Ο παπισμός οδεύει σε αυτοκαταστροφή

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 21η Μαρτίου 2022

    Έχουμε ήδη κατ’ επανάληψη επισημάνει σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας την πλήρη και από πάσης απόψεως χρεοκοπία του Παπισμού, ο οποίος από ζώσα Τοπική Εκκλησία της Δύσεως, εντεταγμένη στο ενιαίο εκκλησιαστικό Σώμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, εξέπεσε δυστυχώς στην κατάσταση της αιρέσεως, με δεκάδες φρικτές κακοδοξίες, τις οποίες επισώρευσε διά μέσου των αιώνων, με αποτέλεσμα να απογυμνωθεί από την θεία Χάρη και εν συνεχεία να εκφυλλισθεί σε έναν εγκόσμιο πολιτικοθρησκευτικό οργανισμό, δομημένο στον βάρβαρο μεσαιωνικό Φραγκισμό. Πρόκειται για μια δραματική, εξελισσόμενη πραγματικότητα, την οποία επιβεβαιώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τα πάσης φύσεως σκάνδαλα, (σεξουαλικά, οικονομικά κ.λ.π.), του Βατικανού, που έρχονται κάθε λίγο στο φως της δημοσιότητας.

    Παράλληλα ο απολυταρχικός τρόπος διοικήσεως του Παπισμού ουσιαστικά κατάργησε  τον θεόσδοτο Συνοδικό Σύστημα διοικήσεως Εκκλησίας, γεγονός το οποίο έρχεται σε τελεία αντίθεση με τα σύγχρονα δημοκρατικά καθεστώτα, μια πραγματικότητα, την οποία αδυνατεί, (ή δεν θέλει), να δει η σύγχρονη ηγεσία του Βατικανού, η οποία εξακολουθεί να παραμένει πεισματικά αγκυλωμένη στην απολυταρχία. Ελάχιστα πλέον κράτη στο τρίτο κόσμο κυβερνώνται σήμερα από δικτατορικά καθεστώτα και μαζί τους το Βατικανό ως θλιβερό απολίθωμα του Μεσαίωνα! Ωστόσο ένα σημαντικό κομμάτι του παπικού κλήρου και του λαού δεν ήταν δυνατόν να ανεχθούν αυτή την τραγική κατάσταση, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν μέσα στους κόλπους του επαναστατικά κινήματα και σχίσματα, (όπως το κίνημα του Προτεσταντισμού, το σχίσμα των Παλαιοκαθολικών, τα θρησκευτικά κινήματα στην νότιο Αμερική, γνωστά ως «Θεολογία της Απελευθέρωσης», κ.α.), που εκδηλώθηκαν ως αντιδράσεις στις παπικές αυθαιρεσίες, αλλά και ως μία προσπάθεια αναζητήσεως νέων μορφών εκκλησιαστικής ζωής, απαλλαγμένης από τον ταξικό κληρικαλισμό του Παπισμού. Είδαμε σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας την προσπάθεια που καταβάλλει το σύγχρονο Βατικανό να «κάμει κάποια βήματα» προς τη Συνοδικότητα, καθώς αντιλαμβάνεται την κραυγαλέα αντίθεσή του «Κράτους» του με τα σύγχρονα δημοκρατικά καθεστώτα. Πριν από λίγο καιρό ο «Πάπας» Φραγκίσκος εξήγγειλε «Σύνοδο», που πρόκειται να πραγματοποιηθεί το 2023, στην οποία προσπαθεί, να δώσει μια ευρύτερη διάσταση στον Συνοδικό Θεσμό και να συμπεριλάβει, ως δήθεν συνοδικά μέλη, όχι μόνον «επισκόπους», αλλά και τον λοιπό «κλήρο», ακόμη και λαϊκούς. Ωστόσο και η «Σύνοδος» αυτή, όπως έχουμε ήδη αναλύσει λεπτομερώς, θα είναι νόθα και ξένη προς τη Συνοδική Παράδοση της Εκκλησίας μας.

