Οι γάμοι – Κυριακής ΙΔ’ Ματθαίου

Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

«ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπω βασιλεῖ,  ὅστις ἐποίησε γάμους τῷ υἱῶ αὐτοῦ» (Ματθ.22,2)

Καὶ ἡ σημερινὴ Εὐαγγελική μας περικοπή, ποὺ διαβάσθηκε κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία, μᾶς δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ στρέψωμε τὸ λόγο μας σὲ θέμα, ποὺ ἀφορᾶ τὴν οἰκογένεια. Βέβαια ἡ εἰκόνα, ἐπάνω στὴν ὁποία στηρίχθηκε ὁ Κύριος μας γιὰ νὰ ἀναπτύξη τὴ βαθυστόχαστη διδασκαλία Του, εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς βασιλικῆς οἰκογένειας, ὅταν γιορτάζει τοὺς γάμους τοῦ γυιοῦ της, ἀλλὰ ποιὰ ἀλήθεια διαφορὰ οὐσιαστικὴ ὑπάρχει ἀνάμεσα στὴν κοινὴ καὶ τὴν βασιλικὴ οἰκογένεια, ὅταν τελῆ τοὺς γάμους τοῦ παιδιοῦ της;

Ἡ χαρὰ καὶ ἡ εὐτυχία καὶ ἡ ψυχική διάθεση εἶναι ἐξίσου καὶ στὴν κοινὴ καὶ στὴ βασιλικὴ οἰκογένεια ἡ ἴδια. Ἐκεῖνο, ποὺ ἐνδιέφερε πάντοτε τοὺς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας ἦτο, τὸ πῶς ἐτελουντο οἱ γάμοι ἀπὸ ἀπόψεως χριστιανικῆς συμπεριφορᾶς. Ἐὰν ἐτηροῦντο οἱ κανόνες τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς, ὥστε ἡ ὅλη τελετὴ νὰ ἀποπνέη τὸ ἄρωμα τῆς χριστιανικῆς ἀρετῆς καὶ εὐλαβείας. Ἐὰν σύμφωνα μὲ τὸν θεόπνευστο λόγο τοῦ Ἀποστ. Παύλου, «εἴτε οὖν ἐσθίετε, εἴτε πίνετε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε» (Α΄ Κορ. 10,31), πολὺ περισσότερο ἡ ἀρχὴ αὐτὴ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχη τὴν ἐφαρμογὴ της στὸ θέμα τοῦ χριστιανικοῦ γάμου.

Ἐξάλλου μολονότι ἡ ἀναφορὰ τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου στὴν οἰκογένεια, ἔστω τὴ βασιλική, καὶ στοὺς γάμους τοῦ γυιοῦ της, εἶναι τελείως συμβολική, δηλαδὴ ὁ Κύριος δὲν εἶχε σκοπὸ νὰ διδάξη οὔτε γιὰ τὸν γάμο, οὔτε γιὰ τὴν οἰκογένεια, ἐντούτοις γιὰ τὸ δικό μας θέμα δὲν εἶναι ἄνευ σημασίας ἡ ἑξῆς λεπτομέρεια τῆς σημερινῆς παραβολῆς. Ποιά; Ἡ ἑξῆς.

Στὸ τέλος τῆς παραβολῆς λέγεται, ὅτι ὁ βασιλεὺς κάποια στιγμή, διεπίστωσε ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς προσκεκλημένους στοὺς βασιλικοὺς γάμους ἦλθε τελείως πρόχειρα ντυμένος. Χωρὶς νὰ φροντίση ὁ ἀμελής γιὰ τὴν εὐπρεπῆ του ἀμφίεση, ποὺ θὰ ταίριαζε στὴν περίσταση, κατέφθασε τελείως πρόχειρα ντυμένος. Τοῦτο τὸ θέαμα τοῦ ἀτημέλητου προσκεκλημένου ἐξόργισε ἀφάνταστα τὸν βασιλέα πατέρα τοῦ νυμφίου, σὲ σημεῖο μάλιστα νὰ διατάξη τοὺς δούλους του νὰ τὸν δέσουν χειροπόδαρα καὶ νὰ τὸν πετάξουν στὴ σκοτεινότερη φυλακή.

Καὶ αὐτὸ τὸ σημεῖο τῆς παραβολῆς μας, τό ὁποῖο μᾶς τρομάζει καὶ μᾶς φοβίζει, μαρτυρεῖ, ὅτι πόσο πρέπει νὰ προσέχουν οἱ καλοί μας γονεῖς, ὅταν τελοῦν τοὺς γάμους τῶν παιδιῶν των. Δηλαδὴ νὰ μὴ λησμονοῦν, ὅτι ὁ γάμος πρέπει νὰ εἶναι ὄντως χριστιανικός, ὄχι μόνο μὲ τὴν τέλεση τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου στὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ ναό, ὅταν θὰ γιορτασθῆ τὸ ἐξαιρετικὸ αὐτὸ καὶ εὐτυχὲς γεγονός.

