Από την προς Ρωμαίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Κεφ. 15, χωρία 1 έως 7
ΙΕ´/ 1 Αδελφοί, ὀφεὶλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν. 2 ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν· 3 καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν, ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ. 4 ὅσα γὰρ προεγράφη, εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ἵνα διὰ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν. 5 ὁ δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν ᾿Ιησοῦν, 6 ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. 7 διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ὑμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Αδελφοί, εμείς οι δυνατοί έχουμε χρέος να σηκώνουμε τις αδυναμίες των αδυνάτων, και να κάνουμε αυτό που αρέσει στον εαυτό μας. Ο καθένας μας να κάνει αυτό που αρέσει και συμφέρει στον πλησίον μας για την πνευματική του οικοδομή, γιατί και ο Χριστός δεν έκανε αυτό που άρεσε στον Εαυτό Του, αλλά καθώς είναι γραμμένο οι ονειδισμοί (= ύβρεις) των υβριστών σου έπεσαν κατεπάνω μου.
Γιατί όσα γράφτηκαν πριν από μας για τη δική μας διδασκαλία γράφτηκαν ώστε με την υπομονή και την παρηγοριά πού παίρνουμε από τις Γραφές, να κρατάμε στην καρδιά μας την ελπίδα.
Ο δε Θεός πού δίνει υπομονή και παρηγοριά, είθε να σας δώσει να έχετε μεταξύ σας το ίδιο φρόνημα, όπως ταιριάζει σε μαθητάς του Ιησού Χριστού ώστε όλοι μαζί και με ένα στόμα να δοξάζετε τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Γι’ αυτό να αποδέχεται ο ένας τον άλλο, δηλαδή να συμπαραστέκεσθε, ως αδελφοί και φίλοι, όπως το ίδιο ακριβώς έκαμε και σε μας ο Χριστός για τη δόξα του Θεού.
***
Από την προς Κορινθίους Β΄ Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Κεφ. 6, χωρία 1 έως 10
ΣΤ΄/ 1 Συνεργούντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς – 2 λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας – 3 μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, 4 ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, 5 ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, 6 ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, 7 ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, 8 διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, 9 ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, 10 ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Αδελφοί, ως συνεργάτες του Θεού σας παρακαλούμε να μη δεχθείτε άδικα και χωρίς αποτέλεσμα τη Χάρη του Θεού- γιατί λέγει (προφήτης Ησαΐας) «στον κατάλληλο καιρό σε άκουσα και στην περίπτωση της σωτηρίας σε εβοήθησα. Να, τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός και η περίσταση της σωτηρίας. Δεν δίνουμε σε κανέναν καμιάν αφορμή για να μη κατηγορηθεί το έργο του κηρύγματος. Αντίθετα παντού και πάντοτε παρουσιαζόμαστε και είμαστε ως διάκονοι του Θεού. Και αυτό το δείχνουμε με την πολλή υπομονή μας, στις θλίψεις, στις ταλαιπωρίες, στις στερήσεις, στις μαστιγώσεις, στις· φυλακίσεις, στις ταραχές, στους κόπους, στις αγρυπνίες και στην πείνα. Είμαστε αγνοί και καθαροί στο βίο μας. Γνωρίζουμε καλά την αλήθεια και με μακροθυμία δείχνουμε καλωσύνη σε όλους. Αισθανόμαστε μέσα μας την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, πού μας γεμίζει με ειλικρινή αγάπη, με το λόγο της αληθείας, με τη δύναμη του θεού με τα όπλα της δικαιοσύνης, τα επιθετικά (δεξιά) και τα αμυντικά (αριστερά)».
Άλλοι μας τιμούν και άλλοι μας υβρίζουν. Άλλοι μας κακολογούν και άλλοι μας επαινούν. Άλλοι μας θεωρούν λαοπλάνους και άλλοι ως αληθινούς διακόνους του Θεού. Άλλοι μας αγνοούν και άλλοι μας γνωρίζουν καλά. Τελικά είμαστε σαν πεθαμένοι και όμως να, πού ακόμη ζούμε, σαν τιμωρημένοι, σαν λυπημένοι και όμως πάντοτε χαρούμενοι, σαν πτωχοί και όμως κάνοντας τους άλλους πλούσιους, σαν να μην έχουμε τίποτε και όμως κατέχουμε τα πάντα.