    Πληροφορούμαστε ότι πρόσφατα εμφανίστηκε στη Γερμανία, ένα νέο ανανεωτικό κίνημα με αποσχιστικές τάσεις, με την ονομασία «Συνοδική Οδός». Το κίνημα προβάλλει την ανάγκη επιστροφής στο συνοδικό τρόπο διοικήσεως και παράλληλα το «άνοιγμα» στις σύγχρονες κοινωνικές προκλήσεις,  ως  την μόνη ελπίδα να επιβιώσει ο Παπισμός στον σύγχρονο κόσμο. Υπόσχεται να «αναστήσει» τον Παπισμό από την πνευματική νέκρωση στην οποία κατάντησε και να τον οδηγήσει στην ανανέωση και στην γνησιότητα του χριστιανικού μηνύματος. Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της εφημερίδος Ορθόδοξος Τύπος με τίτλο: «Οι Καθολικοί θα διατηρήσουν την εκκλησία τους; Μαθήματα για τους Ορθοδόξους» (https://orthodoxostypos. gr/%CE%BF%CE%B9-): «Η Συνοδική Οδός είναι ένα κίνημα που συγκεντρώνει τους επισκόπους και τους λαϊκούς της Γερμανίας, το οποίο δημιουργήθηκε για να συζητάνε θέματα εξουσίας, σεξουαλικής ηθικής, ιεροσύνης και του ρόλου των γυναικών. Η συνοδική συνέλευση αποτελείται από επισκόπους, 69 λαϊκούς, μέλη της Κεντρικής Επιτροπής των Γερμανών Καθολικών και εκπροσώπους άλλων τμημάτων της Γερμανικής Καθολικής Εκκλησίας. Η επόμενη συνάντηση της Συνοδικής Οδού θα πραγματοποιηθεί στη Φρανκφούρτη στις 8-10 Σεπτεμβρίου. Η Συνοδική Οδός θα ολοκληρωθεί την άνοιξη του 2023 και τον Οκτώβριο του 2023 το Βατικανό θα πρέπει να αποδεχθεί ή να απορρίψει τις προτάσεις της Συνοδικής Οδού. Στις 5 Φεβρουαρίου 2022, στην τελευταία συνάντηση, οι συμμετέχοντες της Συνοδικής Οδού ενέκριναν το κείμενο του εγγράφου ‘Γιορτή ευλογίας για ζευγάρια που αγαπούν ο ένας τον άλλον’. ….Το 78% των συμμετεχόντων στη Συνοδική Οδό ψήφισαν υπέρ της νομιμοποίησης των LGBT στην Καθολική Εκκλησία…. Εκτός από το αίτημα για αναθεώρηση της στάσης της Καθολικής Εκκλησίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία, στη συνεδρίαση εγκρίθηκαν οι ακόλουθες μεταρρυθμίσεις: α) καθιέρωση του γυναικείου ιερατείου (μέχρι στιγμής στον διακονικό βαθμό), β) κατάργηση της υποχρεωτικής αγαμίας για τους ιερείς, γ) αύξηση του ρόλου των λαϊκών στην εκλογή νέων επισκόπων».

    Οι αποφάσεις τους κινήματος προκάλεσαν σφοδρές αντιδράσεις σε συντηρητικούς κύκλους του Βατικανού: «Ο Γερμανός καρδινάλιος, [Gerhard Müller], αποκάλεσε βλασφημία τις αποφάσεις Συνοδικής Οδού για LGBT και γυναικείο ιερατείο. Στις 11 Φεβρουαρίου 2022, η Καθολική έκδοση του National Catholic Register δημοσίευσε μια συνέντευξη με τον πρώην νομάρχη του Congregation for the Doctrine of the Faith, καρδινάλιο Gerhard Müller, την οποία έδωσε λίγο μετά τις σκανδαλώδεις αποφάσεις της Συνοδικής Οδού για τη νομιμοποίηση των LGBT ανθρώπων και για το γυναικείο ιερατείο στην Καθολική Εκκλησία. Ο G. Müller δήλωσε ότι οι πιστοί Καθολικοί σήμερα περνούν μια περίοδο διώξεων, δοκιμασιών και ‘ψυχολογικού τρόμου’ από τους φιλελεύθερους αδερφούς τους που προωθούν ιδέες ασυμβίβαστες με την παραδοσιακή εκκλησιαστική διδασκαλία. Ακόμη και μια επιφανειακή ματιά στην κατάσταση υποδηλώνει ότι ο Müller έχει απόλυτο δίκιο. Αλλά τα λόγια του δεν είναι φωνή βοώντος εν τη ερήμω; Άλλωστε, ο Πάπας Φραγκίσκος έχει ήδη κάνει περισσότερες από μία ‘συμπαθητικές’ δηλώσεις για τα LGBT άτομα».

