Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων· ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου» (Ματθ. 21,37)
Ὅσοι, ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί, ἄκουσαν ἀπὸ τὰ πανάχραντα χείλη τοῦ Κυρίου τὸν προηγούμενο λόγο τῆς σημερινῆς παραβολῆς Του θὰ ἔνιωσαν κάτι καί ἀπό τόν συναισθηματικό πλοῦτο, πού κρύβει ὁ λόγος Του αὐτός. Ἐννοοῦμε, ὅταν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς τοποθετεῖ στὰ χείλη τοῦ οἰκοδεσπότου τοῦ ἀμπελῶνος τὴν τελική του ἀπόφαση, νὰ στείλη στοὺς κακοὺς γεωργοὺς τὸν Γυιό Του, προσθέτοντας με βεβαιότητα, ὅτι θα ντραποῦν ἐπιτέλους το γυιό μου.
Ἄς θυμηθοῦμε, ὅτι τὴν ἐποχὴ τοῦ Κυρίου μέσα στὸ σπίτι τῶν ἐλευθέρων καὶ τῶν πλουσίων ἀνθρώπων, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ παιδιά, ζοῦσαν καὶ οἱ δοῦλοι, τὸ ὑπηρετικὸ προσωπικό, τοῦ ὁποίου ἡ ποιότητα τῆς ζωῆς ἐξηρτᾶτο ἀπὸ τὴν ποιότητα τῆς ψυχῆς τοῦ οἰκοδεσπότου. Ἦτο ἀγαθῆς ψυχῆς ὁ κύριος του σπιτιοῦ καὶ οἱ δοῦλοι ζοῦσαν καλά, ἦτο κακὸς καί σκληρός ἄνθρωπος ὁ οἰκοδεσπότης, ἀλίμονο στοὺς δυστυχεῖς δούλους.
Γι’ αὐτὸ ἡ φράση τῆς παραβολῆς, «ὕστερα ἀπέστειλε τὸ γυιὸ του», εἶχε τότε τέτοια συναισθηματικὴ χροιά, τὴν ὁποία ἐμεῖς σήμερα ἀδυνατοῦμε νὰ αἰσθανθοῦμε. Πάλι ὅμως ὅσοι ἀξιώθηκαν ἀπὸ τὸν Μεγαλοδύναμο νὰ εἶναι πατέρες ἀντιλαμβάνονται κάτι ἀπὸ τὴν βαθειὰ ἔννοια τῆς φράσης.
Ὁ υἱός ἦτο ἡ δόξα καὶ ἡ χαρὰ τοῦ πατέρα καὶ τῆς μητέρας! Ὁ περιούσιος λαὸς ἔψαλλε κάποτε ἔνθους στὸν 126ον Ψαλμόν, καθὼς ἀνηφόριζε γιὰ τὴν ἁγία Πόλη, «Ἰδοὺ ἡ κληρονομία Κυρίου υἱοί, ὁ μισθός τοῦ καρποῦ τῆς γαστρός… Μακάριος ὃς πληρώσει τὴν ἐπιθυμίαν αὐτοῦ ἐξ αὐτῶν. Οὐ καταισχυνθήσονται, ὅταν λαλῶσι τοῖς ἐχθροῖς αὐτῶν ἐν πύλαις». Δηλαδή, νὰ ἡ μεγάλη τοῦ Θεοῦ κληρονομιὰ στὸν ἄνθρωπο. Οἱ γυιοί του! Ὦ πόσο εὐτυχὴς εἶναι ἐκεῖνος ὁ γονιός, ποὺ τοὺς εἶδε, ὅπως τοὺς ἐπεθύμησε ἡ καρδιά του… Πού δὲν ἔχει τίποτε νὰ ντραπῆ, ὅταν γίνη λόγος γι’ αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του…!
Εὐτυχεῖς πατέρες, ποὺ ἔχουν τέτοιους γυιοὺς καὶ τοὺς καμαρώνουν μπροστὰ καὶ σὲ φίλους καὶ σὲ ἐχθροὺς! Διότι «υἱὸς σοφὸς εὐφραίνει πατέρα…» (Παροιμίαι 10,1) καὶ «οὐκ εὐφραίνεται πατὴρ ἐπὶ υἱῶ ἀπαιδεύτω, υἱὸς δὲ φρόνιμος εὐφραίνει μητέρα αὐτοῦ» (Παροιμ. 17,21).
