Η γνωστή Ευαγγελική διήγηση του χορτασμού των πεντακισχιλίων ανδρών, «χωρίς γυναικών και παιδίων», έρχεται και πάλι σήμερα στο προσκήνιο της λατρευτικής μας ζωής, αγαπητοί μου αδελφοί. Ο Κύριος, ευρισκόμενος με τους Μαθητές του και χιλιάδες άλλους ανθρώπους σε έρημο τόπο και ενώ η ώρα ήταν ήδη περασμένη, έπρεπε να αντιμετωπίσει την ανάγκη τροφοδοσίας των ακροατών του, τη στιγμή που οι Μαθητές είχαν μαζί τους μόνο πέντε άρτους και δύο ψάρια. Αυτά, όμως, τα ολίγα υλικά αγαθά, κάτω από την παντοδύναμη ενέργεια της Θείας ευλογίας Του, πολλαπλασιάσθηκαν, έφθασαν για να χορτάσουν τα πλήθη των ανθρώπων, ενώ περίσσεψαν και δώδεκα πλήρη κοφίνια.
Από την ως άνω Ευαγγελική περικοπή θα εντοπίσουμε και θα αναλύσουμε τρία βασικά σημεία:
Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Χριστός φροντίζει, με ιδιαίτερη επιμέλεια και αγάπη, για τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων. Δεν περιορίστηκε μόνο στην μετάδοση της Θείας αλήθειας, διά του κηρύγματός του, αλλά ενδιαφέρθηκε για τον χορτασμό των ακροατών του, όπως ακριβώς πράττουν οι γονείς για τα παιδιά τους. Η συμβολική αυτή ενέργεια του Κυρίου δεν είναι τυχαία, αλλά αποκαλύπτει το γεγονός ότι η ύλη και το ανθρώπινο σώμα, καθώς είναι δημιουργήματα του Θεού, έχουν ιδιαίτερη αξία και ιερότητα. Απέναντί τους οφείλουμε να επιδεικνύουμε την δέουσα προσοχή, χωρίς να τα υπερτιμούμε ή να τα υποτιμούμε. Οφείλουμε να τα ιεραρχούμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να προτάσσουμε τις ανάγκες της ψυχής, η καλλιέργεια της οποίας είναι και έργο και αγώνας της πνευματικής ζωής, χωρίς να αδιαφορούμε για την διαχείριση των υλικών πραγμάτων, που μάς χαρίζει ο Θεός, βάζοντάς τα, όμως, στη σωστή τους θέση. Σ’ αυτό το πλαίσιο κινούμενη και η Εκκλησία μας, αναπτύσσει, στη διάρκεια του χρόνου, το πολύπλευρο και πολυσήμαντο κοινωνικό και φιλανθρωπικό Της έργο, το οποίο αποσκοπεί στην θεραπεία των υλικών αναγκών του ανθρώπου, με πρώτιστο, όμως, ενδιαφέρον Της την προαγωγή της πνευματικής ζωής και την σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής.
Το δεύτερο σημείο της περικοπής που θα επισημάνουμε είναι το πνεύμα της οικονομίας. «Και ήραν το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις»[1]. Ο Κύριος ζήτησε την συλλογή των περισσευμάτων και αυτή ήταν μια κίνηση εξίσου συμβολική. Η αλόγιστη χρήση των υλικών αγαθών και η κατασπατάλησή τους, μάλιστα σε περιόδους μεγίστης ανέχειας ή οξυμένης οικονομικής κρίσης, σαν κι αυτή που βιώνει η ανθρωπότητα στις μέρες μας, είναι νοοτροπία άκρως εγωιστική, άφιλη, ανάδελφη και αναδεικνύει την έλλειψη αγάπης που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο κόσμο. Δίπλα μας τα προβλήματα των ανθρώπων διαρκώς οξύνονται. Συνάνθρωποί μας αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Είναι κίνηση αδικαιολόγητη και απάνθρωπη η σπατάλη και ο προκλητικός τρόπος ζωής, τη στιγμή που η ελάχιστη οικονομία θα μπορούσε να αποβεί ευεργετική για τους έχοντες ανάγκη συνανθρώπους μας. Αναζητούν οι ισχυροί της γης τρόπους για ν’ αντιμετωπίσουν την κρίση. Η λύση είναι η εκούσια λιτότητα, ο περιορισμός των περιττών εξόδων, το αίσθημα της οικονομίας. Τα αγαθά που ο Θεός μάς χάρισε ανήκουν σε όλους. Όταν αυτή η αρχή δε γίνεται σεβαστή, τότε τα κοινωνικά προβλήματα οξύνονται και οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται.
Και το τρίτο σημείο που θα επισημάνουμε στη σημερινή Ευαγγελική διήγηση είναι η ευλογία. Ο Κύριος ευλογεί τους άρτους και τα ψάρια. Ευλογεί την ύλη και τα αγαθά που προορίζονται για την κάλυψη των ανθρωπίνων αναγκών. Το αυτό πράττει, κατά μίμησιν Χριστού και η Εκκλησία. Ευλογεί όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής, από τις πιο απλές έως τις πλέον σοβαρές. Θέτει τα πάντα υπό την σκέπη και την ευλογία του Θεού, γιατί μόνο έτσι αποδίδουν, ωφελούν και αγιάζουν. Υπάρχουν, βέβαια και εκείνοι, που, τυφλωμένοι από την εμπάθεια και τον επιφανειακό τρόπο σκέψης που τους χαρακτηρίζει, κατηγορούν την Εκκλησία ή τους κληρικούς ότι, μέσα από την διαδικασία του αγιασμού των πάντων σ’ αυτή τη ζωή, επιδιώκουν το προσωπικό κέρδος, επενδύοντας στην δήθεν αφέλεια των ανθρώπων. Πόσο ρηχή και άδικη, αλήθεια, μια τέτοια σκέψη, πόσο άδικη και παραπλανητική, που αποδεικνύει ότι εκείνοι που την επικαλούνται βρίσκονται έξω από την χάρη του Θεού και δεν αντιλαμβάνονται ότι χωρίς Εκείνον τα πάντα στη ζωή είναι απατηλά και μάταια. Είναι ρηχά και επιπόλαια.
Είθε ο Κύριος να μάς προφυλάσσει από ανάλογες πλάνες σκέψεις. Τον έχουμε ανάγκη διαρκώς και παντού. Εκείνος είναι η πηγή του αγιασμού και της πνευματικής μας ζωής και των υλικών μας αναγκών. ΑΜΗΝ!
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
