Η γέννησις του Χριστού αγαπητοί μου, είναι ένας σεισμός που έγινε μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, πριν ακριβώς 2009 χρόνια. Ένας σεισμός, ο μεγαλύτερος που έγινε και που θα γίνει ποτέ και που χώρισε την ιστορία στα δύο. Σήμερα, Κυριακή μετά του Χριστού γέννηση, η εκκλησία προβάλλει το Ευαγγέλιο, δηλαδή τις πρώτες μετασεισμικές δονήσεις του Μεγάλου σεισμού. Τα πρώτα γεγονότα που έδειχναν και δείχνανε ότι δεν θα περάσει έτσι αυτό το πράγμα που συνέβη εκεί μες το σπήλαιο, την νύχτα εκείνη της γεννήσεως. Η αγία οικογένεια, ο Ιωσήφ, ο μήστωρ, η Παναγία, το βρέφος, έχουνε πλέον εγκατασταθεί στην Βηθλεέμ. Δεν είναι πια στο σπήλαιο, έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος, πάνε στον δεύτερο χρόνο της γεννήσεως του παιδιού και είναι στην οικία. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι μάγοι, οι οποίοι επισκέπτονται και προσκυνούν τον Χριστό, δεν τον βρίσκουν στο σπήλαιο. Γιατί ενώ εκεί μιλάει για σπήλαιο ο Ευαγγελιστής εδώ λέει «ήλθον λέει, οι μάγοι εις την οικίαν» Άρα είχε περάσει η απογραφή, είχε φύγει ο κόσμος είχαν ελευθερωθεί τα σπίτια και ο Ιωσήφ βρήκε ένα σπιτάκι εκεί στην Βηθλεέμ και αποφάσισε να φτιάξει εκεί με την Μαρία και τον Ιησούν, το παιδίον, την ζωή τους. Κάνανε όνειρα εγκαταστάσεως, επαγγελματικής αποκαταστάσεως όπως κάνουν όλοι οι άνθρωποι και στον δεύτερο χρόνο της γεννήσεως, τους επισκέφθηκαν οι μάγοι, αλλά άθελα τους ξύπνησαν τον Ηρώδη. Και ενώ ο Ιωσήφ και η Μαρία έκαναν όνειρα για μια ζωή ήσυχη, ο Ηρώδης είχε άλλα στο μυαλό του και «θανάσιμοι» κίνδυνοι έζωναν το βρέφος από παντού, το παιδίον Ιησού. Αμέριμνοι οι άνθρωποι εκοιμόντο την νύχτα, αλλά κάποιος αγρυπνούσε και μες την νύχτα έρχεται ο άγγελος και λέει, «εγερθής παράλαβε το παιδίο και την μητέρα αυτού και φεύγε εις Αίγυπτο» και μείνε εκεί «ως αν είπω σοι» Πότε θα σου πει, αυτός ξέρει. Ο κάποιος που αγρυπνεί ξέρει ότι τα όνειρα που κάνουμε εμείς οι άνθρωποι, δεν βγαίνουνε ποτέ όπως τα φανταστήκαμε, γιατί υπάρχει διάβολος, υπάρχουνε Ηρώδες, οι οποίοι καταστρέφουν τα όνειρα των ήσυχων ανθρώπων της ανθρωπότητας. Ήσυχος λοιπόν εκοιμάτο ο Ιωσήφ, τον ξύπνησε λοιπόν ο άγγελος. Φύγε του λέει. Παρ’ όλο ότι άλλα είχε στο μυαλό του ο Ιωσήφ, δεν έφερε καμιά αντίρρηση. Είναι ο άνθρωπος της σιωπής. Δεν είπε, μα για στάσου να ξημερώσει Κύριε, να δω μέρα, να κάνω συνάλλαγμα ξέρω γω, στην Αίγυπτο θα πάω, θα πάω στο εξωτερικό. Πώς θα πάω έτσι. Τώρα λέει, την νύχτα. Και σηκώθηκε την νύχτα και φεύγει. Έχει εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού. Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, είχε μάθει πριν το πει ο Σαίξπηρ, άλλα δε Θεός κελεύει και άλλα έχει βέβαια η Θεία πρόνοια για να μας φυλάξει από εκεί που εμείς δεν ξέρουμε, ούτε το περιμένουμε. Γι’ αυτό μην μένουμε στα όνειρά μας, στα σχέδια μας, όταν η πρόνοια του Θεού αποφασίζει αλλιώς. Να προσαρμοζόμαστε, να παίρνουμε την γραμμή του Θεού και να ακολουθούμε. Ούτε να ξημερώσει, ούτε να μαζέψει τίποτα πραγματάκια, ούτε να αγοράσει τίποτα για το ταξίδι, δεν είχε προετοιμαστεί βέβαια για τόσο μεγάλο ταξίδι στο εξωτερικό, ο δε, λέει, εγερθής παρέλαβε, -απόλυτη υπακοή στην πρόνοια του Θεού-. «έως αν είπω σοι» για να μου λέει Αυτός κάτσε εκεί, όποτε μου πει, Αυτός ξέρει, ο Θεός ξέρει. Εγώ μπορεί άλλα να σχεδιάζω αλλά θα κάνω ότι λέει ο Θεός και παίρνει το παιδί και φεύγει. Ας το παρακολουθήσουμε με την φαντασία μας αν είναι δυνατόν να μεταφερθούμε σ’ αυτή την πορεία, την φυγή όπως λέγεται προς την Αίγυπτο. Είναι νύχτα, μες το χωριό την Βηθλεέμ, πυκνό σκοτάδι έξω, οι άνθρωποι έχουν κλειδαμπαρωθεί απ’ τον φόβο και των ληστών και των θηρίων, έξω δεν υπάρχουνε φωτισμοί ηλεκτρικοί όπως υπάρχουν τώρα και τέτοια, δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα, το σκοτάδι ήταν ψηλαφητό. Και ενώ όλοι περιμένουν στα σπίτια τους πότε θα ξημερώσει, ακούεται ένα ποδοβολητό στο δρόμο. Κάποιο γαιδουράκι, κάποια γκαμήλα, φεύγει μες την νύχτα. Αν ρωτήσει κάποιος. -Κάποιος φεύγει. -Ποιος φεύγει; -Ο Θεός φεύγει. -Και γιατί φεύγει ο Θεός; -Από προσώπου Ηρώδου. Φεύγει ο Θεός, από προσώπου Ηρώδου. Γιατί; Φοβάται τον Ηρώδη; Όχι δεν φοβάται τον Ηρώδη. Μπορούσε με μία μικρή επέμβαση, να γίνει ο Ηρώδης… φυτό ή να φύγει απ’ την μέση. Αλλά δίνει τόπο στην οργή. Φεύγει ο Θεός μπροστά στην οργή του Ηρώδου και μας δίνει το μεγάλο μάθημα ότι δεν πρέπει να καθαρίζουμε μόνοι μας, όταν δεν πρόκειται η υποχώρησης ο τόπος που δίνουμε στην οργή, να είναι αμαρτία. Αν δε είναι αμαρτία, να δίνουμε εμείς πάντα τόπο στην οργή. Μη κτυπάμε γροθιά στο μαχαίρι. Να υποχωρούμε. Εδώ ο Θεός φεύγει από ένα Ηρώδη, υποτακτικό του Οκταβιανού του αυτοκράτορα της Ρώμης. Και εμείς λέει, εγώ λέει, απ’ το πτώμα απάνω μόνο θα περάσει, θα του δείξω εγώ, ούτε στην κηδεία μου τον θέλω κλπ. Μην κάνουμε αυτό το λάθος. Αυτό μας λέει. Ο Θεός υποχωρεί, εμείς να μην υποχωρήσουμε; Να μην δώσουμε τόπο στην οργή; Φεύγει. Δίνει τόπο στην οργή, μας δίνει το μεγάλο μάθημα και συγχρόνως δίνει μια ευκαιρία στον Ηρώδη. Ποια ευκαιρία; να μετανοήσει αν θέλει, να καταλάβει τι γίνεται, να σωθεί. Ή τουλάχιστον να είναι αναπολόγητος. Και του δίνει την μεγάλη ευκαιρία αγαπητοί, διότι το τέλος του Ηρώδη ήξερε ότι θα είναι οικτρό. Όπως είναι το τέλος όλων των θεομάχων και των παλαιών και των νεωτέρων. Αν μελετήσει κανείς την ιστορία των διαφόρων θεομάχων, όπως του Βολτέρου των άλλων κλπ και των σημερινών, θα δει ότι έχουνε οικτρό τέλος. Ο Ηρώδης όπως ξέρετε πρήστηκε, έγινε τέτοιος ώστε να μην περνάει απ’ την πόρτα, έβγαλε σκουλήκια στο σώμα του και τον φάγανε τα σκουλήκια και