Μὰ δὲν βλέπετε καὶ Αὐτὸς ὁ Ὕψιστος, τοῦ παντὸς ὁ Δημιουργός, μὲ πόση καύχηση ἀναφέρεται στὸν Μονογενῆ Του, ὅταν ἀπὸ τοὺς οὐράνιους θόλους κατά τὴ Βάπτισή Του στόν Ἰορδάνη ποταμό καὶ στὴ Μεταμόρφωση Του στό Θαβώρ Τὸν παρουσιάζει στὸ γένος τῶν ἀνθρώπων, ὅπως παλιὰ οἱ βασιλεῖς ἀπὸ τὸν ἐξώστη τῶν ἀνακτόρων παρουσίαζαν τὸ διάδοχό τους; «Οὗτος ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητὸς ἐν ὧ ηὐδόκησα…», ἐβρόντησεν ἡ θεία καὶ φρικώδης φωνή.
Ἐξ ἀφορμῆς, λοιπόν, τοῦ ἀπεσταλμένου γυιοῦ τοῦ οἰκοδεσπότου τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς μας παραβολῆς, ὁ ὁποῖος μὲ κῦρος πολὺ μεγαλύτερο τῶν δούλων τῆς οἰκογενείας ἐπιστεύετο, ὅτι θά διευθετοῦσε εὐκολώτερα τὸ ζήτημα μὲ τοὺς κακοὺς γεωργούς, μιλήσαμε γιὰ τοὺς γυιοὺς καὶ τοῦ κάθε χριστιανοῦ.
Ἄς καυχᾶται,λοιπόν, ἐν Κυρίῳ ὁ κάθε χριστιανὸς ποὺ ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ εἶναι πατέρας υἱῶν καὶ θυγατέρων. Καὶ ἂς καυχᾶται ὅπως ἐκαυχῶντο πάντοτε οἱ δίκαιοι τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτὴν τὴν ἀτίμητη δωρεά Του.
Ἄς ἀναθέσουν τὴν προστασία τους ἀπὸ τοὺς μυρίους καθημερινοὺς κινδύνους στὴν ἄπειρη Ἀγάπη καὶ Πρόνοιά Του. Ἄς φροντίζουν δὲ νὰ εὐαρεστοῦν στὸν Δωρεοδότη Θεὸ διδάσκοντας μὲ λόγια καὶ ἔργα ἀνάλογα, τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὡς τὴν μοναδικὴ πηγὴ εὐτυχίας στὸν δύστηνο αὐτὸν καί πολυώδυνο βίο.
Οἱ χριστιανοὶ γονεῖς ἄς μὴν ἀμνηστεύουν τὰ ἠθικὰ σφάλματα τῶν παιδιῶν τους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἀντὶ ἐκείνων βέβαια ἄς ψελλίζουν ἀπὸ τὴ ψυχή τους στὸν Κύριο «ἁμαρτίας νεότητος καὶ ἀγνοίας μὴ μνησθῆς Κύριε» καὶ ἂς Τὸν παρακαλοῦν νὰ συγχωρῆ πάντοτε τῶν παιδιῶν τους τὰ ἠθικὰ ὀλισθήματα.
Φωτεινὸ ἐν προκειμένῳ παράδειγμα ἀπὸ τὸν ἀκτινοβόλο κόσμο τῶν Ἁγίων μας ὁ πολύαθλος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης Ἰώβ. Ὁ μακάριος αὐτὸς ἄνθρωπος εἶχε ἑπτὰ γυιοὺς καὶ τρεῖς θυγατέρες. Φαίνεται δέ ὅτι ἡ πολυπληθής του οἰκογένεια δὲν συμμεριζόταν σὲ ὅλα τὴν ἁγία ζωή του. Ἀκοῦστε τί ἔκαμε, ὅταν τὰ παιδιά του, ἀγόρια καὶ κορίτσια, διασκέδαζαν ἀμέριμνα καὶ χαίρονταν ἀπερίσκεπτα τὴ νεότητά των. «Συμπορευόμενοι δὲ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ πρὸς ἀλλήλους ἐποιοῦσαν πότον καθ’ ἑκάστην ἡμέραν, συμπαραλαμβάνοντες ἅμα καὶ τάς τρεῖς ἀδελφάς αὐτῶν ἐσθίειν καὶ πίνειν μετ’ αὐτῶν. Καὶ ὡς ἂν συνετελέσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ πότου ἀπέστελλεν Ἰὼβ καὶ ἐκαθάριζεν αὐτοὺς ἀνιστάμενος τὸ πρωὶ καὶ προσέφερε περὶ αὐτῶν θυσίας κατὰ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν καὶ μόσχον ἕνα περὶ ἁμαρτίας περὶ τῶν ψυχῶν αὐτῶν» (Ἰὼβ 1, 4-5).
Εἴθε κατ’ αὐτὸν τὸν ἁγιοπρεπῆ, οὐράνιο πράγματι τρόπον καὶ νὰ χαίρωνται καὶ νὰ ἐνδιαφέρωνται γιὰ τὴν πνευματικὴ καὶ θρησκευτικὴ προκοπὴ τῶν υἱῶν τους καί σήμερα οἱ ἀγαπητοί μας χριστιανοὶ γονεῖς. Ἀμὴν.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
