Του Ιωάννου Π. Βιδάλη*
Στο Ευαγγέλιο του Μαθητή της αγάπης διαβάζουμε: «ταύτα λελάληκα υμίν ίνα εν εμοί ειρήνην έχητε, εν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, κεφ. 16, στ. 33). Μετάφραση: «Αυτά σας τα είπα, ώστε ενωμένοι μαζί μου να έχετε ειρήνη. Ο κόσμος θα σας κάνει να υποφέρετε· αλλά εσείς να έχετε θάρρος, γιατί εγώ έχω νικήσει τον κόσμο».
Μελετώντας και ακολουθώντας τους λόγους του Ιησού, οφείλουμε ως Χριστιανοί να είμαστε άνθρωποι της χαράς, της ελπίδας και της αισιοδοξίας. Θωρακισμένοι με την πνευματική και μυστηριακή ζωή –άνθρωποι του κόσμου τούτου και όχι απόκοσμοι– να ακολουθούμε τα βήματα και το παράδειγμα εκκλησιαστικών ανδρών, που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους, όπως του μακαριστού Μητροπολίτου Φθιώτιδος κυρού Νικολάου (Πρωτοπαπά).
Είχα την τύχη και την ευλογία – μεγαλώνοντας στα Δύο Χωριά της Τήνου – να τον γνωρίσω στην ηλικία των δέκα ετών, όταν εκείνος ήρθε από τη Χαλκίδα, την επαρχία των πολλών Αγίων – στην οποία άφησαν αποτυπώματα γνήσιας ποιμαντικής ευθύνης δύο σπουδαίοι Τήνιοι εκκλησιαστικοί άνδρες, ο Χαλκίδος Γρηγόριος Πλιαθός και ο γέροντάς του Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης – για να υπηρετήσει τη Μεγαλόχαρη, στον τόπο όπου γεννήθηκε και ανδρώθηκε. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη συνάντησή μου με τον μακαριστό Νικόλαο στον Ναό της Ευαγγελιστρίας, έχοντας ακούσει με πόση γλυκύτητα μιλούσαν γι΄ αυτόν οι οσιακές μορφές της Μονής Κεχροβουνίου, «της Κυρίας των Αγγέλων». Η μακαριστή Ηγουμένη Ευπραξία και οι μακαριστές Γερόντισσες, Πελαγία, Μακαρία, Παϊσία, Βερονίκη, Αθανασία, Ζηνοβία, Ευφροσύνη, και η θεία μου εξ αίματος Θεοφανώ.
Συνδεόμενος, λοιπόν, μαζί του από τα παιδικά μου χρόνια, θα ήθελα να σας δώσω δείγματα από τη σπουδαία και αληθινή ιερατική του πορεία στο νησί της Παναγίας, όπως τον γνώρισα. Έχοντας μαθητεύσει και διακονήσει δίπλα στον σεβάσμιο, ταπεινό Επίσκοπο Χαλκίδος Νικόλαο Σελέντη, δεχόμενος την πνευματική καθοδήγηση του γέροντά του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Ανθίμου και κάτω από την ποιμαντική σκέπη του μακαριστού Μητροπολίτου Σύρου Δωροθέου Στέκα, διατηρώντας παράλληλα τον πνευματικό σύνδεσμο με το Μοναστήρι του Κεχροβουνίου, από τις πρώτες στιγμές της ιερατικής του διακονίας στο νησί της Παναγίας και στη Μητρόπολη της Σύρου έδωσε τη δική του ξεχωριστή γραφή.
Διακρινόταν για την ιεροπρέπεια και την απλότητα στην τέλεση των ιερών ακολουθιών και της Θείας Ευχαριστίας, είτε στον Πανίερο Ναό της Ευαγγελιστρίας, είτε στις καθέδρες των χωριών και στα ξωκλήσια του νησιού. Ξεχώριζε, στον άμβωνα του ναού της Ευαγγελιστρίας για το κήρυγμά του, τον μεστό πνευματικό του λόγο, ο οποίος – αφουγκραζόμενος την πραγματικότητα – άγγιζε τις καρδιές των πιστών.
Εκφραστής γνήσιου εκκλησιαστικού ήθους και φρονήματος, εσέβετο και τιμούσε τον Επίσκοπό του, τον μακαριστό Μητροπολίτη Δωρόθεο, και έτρεφε αισθήματα σεβασμού και διάκρισης προς τους ιερείς, τους συνεφημερίους του και προς όλους τους υπηρετούντες στο έργο της Εκκλησίας. Γι΄ αυτό η αγάπη όλων αυτών προς το πρόσωπό του ήταν μεγάλη.