έτσι πέθανε. Μπροστά σε ένα τέτοιο οικτρό τέλος του δίνει ο Θεός την ευκαιρία αν θέλει να μετανοήσει, να αποφύγει. Ναι θα πει κάποιος. Άλλος σεισμός μετά. Άμα δώσεις όμως την ευκαιρία στον Ηρώδη να μετανοήσει αυτός θα καθαρίσει πολλούς. Το παιδίον γλίτωσε διότι έπρεπε να γλιτώσει, αλλά πόσα βρέφη την πλήρωσαν θα επί κανείς. Τα δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια τα οποία γιορτάζουμε σήμερα, γιατί ο Θεός άφησε τον Ηρώδη να τα σκοτώσει; και μέσα σ’ αυτά ξέρετε κινδύνεψε και ο Ιωάννης ο βαπτιστής. Ο λόγος που ο βαπτιστής ευρέθηκε στην έρημο και δεν ήταν σπίτι του, ήτανε ο διωγμός αυτός, διότι ήτανε κοντά στα χρόνια, τις ημέρες του Ιησού και αναγκάστηκε να πάει στην έρημο και έμεινε εκεί βέβαια και έγινε ο βαπτιστής. Και ήταν και ο γιος του Ηρώδη τον οποίο διέταξε και τον έσφαξε και αυτόν ο Ηρώδης. Γι’ αυτό και βγήκε η παροιμία τότε, καλύτερα να είσαι κριός του Ηρώδη παρά υιός του. Γιατί το κριάρι μπορεί να το σκεφτεί, τον γιο του όμως δεν τον σκέφτηκε, τον έσφαξε και αυτόν ο Ηρώδης. Αυτή την σφαγή όμως γιατί να την επιτρέψει; Ενώ αν σκότωνε τον Ηρώδη θα γλίτωναν τα νήπια. Βέβαια στα μυστήρια του Θεού δεν μπορεί να μπει ο άνθρωπος. Αλλά ψηλαφώντας λέμε: Έσφαξε ο Ηρώδης τα νήπια. Και τι έπαθαν τα νήπια; Έγιναν 14.000 άγιοι. 14000 νήπια, δεκατέσσερις χιλιάδες άγιοι, που σήμερα τους γιορτάζουμε και τους προσκυνούμε. Σήμερα έχουμε την εορτή των δεκατεσσάρων χιλιάδων νηπίων. Αν ζούσαν, θα πέθαιναν αργότερα, Ποιος ξέρει από την γενεά εκείνη. Και βγάλε τώρα τους πόρνους, βγάλε του μοιχούς βγάλε τους κλέφτες που θα γινόντουσαν, βγάλε τους απατεώνες, βγάλε τις κοινές γυναίκες, πόσοι θα μένανε από τις δεκατέσσερις χιλιάδες άγιοι; αν μένανε δέκα θα ήταν ζήτημα, αν κρίνουμε από την σημερινή κατάσταση της κοινωνίας, που έχει τα χάλια τα δικά μας. Τώρα που γίνανε δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια και είναι με τον Θεόν εις τον Παράδεισο, τι κακό έγινε; Έσφαξε τα νήπια και τα έκανε αγίους. Άλλωστε η εκκλησία αργότερα πρόσφερε 11.000.000 μάρτυρες, που ο Θεός βέβαια τα βλέπει αυτά όλα. Το δεύτερο όμως που πρέπει να προσέξουμε εδώ είναι ότι, καλά θα σκότωνε τον Ηρώδη, θα γλίτωναν τα 14.000 χιλιάδες νήπια και δεν ξέρω ποιους άλλους, αλλά ένας Ηρώδης υπάρχει μες την ιστορία; Πολλοί Ηρώδες υπάρχουν αγαπητοί. Αν ο Θεός γινότανε δήμιος, γινότανε σπεκουλάτορας όπως λέμε και έπαιρνε κεφάλια Ηρώδων, πόσοι Ηρώδες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν μες την ιστορία. Ο Ηρώδης τότε έσφαξε 14.000 χιλιάδες νήπια. Σήμερα οι Ηρώδες σφάζουν, μόνο στην Ελλάδα, 500.000 χιλιάδες νήπια τον χρόνο, μες την κοιλιά της μάνας των. Φανταστείτε τώρα αν κάθε φορά εκτελούσε ο Θεός, Ποιος θα είχε επιζήσει πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη. Όχι ο Θεός δεν εκτελεί