Το σπίτι: Το κέντρο της χαράς – Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου

Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

«ἐγερθείς ἆρον σου τὴν κλίνην  καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκον σου»  (Ματθ. 9,6)

Δὲν μποροῦμε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, οὔτε κἄν νὰ φαντασθοῦμε τὴ χαρά, ἡ ὁποία καταπλημμύρισε κάποτε τὴν ψυχὴ τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ, ὅταν σηκώθηκε ὑγιέστατος ἀπὸ τὸ φορεῖο καὶ περπάτησε ὅπως καὶ πρίν. Τὸν εἶχαν μεταφέρει οἱ καλοί του συμπολῖτες μὲ μύριες δυσκολίες μπροστὰ στὸν Κύριο. Τότε ἡ φλόγα τῆς ἐλπίδος ἔλαμπε μέσα στὴ ψυχή του. Λίγο μετά, πῆγε νὰ σβύση καὶ νὰ χαθῆ, ὅταν ἄκουσε ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ θείου Διδασκάλου τὰ λόγια ἐκεῖνα, ποὺ ἐσκανδάλισαν τοὺς παρισταμένους γραμματεῖς. «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».

Ἡ τελευταία αὐτὴ δοκιμασία στὴ ψυχὴ τοῦ παραλύτου εὐτυχῶς κράτησε πολὺ λίγο. Ἀφοῦ ὁ Κύριος ἀπεστόμωσε τοὺς κακεντρεχεῖς γραμματεῖς τοῦ Νόμου, ἐχάρισε στὸ τέλος τὴν πολυπόθητη ὑγεία στὸν δυστυχισμένο παράλυτο. Καὶ μέσα σὲ λίγα δευτερόλεπτα ἡ θεία ἐκείνη καὶ σωτήρια φωνὴ «ἐγερθείς ἆρον σου τὴν κλίνην…» ἐστερέωσε τὸ σαθρὸ καὶ διαλυμένο σῶμα, δίνοντας τὴν προηγουμένη δύναμη καὶ ἀκμή. Καὶ ἐκεῖνος, ποὺ πρὶν λίγο ἀδυνατοῦσε νὰ κινήση καὶ τὸ δάχτυλό του, τώρα σηκώνεται ἐπάνω ἀκμαιότατος καὶ ἔχοντας ἐπ’ ὤμου τὸ φορεῖο του κατευθύνεται πανευτυχὴς στὸ σπίτι του.

Ἔτσι τὸν συμβούλεψε ὁ Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων.«ὕπαγε εἰς τὸν οἶκον σου.» Νὰ μοιρασθῆς τὴν εὐτυχία σου μὲ ἐκείνους, μὲ τοὺς ὁποίους τόσα χρόνια μοιράσθηκες τὸν πόνο καὶ τὴν δυστυχία σου. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ σου, οἱ γονεῖς, τὰ ἀδέλφια ἢ ἡ σύζυγος καὶ τὰ παιδιά, ἀκριβῶς δὲν γνωρίζομε, οἱ μάρτυρες τῆς ἀνίατης ἀσθένειάς σου, αὐτοὶ θὰ γίνουν σὲ γείτονες καὶ συγχωριανούς, σὲ συγγενεῖς καὶ φίλους, σὲ ὅσους ἐνδιαφέρονται γιὰ σένα, οἱ μάρτυρες τοῦ μεγάλου θαύματος τῆς θεραπείας σου.

Εἶναι δυνατὸν νὰ ἀμφισβητήσουν τὴν μαρτυρία τους γιὰ τό θαῦμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅταν θὰ τὸ ἄκουγαν ἀπὸ τὸ στόμα τους; Μόνο σὲ περιπτώσεις παράλογης προκαταλήψεως, ἀθεράπευτου φανατισμοῦ, θὰ εὑρεθοῦν ἴσως μερικοὶ νὰ ἐκφράσουν ἀμφιβολία.

Ἔτσι ἐξηγεῖ, ὁ μεγάλος ἑρμηνευτής τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, τὴν προτροπὴ τοῦ Κυρίου μας, ὁ παράλυτος τῆς Καπερναοὺμ νὰ πορευθῆ κατ’ εὐθείαν στὸ σπίτι του μετὰ τὴν θαυμαστὴ θεραπεία του. «Ἀναστήσας τοίνυν αὐτὸν εἰς τὴν οἰκίαν πέμπει, πάλιν ἐνταῦθα δεικνύς… ὅτι οὐ φαντασία ἦν τὸ γεγραμμένον· τοὺς γὰρ τῆς ἀρρωστίας μάρτυρας τούτους ποιεῖται καὶ τῆς ὑγείας».