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἦσαν ἄγρυπνοι φρουροὶ τῶν χριστιανικῶν ἠθῶν, καὶ μάλιστα ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, μὲ θλίψη ἀναφέρουν πολλὰ ἄτοπα, ποὺ δυστυχῶς συνέβαιναν στὰ γαμήλια τραπέζια ἀκόμη καὶ χριστιανῶν. Καὶ μὲ ὅλη τὴν ἀγάπη τους γιὰ τοὺς χριστιανοὺς των συνιστοῦσαν στοὺς πατέρες ἰδίως, νὰ μὴν ὑποκύπτουν σὲ κοσμικὲς συνήθειες προκειμένου νὰ γιορτάσουν τὸν γάμο τοῦ παιδιοῦ των. Ἀντὶ νὰ καλοῦν μουσικὰ συγκροτήματα, χορευτὲς καὶ χορεύτριες καὶ λοιποὺς διασκεδαστές, καὶ νὰ δημιουργοῦν κάποτε ἐλάχιστα χριστιανικὴ ἀτμόσφαιρα, νὰ ζητοῦν τὴ συνδρομὴ τῶν ποιμένων τῆς ἐκκλησίας καὶ μὲ πολλὴ σεμνότητα νὰ διοργανώνουν τὴν γαμήλια ἑορτή.

Γιατί νὰ μὴν προσέξουν καὶ οἱ χριστιανοὶ γονεῖς τὸ κεφάλαιο αὐτό, ὅταν τὰ παιδιὰ τους ἀποφασίσουν νὰ παντρευθοῦν; Γιατί νὰ μὴν σκέπτωνται περισσότερο ὡς χριστιανοὶ παρὰ ὡς κοσμικοὶ ἄνθρωποι, ὅταν τοὺς ἀξιώνει ὁ Θεὸς νὰ φθάνουν σὲ τέτοια εὐχάριστα γεγονότα μὲ τὰ παιδιά τους;

Εἶναι ὀρθό, γιὰ παράδειγμα, νὰ προτιμοῦν νὰ τελέσουν τὸ γάμο ἡμέρα Σάββατο καὶ νὰ διασκεδάζουν ξημερώνοντας ἡμέρα Κυριακή, τὴν ὥρα ποῦ χτυποῦν οἱ καμπάνες καλώντας τοὺς πιστοὺς χριστιανοὺς στὴ Λατρεία τοῦ Θεοῦ;

Ἤ τὸ χειρότερο, ἀκόμη καὶ ἡμέρα Παρασκευὴ νὰ προτιμοῦν νὰ γίνη τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, διότι ἔτσι διευκολύνονται,- ἄκουσον,ἄκουσον!- ὅσον ἀφορᾶ τὸ κέντρον διασκεδάσεων, ὅπου θά ἑτοιμασθῆ τὸ γαμήλιο τραπέζι; Ἡμέρα Παρασκευὴ νὰ καταλύουν ἀσυλλόγιστα, χωρίς φόβο Θεοῦ, τὴν πιὸ ἀρχαία νηστεία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ νὰ περιμένουν κατόπιν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὸ νέο ἀνδρόγυνο;

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, ἡ σημερινὴ εὐαγγελική μας περικοπή,μὲ τοὺς γάμους τοῦ υἱοῦ τοῦ βασιλέως, ὡδήγησε τὴ σκέψη μας στὸ θέμα τῆς χριστιανικῆς τελέσεως τοῦ γάμου, καί μάλιστα ἔξω ἀπὸ τὸν ναό. Τό θέμα δὲν εἶναι παρωνυχίδα. Ἄς μὴ λησμονοῦμε, ὡς πιστοί ἄνθρωποι, ὅτι ἡ εὐτυχία τῶν νεονύμφων ἐξαρτᾶται κυρίως ἀπὸ τὴν εὐλογία καὶ τὴν στήριξη τοῦ Θεοῦ μας. Αὐτή δέ ἡ πολυτίμητη εὐλογία καὶ θεία στήριξη δὲν ἔρχονται, ὅταν προσβάλλωνται ἀδιάφορα οἱ Νόμοι Του καὶ τὰ ἤθη τῆς Ἐκκλησίας μας. Πρόσχωμεν, λοιπόν. Γένοιτο!