Αγαπούσε τους χριστιανούς όλου του νησιού, χωρίς διακρίσεις, πάντα έτρεχε να προσφέρει έναν λόγο παρηγοριάς και ελπίδας στις οικογένειες που βρίσκονταν σε δύσκολες καταστάσεις. Ερχόταν να συνεορτάσει με τους συμπατριώτες του, να τιμήσει τους ενορίτες κάθε χωριού που τον περίμεναν στο πανηγύρι τους, αλλά και τους προσκυνητές και τους εορτάζοντες στα μικρά ξωκλήσια. Η παρουσία του πλημμύριζε όλους με αισθήματα χαράς και τιμής.
Aγωνιούσε για την πορεία και τη ζωή των νέων, για την επίλυση των προβλημάτων τους. Μοχθούσε – ως αληθινός πνευματικός πατέρας – να φέρει τα νιάτα, το μέλλον του τόπου, πιο κοντά στον Χριστό, μέσω της προσπάθειάς του για συμμετοχή των παιδιών και των εφήβων στην πνευματική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και την ενεργό δράση του στις κατηχητικές συνάξεις.
Ταύτιση θεωρίας και πράξης. Έντιμος στον βίο του, φιλάνθρωπος, αφιλοχρήματος, φιλειρηνικός άνθρωπος. Ο παπάς που εξέπεμπε αγάπη, εκτίμηση, σεβασμό προς όλο τον κόσμο. Ένας αυθεντικός νησιώτης.
Όλα αυτά τα χαρίσματα τα αναγνώρισε η Εκκλησία μέσω της βούλησης του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Σεραφείμ, να του εμπιστευτεί καίριες θέσεις της Ιεράς Συνόδου, όπως στην Αποστολική Διακονία, στον Ρ/Σ της Εκκλησίας και τη θέση του Ιεροκήρυκος στον Ι. Ναό του Αγίου Ελευθερίου Γκύζη. Λίγο αργότερα η Ιεραρχία της Ελλαδικής Εκκλησίας τον εξέλεξε επίσκοπο της ιστορικής Μητροπόλεως Φθιώτιδος, την οποία διακόνησε για είκοσι τρία χρόνια. Η χαρά και η αγαλλίαση όλων όσοι τον γνωρίσαμε και τον ζήσαμε, έγινε ακόμη μεγαλύτερη.
Oλοκληρώνοντας, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε τη μεγάλη ευλάβεια και τιμή που έδειχνε προς το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, διακονώντας Την στον Ναό της Ευαγγελιστρίας, της Μεγαλόχαρης. Την ευσέβειά του στην Αγία του νησιού, την οσία Πελαγία την Τηνία, στον άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο, τον οποίο υπηρέτησε στον ναό του, κατά την ιερατική διακονία του στη Μητρόπολη Χαλκίδος, όπως επίσης και στον συντοπίτη από τη Νάξο καταγόμενο, άγιο Νικόλαο Πλανά. Μάλιστα, προς τιμήν του αγίου Ιωάννου έκτισε ένα όμορφο παρεκκλήσιο, στην περιοχή Άβδο, το οποίο με τους λιτούς βοηθητικούς χώρους μοιάζει σαν Μοναστηράκι. Η δε μεγάλη αγάπη προς τους άλλους δύο Αγίους φαίνεται από τη συγγραφή βιβλίων για τον βίο τους και τη δημιουργία ωραίας εικονογράφησης σε ξύλο του παπα-καλόγερου Νικολάου Πλανά. Ξεχωριστή ευλάβεια έδειχνε παράλληλα και σε δύο Γέροντες της εποχής εκείνης και νυν Αγίους της Εκκλησίας μας, τον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη και τον Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη. Πολλές φορές έκανε νύξη γι΄ αυτούς τους Νεοφανείς Αγίους, τους οποίους ευτύχησα να συναντήσω μαζί του μία και μοναδική φορά.
Οι γενέτειρες των ευσεβών γονέων του, Πλατιά και Ιστέρνια, νιώθουν περηφάνια μαζί με όλο το νησί. Η βιoτή του, η παρουσία του, η ιερατική και αρχιερατική του πορεία, το παράδειγμά του, αποτελούν πολύτιμη πνευματική παρακαταθήκη για όσους τον γνωρίσαμε αλλά και για τον κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.
Μνημονεύω, ο Θεός να τον έχει κοντά του, εν χώρα ζώντων, εν σκηναίς δικαίων, μαζί με τον γέροντά του μακαριστό Μητροπολίτη Χαλκίδος Νικόλαο, τον φίλο του συνεπίσκοπο μακαριστό Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κυρό Παύλο και τους ευσεβείς γονείς του Ιάκωβο και Μαρία – την αγαπημένη μας κυρά Μαρία – και να μεσιτεύουν για όλους εμάς.
Σεβαστέ πάτερ Νικόλαε, αιωνία σου η μνήμη. Καλό Παράδεισο!
* Προϊστάμενος του Γραφείου Κατηχήσεως και Νεότητος της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Οι φωτογραφίες διατέθησαν από το αρχείο του Μακαριστού Μητρ. Νικολάου.
Παντελεήμονα (1986)
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