επί τόπου. Την δικαιοσύνη του δεν την ολοκληρώνει εδώ. Πληρώνουν οι θεομάχοι, αλλά δεν ξοφλούν εδώ. Πρέπει να είναι αναπολόγητοι όλοι οι Ηρώδες και λίγο πολύ είμαστε όλοι Ηρώδες. Επομένως αν θέλαμε να πέσει το κεφάλι του Ηρώδη, έπρεπε να έχουμε τα δικά μας κεφάλια έτοιμα, να πέσουν κι’ αυτά. Αλλά ο Θεός δεν κάνει τέτοια πράγματα. Και η ιστορία πορεύεται. Μετασεισμικές δονήσεις, προήρθαν από την ημέρα της γεννήσεως του Χριστού. Πειράματα κάνουν πολλά οι άνθρωποι. Για να μην κάνουν το πείραμα το ένα και μόνο που είπε ο Χριστός όταν γεννήθηκε, το πείραμα της αγάπης και μάλιστα της αγάπης των εχθρών. Ένας βαθύς γνώστης της ιστορία, απαριθμεί τα πειράματα που έκανε ο άνθρωπος και κάνει μέχρι σήμερα, για να μην κάνει το πείραμα της αγάπης. Θα σας το διαβάσω να το ακούσετε: Όλη η ιστορία, μετά τον Χριστό βέβαια, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διαρκής αλληλουχία πειραμάτων. • Κάναμε το πείραμα της αγριότητας, από την εποχή του Ηρώδη και το αίμα πότισε αυτή την γη. • Κάναμε το πείραμα της ηδονής και η ηδονή μας άφησε στο στόμα μια γεύση σαπίλας και ένα πιο καυστικό πόνο. Παραδώσαμε τα σώματά μας στις πιο εξεζητημένες και διεστραμμένες απολαύσεις και παραδίνουμε ακόμα. Και ξυπνήσαμε κατατσακισμένοι και βαρυόκαρδοι, πάνω σ’ ένα κρεβάτι σκεπασμένο από κόπρο. • Κάναμε το πείραμα του νόμου, της δικαιοσύνης και τον νόμο αυτό τον παραβήκαμε, τον αλλάξαμε, τον καταπατήσαμε. Κι η δικαιοσύνη δεν μπόρεσε να μας χορτάσει. • Κάναμε το πείραμα της λογικής, του ορθολογισμού. Εξετάσαμε την δημιουργία, μετρήσαμε τα άστρα, περιγράψαμε τα φυτά, τα άψυχα και τα ζωντανά. Τα δέσαμε όλα και φτιάξαμε το ατελείωτο νήμα των εννοιών. Τα μεταμορφώσαμε κάτω από τους μαγικούς αριθμούς της μεταφυσικής και πάντα στο τέλος μας φαίνονταν όλα στο τέλος τα ίδια. Δεν μας αρκούσαν πια και δεν μπορούσαμε να φτιάξουμε νέα. Ονόματα και αριθμοί δεν έσβησαν τη δίψα. Κι οι πιο σοφοί κατέληξαν να ομολογήσουν, την άγνοια μας βαριεστημένη. • Κάναμε το πείραμα της τέχνης. Και η αναπηρία μας απήλπισε τους πιο δυνατούς, γιατί το απόλυτο δεν κρύβεται μέσα στα σχήματα. Η επεξεργασμένη ύλη δεν διατηρεί το εφήμερο. • Κάναμε το πείραμα του πλούτου και της αφθονίας της καταναλωτικής. Και βρεθήκαμε ακόμα πιο αδύνατοι. Σήμερα το ξέρουμε πόσο αλήθεια είναι. Σε τίποτε δε καθησύχασε. Σε κανένα ίσκιο το σώμα μας δεν αναπαύθηκε όπως θα ήθελε και η καρδιά μας πάντοτε αναζητώντας και πάντοτε απατημένη, γέρασε περισσότερο, άδειασε περισσότερο, γιατί πουθενά δεν βρήκε την ειρήνη, πουθενά την χαρά, πουθενά την ευτυχία της. Ο Ιησούς μας προτείνει το δικό Του πείραμα, το τελευταίο, το πείραμα της αγάπης. Αυτής που κανείς δεν την φαντάσθηκε και λίγοι την δοκίμασαν, σε σπάνιες στιγμές της ζωής τους, αυτή που είναι η πιο δύσκολη, η πιο μισητή στη φύση