Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου για την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας.
«Μητέρα», λέξη συνώνυμη της αγάπης και της θαλπωρής, της προσφοράς και της αυτοθυσίας, του καθημερινού μόχθου και της αστείρευτης υπομονής, λέξη ιερή που για κάθε άνθρωπο επί της γης ταυτίζεται με το πολύτιμο θείο δώρο της ζωής. Όμως ιδιαιτέρως σε εμάς τους Χριστιανούς, η λέξη «μητέρα» υπενθυμίζει επιπλέον την πορεία του Κυρίου μας προς τον φρικτό Γολγοθά. Διότι η Μητέρα του Θεού μας και Μητέρα όλων μας ήταν εκεί, παρούσα στον λόφο του Γολγοθά, παρούσα κάτω απ’ τον Σταυρό, πάσχουσα στο Πάθος του Υιού της από την αρχή μέχρι το τέλος.
Κατά μίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, κάθε μητέρα είναι σταθερά παρούσα στους μικρούς και μεγάλους «Γολγοθάδες» που ανεβαίνουν τα παιδιά της, στους μικρούς και μεγάλους «σταυρούς» που καλούνται να σηκώσουν στις δύσκολες περιστάσεις της ζωής τους.
Η σημερινή ημέρα, καθώς προσφέρεται ως ευκαιρία να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας προς όλες τις μητέρες, τόσο ατομικά, όσο και συλλογικά, για τον καθοριστικό τους ρόλο στην προσωπική μας ζωή, στην οικογένεια, στην κοινότητα και στην ευρύτερη κοινωνία, ταυτόχρονα μάς προκαλεί να ταξιδέψουμε νοερά στη σκληρά δοκιμαζόμενη Ουκρανία, όπου μαίνεται ένας αδελφοκτόνος πόλεμος εδώ και δυόμισι μήνες.
Εκεί θα αντικρύσουμε μητέρες που γίνονται ασπίδα για τα παιδιά τους και προσπαθούν να τα προστατέψουν μέσα στον ορυμαγδό του πολέμου, μητέρες που παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς με τα παιδιά στην αγκαλιά τους, κι άλλες που πασχίζουν να επουλώσουν τις πληγές στα σώματα και στις ψυχές τους. Θα αντικρύσουμε, όμως, και μητέρες, οι οποίες θρηνούν για τα αδικοχαμένα παιδιά τους, για τη βέβηλη – με ευθύνη ανθρώπων – αφαίρεση της ζωής που εκείνες, χάριτι Θεού, τους είχαν προσφέρει.
Προσπαθώντας να βιώσουμε, έστω και κατ’ ελάχιστον, τα αισθήματα αγωνίας, πόνου και οδύνης που κυριαρχούν αυτές τις ώρες στις ψυχές των μητέρων της Ουκρανίας, πιστεύω ότι αποτίουμε, τρόπον τινά, φόρο τιμής σε όλες τις μητέρες, αλλά επιπροσθέτως ενισχύουμε τη δέσμευσή μας υπέρ της ειρήνης και δυναμώνουμε τις φωνές μας κατά του πολέμου. Προσβλέποντας έτσι σε ένα μέλλον όπου, ει δυνατόν, καμία άλλη μητέρα δε θα βιώσει τα ίδια αισθήματα και δε θα στερηθεί τόσο άδικα το ευλογημένο δώρο που της χάρισε ο Θεός: τα παιδιά της.
