Κυριακή Ι’ Λουκά – Η υποκρισία

Tο μεγάλο αγκάθι της υποκρισίας στηλιτεύει με πάθος στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα ό Κύριος μας. Του δόθηκε ή ευκαιρία να παρουσιάσει τη θεϊκή Του δύναμη θεραπεύοντας μια γυναίκα, ή οποία ταλαιπωρείτο από άσχημη αρρώστια δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Το γεγονός. όμως. πού τάραξε τη μικρή κοινωνία της περιοχής και τους πνευματικούς της ηγέτες, ήταν πώς ό Ίησούς επιτέλεσε το θαΰμα κατά την ήμερα του Σαββάτου, την ιερή ήμερα για την Ιουδαϊκή Θρησκεία. Οι Ιουδαίοι, μη μπορώντας να ερμηνεύσουν και να ανεχτούν την υπερφυσική δύναμη του Χρίστου, θέλουν να τον πλήξουν κατηγορώντας Τον για παράβαση του θρησκευτικού τους νόμου.

Ό Κύριος επισημαίνει την υποκρισία, το φθόνο του άρχισυναγώγου, συγκεκαλυμμένο με το πρόσχημα της ευσέβειας, και τον ελέγχει αυστηρά. Το παράδειγμα του άρχισυναγώγου είναι χαρακτηριστικό και μας επιτρέπει να προσδιορίσουμε τα συμπτώματα και τη φύση της υποκρισίας στη χριστιανική μας ζωή. Ό «Αγιος Μάξιμος ό Όμολογητής σημειώνει ότι «υποκρισία είναι ή προσποίηση της φιλίας ή εχθρότητας πού ενεργεί με το προσωπείο της συμπάθειας. Ή φθόνος πού μιμείται τα χαρακτηριστικά της αγάπης ή βίος πού δείχνει να στολίζεται από ψεύτικη και όχι πραγματική αρετή». Ανάλογος είναι και ό ορισμός του Μεγάλου Βασιλείου: «Υποκριτής είναι αυτός πού στο θέατρο υποδύεται διαφορετικό πρόσωπο. «Ετσι και σε τούτη τη ζωή πολλοί ενεργούν Οπως οι θεατρίνοι. «Αλλα έχουν μέσα στην καρδιά τους και άλλα δείχνουν εξωτερικά προς τους ανθρώπους».

Σε ποιες περιπτώσεις, όμως, εμφανίζεται ή υποκρισία στην καθημερινή μας ζωή; Όταν αποφασίζουμε να διδάξουμε στον περίγυρο μας το λόγο του Θεοΰ, όταν υποδεικνύουμε τρόπους σωστής και χρηστής συμπεριφοράς, όταν ζητούμε από τους γύρω μας να ζουν κατά το θέλημα του Θεοΰ και εμείς οι ίδιοι υιοθετούμε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής, ό όποιος δε συμβαδίζει με τους λόγους μας. Υποκρισία επιδεικνύουμε. όταν επιδιδόμαστε σε καλές πράξεις και φιλανθρωπίες για να εξασφαλίσουμε τον έπαινο και την κολακεία των ανθρώπων και όχι γιατί εκφράζουμε τα πραγματικά αισθήματα της καρδιάς μας. Υποκρισία έχουμε, όταν ερμηνεύουμε το θέλημα του Θεού επιφανειακά, κρατώντας τον τύπο και τηρώντας το γράμμα του νόμου και όχι βιώνοντας την ουσία της Χριστιανικής πίστης.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων αυτό πού μας ώθεϊ στην υποκρισία είναι ό εγωισμός .καθαυτό μας απομακρύνει από την άληθινή ευσέβεια και τη γνήσια χριστιανική ζωή, καταστρέφει την ενότητα της προσωπικότητας μας, μας κάνει άλλο να φαινόμαστε εξωτερικά και άλλο να είμαστε πραγματικά. Διαστρέφει την ουσία της πνευματικής ζωής, γι’ αυτό και ό Κύριος την πολέμησε τόσο πολύ.

Πρέπει, να συνειδητοποιήσουμε ότι ή υποκρισία συνιστά σοβαρότατο κίνδυνο για τη χριστιανική μας ζωή. Ακυρώνει ό,τι καλό με κόπο κατορθώνουμε. Σκανδαλίζει τους συνανθρώπους μας και μας εκθέτει στα μάτια τους. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και έντιμοι, να είμαστε απλά ό εαυτός μας σ’ όλες τις έκφάνσεις της ζωής μας, για να εξασφαλίσουμε την εύνοια και την αγάπη του Θεοΰ. ΑΜΗΝ!

Αρχιμ.Επιφανίου Οικονόμου