Στον ειδυλλιακό λόφο που δεσπόζει του μικρού χριστιανικού οικισμού του Μικρού Δερείου για μια ακόμη χρονιά πλήθος προσκυνητών προσήλθε από το Διδυμότειχο, το Σουφλί και τα γύρω χριστιανικά χωριά επί τη μνήμη του Θεόπτου Προφήτου Μωϋσέως στο γραφικό Ναΐδριο της «Ακαταφλέκτου Βάτου», την παραμονή της εορτής, το εσπέρας της 3ης Σεπτεμβρίου ε.ε.
Χοροστατούντος του οικείου Μητροπολίτου κ. Δαμασκηνού και παρουσία του Δημάρχου Σουφλίου Παναγιώτη Καλακίκου, του Διοικητού της 50ής Ταξιαρχίας, Ταξίαρχου Παναγιώτη Καβιδόπουλου και του Διοικητού του Α.Τ. Σουφλίου Χαράλαμπου Βομβέλη, εψάλη υπαιθρίως ο Πανηγυρικός Εσπερινός και ευλογήθηκαν οι άρτοι. Ο Σεβασμιώτατος κηρύττων τον θείο λόγο τόνισε ότι «η σημερινή εορτή ανακαλεί στην μνήμη των πιστών της Εκκλησίας το θαυμαστό γεγονός της καιομένης και μη καταφλεγομένης βάτου, στο όρος Χωρήβ, μάρτυρας του οποίου εγένετο ο Προφήτης Μωυσής καθώς έβοσκε στην έρημο του Σίνα τα ποιμνία του πενθερού του, Ιοθόρ. Για το γεγονός αυτό της «καιομένης και μη καταφλεγομένης βάτου» οι Πατέρες της Εκκλησίας ομιλούν ότι προεικονίζει την Υπεραγία Θεοτόκο η οποία ως άλλη βάτος ακατάφλεκτη, φιλοξένισε στα σπλάχνα της «το καταναλίσκον πυρ της θεότητος». Το μυστήριο της βάτου διδάσκει “τό κατά την παρθένον μυστήριον”, αφού το φως της θεότητας, που έλαμψε από την Παρθένο στον ανθρώπινο βίο, δια της γεννήσεως, διεφύλαξε αδιάφθορο την παρθενία της Θεοτόκου. Αυτό όμως το γεγονός διδάσκει ακόμη και ότι, τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο μπορεί να συμβή σε κάθε άνθρωπο που βιώνει το μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Χριστού μέσα του και γίνεται κατά χάριν θεοτόκος. Φώς αληθινό είναι η αλήθεια, και επομένως ο Ίδιος ο Θεός. Μπορεί να φθάση κανείς στην αλήθεια δια της γνώσεως του φωτός εκείνου που γίνεται με την αγωγή της αρετής. “…η τοιαύτη της αρετής αγωγή προσάγει ημάς τη γνώσει του φωτός εκείνου”. Ο Μωϋσής για να φθάση στην εμπειρία και την θέα του φωτός εκείνου έλαβε εντολή να αποβάλη τα υποδήματα. Αυτό σημαίνει ότι για να φθάση κανείς στο ύψος εκείνο και να σταθή στις ακτίνες της αληθείας πρέπει να αποβάλη την νεκρά και γήινη περιβολή των δερμάτων, που προσέλαβε με την πτώση. Φυσικά εδώ γίνεται λόγος για τους δερμάτινους χιτώνες που είναι η φθορά και η θνητότητα, και είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. Αυτό προϋποθέτει κάθαρση του ανθρώπου και υπέρβαση του θανάτου”.