μας, αλλά και η μόνη που μπορεί να δώσει ότι υπόσχεται. Λέει αλήθεια ή δεν λέει αλήθεια; Λέει αλήθεια. δεν μένει τίποτα άλλο αγαπητοί μου παρά μόνο το τελευταίο πείραμα. Το πείραμα του Χριστού, το πείραμα της αγάπης. Γιατί τώρα, ύστερα από 2 χιλιάδες χρόνια, ξαναγυρίσαμε από εκεί που ξεκινήσαμε. Ξεκινήσαμε από το πείραμα της αγριότητας του Ηρώδη και είμαστε σήμερα πάλι στο πείραμα της αγριότος. Το τι έγινε χτες και προχτές, θα διαβάσατε και τα ακούσατε. Εκεί γυρίσαμε στο 2000 μ.χ. καιρός είναι να ακούσουμε τον Κύριο. Να ακούσουμε, να κάνουμε το πείραμα της αγάπης που μόνο η εκκλησία μπορεί να το κάνει. Για να κατασταλάξει κάπως αυτός ο πλανήτης, μετά τον σεισμό των Χριστουγέννων, να τελειώσουν οι μετασεισμικές δονήσεις, που έχουνε σκοπό, να ισορροπήσουν κάπου αλλού. Και πρέπει να ισορροπήσουν στο πείρμα της αγάπης μέσα από την εκκλησία του Χριστού, πράγμα που ας ευχηθούμε όλοι. Αμήν. Ερμηνεία: Η φυγή στην Αίγυπτο Όταν λοιπόν αυτοί αναχώρησαν, ιδού, άγγελος ΚΥΡΙΟΥ φάνηκε κατά το όνειρο στον Ιωσήφ, λέγοντας: «Σήκω, παράλαβε το παιδί και τη μητέρα του και φεύγε για την Αίγυπτο• και να είσαι εκεί ωσότου σου πω. Γιατί μέλλει ο Ηρώδης να ζητά το παιδί, για να το σκοτώσει». Εκείνος αφού σηκώθηκε, παράλαβε νύχτα το παιδί και τη μητέρα του και αναχώρησε για την Αίγυπτο. Και ήταν εκεί ως το θάνατο του Ηρώδη – για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε από τον ΚΥΡΙΟ μέσω του προφήτη, όταν έλεγε: Από την Αίγυπτο κάλεσα τον Υιό μου. Η σφαγή των νηπίων Τότε ο Ηρώδης, επειδή είδε ότι εμπαίχτηκε από τους μάγους, θύμωσε πολύ και απέστειλε και σκότωσε όλα τα αρσενικά παιδιά που ήταν στη Βηθλεέμ και σε όλα τα όριά της, όσα ήταν από δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με το χρόνο που εξακρίβωσε από τους μάγους. Τότε εκπληρώθηκε αυτό που ειπώθηκε μέσω του Ιερεμία του προφήτη, όταν έλεγε: Φωνή στη Ραμά ακούστηκε, κλάμα και οδυρμός πολύς. Η Ραχήλ είναι που κλαίει τα τέκνα της, και δεν ήθελε να παρηγορηθεί, γιατί δεν υπάρχουν. Eπιστροφή από την Αίγυπτο Και όταν πέθανε ο Ηρώδης, ιδού, άγγελος ΚΥΡΙΟΥ φάνηκε κατά τη διάρκεια ενός ονείρου στον Ιωσήφ, λέγοντας: «Σήκω, παράλαβε το παιδί και τη μητέρα του και πήγαινε στη γη Ισραήλ. Γιατί έχουν πεθάνει αυτοί που ζητούν τη ζωή του παιδιού». Εκείνος, αφού σηκώθηκε, παράλαβε το παιδί και τη μητέρα του και εισήλθε στη γη Ισραήλ. Αλλά όταν άκουσε ότι ο Αρχέλαος βασιλεύει στην Ιουδαία αντί για τον πατέρα του τον Ηρώδη, φοβήθηκε να πάει εκεί. Και επειδή τον πρόσταξε ο Θεός κατά τη διάρκεια ενός ονείρου, αναχώρησε για τα μέρη της Γαλιλαίας και ήρθε και κατοίκησε σε μια πόλη που λέγεται Ναζαρέτ – για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε μέσω των προφητών, ότι θα κληθεί Ναζωραίος.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
