«οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν»

Στον απόηχο της Μεγάλης Δεσποτικής εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, την Κυριακή, 7η του μηνός Αυγούστου ε.έ. ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Δόξα, του τέως Δήμου Μεταξάδων, παρουσία του Δημάρχου Διδυμοτείχου Ρωμύλου Χατζηγιάννογλου και του Προέδρου του Δημοτικού Διαμερίσματος Δόξης Αγγέλου Σοβαρά.

Προσεγγίζοντας την αναγνωσθείσα ευαγγελική περικοπή του πολλαπλασιασμού των άρτων, ο Σεβασμιώτατος, μεταξύ άλλων, τόνισε: «Σέ μία ἐποχή σάν τή σημερινή, πού τά θέματα τῆς ἐπιβίωσης λύνονται πολύ δύσκολα, πού οἱ περιστάσεις τῆς ζωῆς δημιουργοῦν συνεχῶς ἀπαιτήσεις καί προβλήματα, πού ἡ καθημερινότητα μοιάζει μ’ ἕναν ἀγῶνα ζωῆς καί θανάτου, εἶναι ἀπαραίτητο νά βρεθεῖ ἕνα στήριγμα, μία ἀπαντοχή, ἕνα πρόσωπο πού θά διασφαλίσει στόν σύγχρονο ἄνθρωπο τή γαλήνη καί τήν ἰσορροπία. Αὐτό τό πρόσωπο εἶναι μόνον ὁ Χριστός.

»Ὁ Κύριος ἔχει κάθε λόγο νά πεῖ: «οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν», ἐπειδή δέν ὑπάρχει κάποιος λόγος ἤ κάποια αἰτία γιά νά φύγουν οἱ ἄνθρωποι ἀπό κοντά Του. Πρῶτον, Ἐκεῖνος μπορεῖ νά ἐξασφαλίσει τόν φωτισμό καί τήν ἐσωτερική καθαρότητα. Σήμερα, πού δέν ὑπάρχει διάκριση ἀνάμεσα στό σωστό καί στό λάθος, ἀνάμεσα στό λογικό καί στό παράλογο, ἀνάμεσα στό φυσικό καί στή διαστροφή, ἀνάμεσα στό σημαντικό καί στό ἐπουσιῶδες, ὁ Χριστός εἶναι ὁ μόνος πού φωτίζει τήν ἀνθρώπινη σκέψη, πού καθαρίζει τήν καρδία, πού δείχνει ξεκάθαρα τήν κατεύθυνση πρός τήν ὁλοκλήρωση τοῦ ἀνθρώπου, πρός τή σωστή ὡριμότητα, πρός τήν ἀληθινή εὐδαιμονία. Ὁ Χριστός ἐπίσης εἶναι ὁ μόνος πού, ὅσους ἀνθρώπους μένουν κοντά Του, τούς καθαρίζει τή συνείδηση ἀπό τίς ἐνοχές, διαγράφει τά λάθη τους, σοφίζει τό μυαλό τους, γιά νά μήν τά ξαναδιαπράξουν, τούς συγχωρεῖ καί τούς ἀγκαλιάζει, δείχνοντάς τους τήν ἀμετάπτωτη ἀγάπη Του.

»Δεύτερον, ὁ Κύριος ἔχει κάθε λόγο νά πεῖ: «οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν», ἐπειδή Ἐκεῖνος μπορεῖ νά ἐξασφαλίζει στόν ἄνθρωπο τήν ἀληθινή πληρότητα καί ἰσορροπία. Τό μεγάλο δράμα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου εἶναι τό ἐσωτερικό του κενό. Τρώει, πίνει, διασκεδάζει, μορφώνεται, ταξιδεύει, πλουτίζει, δικτυώνεται, ἀλλά ἀδυνατεῖ νά γεμίσει τήν ἄδεια ψυχή του. Κάνει πολλά, λέει περισσότερα, ἀλλά νιώθει φτωχός, κενός, κούφιος…

»Ὁ Κύριος, καθώς ἐπισκέπτεται τόν ἄνθρωπο, γεμίζει κάθε πτυχή τῆς ὕπαρξής του. Δίνει νόημα σέ κάθε ἐνέργεια. Ἀποκαλύπτει τήν ἀληθινή προοπτική τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι ἡ αἰωνιότητα καί ὄχι ἡ σαπουνόφουσκα αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ὅταν μείνουμε κοντά στόν Χριστό, ἀπολαμβάνουμε μία ἐσωτερική ἰσορροπία. Ὅλα μέσα μας  τακτοποιοῦνται σύμφωνα μέ τήν ἀληθινή ἀξία τους. Ὅλα τοποθετοῦνται στήν πλάστιγγα τῆς ἀληθινῆς δικαιοσύνης, πού εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὅλα ἀποκτοῦν ἕναν σκοπό, πού εἶναι ἡ πορεία μας πρός τόν Κύριο».