Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Ι. Ησυχαστήριο Οσίου Αρσενίου Χαλκιδικής
«Ο σύγχρονος διαθρησκειακός συγκρητισμός έχει ως πνευματική μητέρα τη Θεοσοφική Εταιρεία και εντάσσεται πλήρως στο ρεύμα της λεγομένης Νέας Εποχής.
Βασικό δόγμα της επιδιωκομένης διά του συγκρητισμού Νέας Τάξεως θρησκευτικών Πραγμάτων είναι ότι όλες οι θρησκείες έχουν την αλήθεια και είναι δρόμοι που οδηγούν τον άνθρωπο στη σωτηρία (δογματικός πλουραλισμός). Σύμφωνα με την άποψη αυτή καμμία θρησκεία δεν θα πρέπει να διεκδικεί για τον εαυτό της την αποκλειστικότητα της αλήθειας και της σωτηρίας.
Σε επίπεδο διαχριστιανικό, ο συγκρητισμός εκφράζεται κυρίως με τη θεωρία των κλάδων και των «αδελφών Εκκλησιών». Σύμφωνα με αυτές, την (αόρατη) Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως συναποτελούν οι επί μέρους (ορατές) Εκκλησίες (Ορθόδοξη, Παπική κ.ο.κ.). Οι θεωρίες αυτές έρχονται σε αντίθεση με την αυτοσυνειδησία μας ως ορθοδόξων ότι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως ταυτίζεται με την Ορθόδοξο.
Ο διαχριστιανικός αλλά και ο διαθρησκειακός συγκρητισμός προωθούνται κυρίως μέσω των διαλόγων στα πλαίσια του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) και άλλων παρομοίων οργανισμών. Προωθούνται επίσης μέσω των Μ.Μ.Ε. και με όλους τους άλλους τρόπους που έχουν στη διάθεσή τους οι διαμορφωτές γνώμης παγκοσμίως.
Με τον διαχριστιανικό και ακόμη περισσότερο με τον διαθρησκειακό συγκρητισμό, υπό τον μανδύα της αγάπης, τα όρια μεταξύ αλήθειας και πλάνης γκρεμίζονται· το ορθόδοξο φρόνημα και ήθος αλλοιώνεται, η ιεραποστολή ουσιαστικά καταργείται, αφού όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη σωτηρία.
Οι κήρυκες του συγκρητισμού δεν είναι ειλικρινείς. Στην πραγματικότητα πιστεύουν ότι η χριστιανική πίστη είναι κατώτερη, επειδή κατά την άποψή τους ανήκει στην εποχή των Ιχθύων που τελειώνει, ενώ θεωρούν ανώτερη τη δική τους πίστη, επειδή ανήκει τάχα στην πολυδιαφημιζόμενη Νέα Εποχή που αρχίζει. Οι χριστιανοί θεωρούνται από αυτούς ότι ευρίσκονται σε κατώτερο εξελικτικό επίπεδο. Έτσι ο συγκρητισμός γίνεται ένα δόλωμα για την παγίδευση ανύποπτων χριστιανών στις ανατολικές θρησκείες και στη «Νέα Εποχή».
Ο συγκρητισμός, διαχριστιανικός και διαθρησκειακός, είναι τελείως αντίθετος και ασυμβίβαστος με το ευσεβές φρόνημα της Εκκλησίας. Το φρόνημα αυτό εκφράζει κατ΄ εξοχήν ο Ορθόδοξος Μοναχισμός, ο οποίος αποτελεί τη γρηγορούσα συνείδηση της Εκκλησίας και έχει δικαίωμα αλλά και καθήκον να προασπίζει την ακεραιότητα της Ορθοδόξου πίστεως».