Καὶ εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι ὁ πτωχὸς παράλυτος τῆς Καπερναοὺμ ἐκεῖ, στὸ σπίτι του, στὴν ἀγκαλιὰ τῶν δικῶν του, ποὺ χρόνια σήκωναν μαζί του τὸν σταυρὸ τῆς ἀσθένειάς του, θὰ δοκίμασε ὅλην τὴν ἀνέκφραστη χαρὰ τῆς θεραπείας του. «Χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων» (Ρωμ. 12,15) εἶναι ἡ συμβουλὴ τοῦ Ἁγ. Πνεύματος. Ἀλλὰ ποιὸς ἀμφιβάλλει, ὅτι τὴν χαρὰ καὶ τὸν πόνο μας τὰ μοιραζόμαστε καλύτερα μὲ τοὺς δικούς μας ἀνθρώπους. Καὶ προπάντων τὴ χαρά, ἡ ὁποία προκαλεῖ μερικὲς φορὲς αἰσθήματα φθόνου τῶν ἄλλων, τῶν ξένων ἀνθρώπων.

Τὸ σπίτι μας, ἡ οἰκογένειά μας, ἄς εἶναι πάντοτε τὸ καταφύγιο τῆς χαρᾶς μας. Ὁ παράλυτος τοῦ Εὐαγγελίου μας δὲν διατάχθηκε ἀπὸ τὸν Κύριό μας νὰ πάει σὲ σπίτια φιλικά του, ἤ στοὺς τόπους, ὅπου κάποτε σύχναζε μὲ τοὺς φίλους του, γιὰ νὰ χαρῆ μαζί τους τὴν θεραπεία του, ἀλλὰ στὸ σπίτι του. «Ὕπαγε εἰς τὸν οἶκον σου».

Κανεὶς ἂς μὴν ἔχει τὴν ψευδαίσθηση, ὅτι ἔξω ἀπὸ τὴν οἰκογένειά μας ὑπάρχουν πολλοὶ συνάνθρωποί μας, οἱ ὁποῖοι εἰλικρινὰ θὰ συμμετάσχουν στὴν χαρά μας. Στὸν πόνο καί στήν δυστυχία μας ἴσως, στὴν εὐτυχία μας ὅμως ὄχι. Κακῶν παρακλήτορες πολλοί, τῆς χαρᾶς ὅμως μέτοχοι ἐλάχιστοι!

Ἔτσι ἡ ὡραία οἰκογενειακὴ ἀτμόσφαιρα, τὸ χαρούμενο γιορταστικὸ τραπέζι, τὰ σπιτικὰ φαγητά, ποὺ εὐωδιάζουν ἀπὸ ἀγάπη καὶ νοικοκυρωσύνη, εἶναι ἀπείρως ἀνώτερα ἀπὸ τὸ καλύτερο κοσμικὸ κέντρο, ἀπὸ τὸ πολυτελέστερο ἑστιατόριο. Στήν ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή μας πάντοτε τό σπίτι ἦταν τό κέντρο τῆς χαρᾶς καί τῆς διασκέδασης. Νεώτερες ξενόφερτες συνήθειες μετέφεραν αὐτό τό κέντρο ἔξω ἀπό τό σπίτι καί τήν οἰκογενειακή ἀτμόσφαιρα. Ἐκεῖ, ἐξάλλου, στό κοσμικό κέντρο, μπορεῖ λόγω τῆς ἀτμόσφαιρας, ὁ Κύριος μας νὰ μὴ μπορεῖ νὰ… εἶναι παρών. Ἐνῶ στὸ σπίτι μὲ τὴν ἁγνὴ ἀτμόσφαιρα, τὴν ἐν ἀφελότητι καρδίας ἀναστροφὴ ἀγαπητῶν προσώπων, μπορεῖ νὰ προβάλη ὁ οὐράνιος καὶ θεῖος Προσκεκλημένος. Γένοιτο!