    Από την πλευρά των οπαδών της «Συνοδικής Οδού» εκφράζεται ισχυρός αντίλογος. Ο Επίσκοπος Λουξεμβούργου, Καρδινάλιος Jean-Claude Ollerich, ο οποίος είναι επικεφαλής της Επιτροπής των Επισκοπικών Διασκέψεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και ο Γενικός Εκπρόσωπος της Συνοδικής Οδού στην τελική σύνοδο στο Βατικανό δήλωσε σε συνέντευξη στο Γερμανικό Καθολικό πρακτορείο KNA ότι: «…υπάρχουν ομοφυλόφιλοι ιερείς και λαϊκοί στην αρχιεπισκοπή του και ότι θα ήταν αντιχριστιανικό να τους εκδιώξουν. Στην ερώτηση: ‘Πώς παρακάμπτετε τη διδασκαλία της εκκλησίας ότι η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία;’, απάντησε: ‘Νομίζω ότι αυτό είναι λάθος.… Δεν υπάρχει καθόλου ομοφυλοφιλία στην Καινή Διαθήκη. Συζητούνται μόνο ομοφυλοφιλικές πράξεις που ήταν σε κάποιο βαθμό ειδωλολατρικές λατρευτικές πράξεις. Φυσικά ήταν απαγορευμένο. Νομίζω ότι είναι καιρός να επανεξετάσουμε τα θεμέλια του δόγματος’»!

    Ο ίδιος καρδινάλιος Ollerich σε άλλο συναφές δημοσίευμα λέει: «Η αλλαγή στον πολιτισμό που βλέπουμε σήμερα είναι η μεγαλύτερη αλλαγή από την εφεύρεση του τροχού. Η Εκκλησία πάντα συμβαδίζει με την εποχή και πάντα προσαρμόζεται. Αλλά υπήρχε πάντα πολύ περισσότερος χρόνος για αυτό. Σήμερα πρέπει να είμαστε πιο γρήγοροι. Διαφορετικά, θα χάσουμε την επαφή και δεν θα είμαστε πλέον κατανοητοί….Η σύγχρονη Ευρώπη αποχριστιανίζεται ραγδαία, η σημερινή εποχή κηρύσσεται μεταχριστιανική. Οι άνθρωποι σταματούν να πηγαίνουν σε ναούς και να καθοδηγούνται από θρησκευτικά κηρύγματα στην καθημερινή τους ζωή» (https://spzh.news/ mediafiles /images/image-20201020122248-2.jpeg)!

    Το συμπέρασμα όλων των ανωτέρω είναι ότι ο Παπισμός προσπαθεί να ανακάμψει από την πρωτοφανή πτώση του, χωρίς μετάνοια και χωρίς τη διόρθωσή του από την χιλιόχρονη πτωτική του πορεία. Στερημένος από την Χάρη του Θεού, παραπαίει σε εγκόσμια πλαίσια, τα οποία όμως τον οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη εκκοσμίκευση. Κάτι που, δυστυχώς, δεν θέλουν να δουν και να συνειδητοποιήσουν οι θιασώτες του Οικουμενισμού, οι οποίοι αντί να καλέσουν τον αιρετικό Παπισμό σε μετάνοια, κάνουν βήματα εκείνοι προς αυτόν, απεμπολώντας βασικά στοιχεία της μόνης σώζουσας Ορθοδόξου Πίστεώς μας.

    Ταπεινά φρονούμε ότι ο Παπισμός οδηγείται σε αυτοκαταστροφή. Αυτό άλλωστε είναι φανερό από τις ιστορικές κατατμήσεις του. Η μόνη διέξοδος από τα τρομερά αδιέξοδά του, είναι η έμπρακτη μετάνοιά του, από τα διαχρονικά εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας τα τελευταία χίλια χρόνια και η επιστροφή του στην Εκκλησία του Χριστού, στην Ορθοδοξία, από εκεί που έφυγε. Όσες προσπάθειες και αν κάνει το κίνημα της «Συνοδικής οδού», ή άλλα παρόμοια «ανανεωτικά κινήματα», δεν θα μπορέσει να «αναστήσει» τον Παπισμό από την πνευματική του νέκρωση, στην οποία βρίσκεται. Την πνευματική «νεκρανάστασή» του μπορεί να επιτύχει μόνο το άγιο Πνεύμα, το οποίο έχει τη δύναμη να τον καταστήσει και πάλι ταμειούχο της Θείας Χάριτος και διάκονο της σωτηρίας των πιστών. Ευχόμαστε και προσευχόμαστε γι’ αυτό το ενδεχόμενο, έστω και αν φαίνεται να είναι ένα «άπιαστο όνειρο»!