Μαμά, γιατί δεν γίνεται να πάμε στην Εκκλησία να κοινωνήσουμε; γιατί δεν μπορώ να πάω τα λουλούδια που έκοψα στην Παναγίτσα; ρώταγε η 5χρονη κόρη μου την σύζυγο μου. Αναγκάστηκε η μητέρα, με καρφωμένο το μαχαίρι στην καρδιά δυστυχώς, προβληματισμένη και σκεπτόμενη για το αν πράττει σωστά, να της απαντήσει ότι δεν επιτρέπεται να πάμε στην Εκκλησία αφού μας απαγόρευσαν, λόγω της ασθένειας που υπάρχει.
Αναρωτιέμαι εάν με αυτή την απάντηση που έδωσε στο παιδί, του διδάσκει την παθητική στάση απέναντι στα δρώμενα. Δηλαδή, χωρίς σκέψη υπακούμε τυφλά σε ότι μας λένε και διατάζουν οι πολιτικοί άρχοντες.
Πρέπει τα παιδιά να γνωρίζουν την αλήθεια. Δεν επιτρέπεται να λες ψέματα στο παιδί, διότι θα περάσουν τα χρόνια θα θυμάται το ψέμα και θα σου προκαλεί ενοχές, διότι θα σου λέει δεν μου δίδασκες την αλήθεια αλλά το ψέμα, άρα κι εγώ έμαθα να ζω με το ψέμα.
Τα ψέματα των γονιών μπορεί να είναι ιδιαίτερα βλαπτικά για τα παιδιά και να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στις μεταξύ τους σχέσεις. Όταν οι γονείς λένε συστηματικά ψέματα στο παιδί, του περνούν το μήνυμα ότι το ψέμα είναι αποδεκτό και άρα έχει δικαίωμα και εκείνο να λέει όσα ψέματα θέλει, όσο συχνά θέλει.
Οι γονείς είναι υπεύθυνοι μπροστά στο Θεό για τα παιδιά τους. Αν μέσα σε ένα πανέμορφο κήπο υπάρχει ένα άγριο δέντρο, κανείς δεν θα σκεφθεί να το κατηγορήσει. Όλοι όμως θα ρίξουν την ευθύνη στον κηπουρό, ο οποίος το άφησε να αναπτύσσεται χωρίς περιποίηση, γι’ αυτό και έγινε άγριο. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, για τα ζιζάνια της παιδικής καρδιάς υπεύθυνοι είναι οι γονείς.
Πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας ότι το καταφύγιο της ζωής ήταν, είναι και θα είναι πάντα το σπίτι του Χριστού, στο οποίο μέσα υπάρχει η προστασία και η ασφάλεια από τον ίδιο τον Χριστό. Εάν αυτό μπολιαστεί στην ψυχή του παιδιού από την μικρή ηλικία, τότε στους δύσκολους καιρούς που θα ζήσει η δική του γενιά, πιο δύσκολους από αυτούς που ζούμε τώρα, θα καταφεύγει για προστασία στο σπίτι του Κυρίου, έχοντας ως περικεφαλαία τον Χριστό και ως θώρακα την Παναγία. Έχοντας ως σπαθί το λόγο του Κυρίου. Διδάξετε στα παιδιά Χριστό, να ζουν χριστιανικά, να έχουν στη ζωή τους κέντρο τον Χριστό. Εάν το επιτύχετε αυτό, τους δώσατε την μεγαλύτερη, σε αξία και έκταση, περιουσία που θα μπορούσατε. Μην μεριμνάτε για τα χωράφια και τα σπίτια. Μεριμνάτε για πνευματικούς θησαυρούς ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσιν καὶ κλέπτουσιν, όπως λέει στο Ευαγγέλιο.
Στώμεν καλώς, λοιπόν, μητέρες αυτού του δύσκολου καιρού που ζούμε. Να δείξουμε υπακοή στο θέλημα του Θεού, σεβόμενοι φυσικά τους νόμους του κράτους, χωρίς όμως οι τελευταίοι να υπερβαίνουν τις εντολές του Θεού. Να δώσουμε το μήνυμα στα παιδιά μας ότι πάνω από όλα και όλους είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Αυτός, χθές και σήμερον, και εις τους αιώνας.
Ενορίτης