Τέκνα μου ἐν Χριστῷ ἀγαπητά.
Ἀνέτειλε καί πάλιν ἡ λαμπρά καί πανευφρόσυνος τῆς ‘Υπεργίας Θεοτόκου ἡμέρα, κατά τήν ὁποία ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν εἰς οὐρανούς μετάστασή Της.
Χαίρει ἡ ἐπί γῆς στρατευομένη Ἐκκλησία καί ἀγάλλεται ἡ ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα, διότι ὁ Υἱός καί Θεός της Τήν παρέλαβε εἰς τά ἴδια καί τῆς ἀπέδωσε στήν οὐράνια ἱεραρχία τή θέση, πού τῆς ἀνήκει.
Ἀφοῦ ἐξεπλήρωσε τή θεία ἀποστολή Της, γιά τήν ὁποία τήν προώρισε ὁ Θεός, παραδίδει τήν ψυχή καί τό σῶμα Της στά χέρια τοῦ Μονογενοῦς Της Υἱοῦ καί μένει μαζί Του εἰς τούς αἰῶνας. Γι΄ αὐτόν τόν λόγο ἡ χαρά εἶναι μεγάλη, διότι θά ἔχουμε μόνιμη Πρέσβειρα καί Μεσίτρια πρός τόν Θεό τήν Μητέρα Του καί Μητέρα πάντων ἡμῶν.
Ἡμέρα πασχάλια καί ἀναστάσιμη εἶναι ἡ σημερινή ἑορτή. Ἀλαλάζουν χαίροντες οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ καί ὑμνολογοῦν οἱ προκαταγγείλαντες Αὐτήν Προφῆτες. Δοξολογικούς καί προσκυνητούς ἀναπέμπουν ὕμνους οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Ἱεράρχες, οἱ Μάρτυρες καί οἱ Ὁμολογητές, οἱ Ὅσιοι καί Δίκαιοι.
Ἡ Μητέρα τῆς ζωῆς ἐνίκησε τόν θάνατο καί μέ τήν ἀκοίμητη κοίμησή Της διαλαλεῖ σέ ὅλον τόν κόσμο τήν ἦττα τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου.
Διῆλθε ἀπό τίς διόδους τοῦ θανάτου, ἀλλά οὖσα ἑνωμένη μέ τόν Ἀθάνατο καί Αἰώνιο Υἱό Της, ἐξῆλθε στήν αἰώνια ζωή ἀβλαβής. Ἀπό ποῦ ἀπορρέει ἡ δύναμή Της; Ἀπό τόν Υἱό καί Σωτῆρα Της, μέ τόν Ὁποῖο ἑνωθεῖσα διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔδωσε τή ζωή Της καί ἔλαβε τή ζωή Του. Ἔδωσε τήν σάρκα Της καί ἔλαβε τό Πνεῦμα Του, ὅπως Τῆς ἐμήνυσε ὁ Ἄγγελος στόν Εὐαγγελισμό: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί Σέ καί δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι» (Λουκ. 1,35).
Ὁ ἅγιος Θεοφάνης ὁ ὑμνογράφος, ἐγκωμιάζων μέ θεοπνεύστους στίχους τήν Κοίμηση τῆς Παναγίας, παρουσιάζει τήν χαρά καί τήν εὐλογία τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς Γῆς ἀπό τόν θάνατο τῆς Θεοτόκου. Λέγει χαρακτηριστικά: «Σήμερα ὁ οὐρανός ἀνοίγει τήν ἀγκαλιά του γιά νά δεχθεῖ Ἐκείνην, πού γέννησε τόν ἀχώρητο. Καί ἡ γῆ ἀποδίδουσα στόν οὐρανό τήν πηγή τῆς ζωῆς στολίζεται μέ εὐλογία καί εὐπρέπεια» (Δοξολογικό τῆς Λιτῆς τῆς Ἑορτῆς).
Ἡ μεγάλη ὅμως αὐτή χαρά ἀγκαλιάζει κυρίως τόν ἄνθρωπο, διότι ἡ Παναγία, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ κάθε ἀνθρώπου, συνδοξάζεται μετά τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό σημαίνει, ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀποκαταστάθηκε ἐν Χριστῷ διά τῆς Θεοτόκου, διότι «ὅπου Χριστός ἐκεῖ καί αὕτη ἵσταται» (Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς).
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἔθεσε τήν ὕπαρξή μας μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου σωζόμεθα. Αὐτό εἶναι τό πρῶτο καί μεγάλο θαῦμα, ἀπό τό ὁποῖο ἐκπηγάζουν ὅλα τά ἄλλα θαύματα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.
Ἄς προσεγγίσουμε πνευματικά τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας μας. Ἁμαρτωλοί καί ταπεινοί, εὐσεβεῖς καί ἀδιάφοροι, ὑγιεῖς καί πάσχοντες, ἐγκρατεῖς καί ράθυμοι, μικροί καί μεγάλοι, ὅλοι, ἄς προσπέσωμε ἐν μετανοίᾳ κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς: «Δέσποινα βοήθησον ἐφ΄ ἡμῖν σπλαχνισθεῖσα. Σπεῦσον ἀπολλύμεθα ὑπό πλήθους πταισμάτων …».
Τό φιλόστοργο πρόσωπό Της, μέ τό γλυκό καί ἱλαρό βλέμμα, ἄς γαληνέψει τήν ψυχή μας κι ἄς μᾶς ἐνισχύσει στόν καθημερινό ἀγῶνα. Ἡ προστασία καί ἡ Χάρη Της ἄς σκεπάσει καί τό γένος τῶν Ὀρθοδόξων, πού χειμάζεται καί κινδυνεύει ἀπό ὁρατούς καί ἀοράτους ἐχθρούς.
Μέσα ἀπό τήν καρδιά μας ἄς ψελλίσουμε μπροστά στή Χάρη Της αὐτή τήν ταπεινή εὐχή:
«Παναγία Δέσποινα, ὑπό τήν σκέπην σου πάντες οἱ δοῦλοι σου φεύγομεν καί παρακαλοῦμεν σε οἱ ἀνάξιοι».
«Δέσποινα ἀγαθή, τάς ἁγίας σου χεῖρας πρός τόν Υἱόν σου ἆρον οἰκτειρῆσαι τούς δούλους σου».
Σέ ὅλους σας εὔχομαι ἔτη πολλά καί πανευφρόσυνα μέ ἀκοίμητη τήν προστασία τῆς Παναγίας.
Μετά πατρικῆς ἀγάπης καί εὐχῶν.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
