Η μνήμη του Οσίου Ιερωνύμου του πενταγλώσσου, μας κάνει να θυμηθούμε σήμερα στις προσευχές μας, τον φερώνυμό Του, Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο τον Β’.
Με διάκριση, τα τελευταία χρόνια ο Αρχιεπίσκοπος τιμά τον Όσιο προστάτη του, στο ησυχαστήριο των Αγίων Θεοδώρων Βοιωτίας.
Αγναντεύοντας τον Κορινθιακό κόλπο, με την ηρεμία που παρέχει ο βράχος του ορεινού όγκου στον οποίο βρίσκεται το ησυχαστήριο, αναπέμπει την δοξολογική προσευχή, μακριά από κάθε περίσπαση.
Επίσκοποι και συνεργάτες, προστρέχουν στο μικρό αυτό μοναστήρι, για να εκδηλώσουν την αγάπη και το σεβασμό τους στον Αρχιεπίσκοπο.
Εκείνος βρέθηκε να ποιμαίνει την Αθήνα, σε μία ώρα δύσκολη. Η επαρχία του αλλά και όλη η χώρα, με τα πολλά προβλήματα και οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη στήριξης και βοήθειας, είναι η καθημερινότητά Του.
Πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς, που νιώθουν την βοήθεια της εκκλησίας δια χειρών και ενεργειών του Αρχιεπισκόπου, θα ήθελαν σήμερα να Του φιλήσουν το χέρι. Να Του πουν ευχαριστώ. Χρόνια πολλά. Εκείνος τους ευλογεί, χωρίς να τους υποβάλει στον κόπο.
Ο ίδιος γνωρίζει καλά, όπως και κάθε κληρικός, ότι η φιλανθρωπία δεν είναι έργο ανταπόδοσης ή ιδιοτέλειας και όταν φροντίζει για αυτούς, δεν θέλει το ευχαριστώ τους, ούτε περιμένει την ανταπόδοση. Το κάνει όπως θα το έκανε ο κάθε Άγιος, το κάθε μέλος της Εκκλησίας, που ενστερνίστηκε τη διδασκαλία του Ευαγγελίου και απεμπόλησε τα θέλω της φιλαυτίας, που προκαλούν φιλαργυρία και κάθε άλλη αμαρτωλή φιλία.
Μία ακόμα απόδειξη το πόσο ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, είναι η άμεση μετάβασή Του στη Μυτιλήνη, για να εποπτεύσει την προσπάθεια αρωγής στους πληγέντες από τον τελευταίο φονικό σεισμό.
Βέβαια έχει απέναντι του μια Κυβέρνηση που δεν μπορείς να την εμπιστευτείς. Ιδεοληψίες και εμμονές, δημιουργούν εστίες έντασης. Αλλά και στο πρώτο αδιέξοδο οικονομικό ή άλλο, όπως συνέβη και στο μακρύ παρελθόν, οι κυβερνητικοί θα “ρίχνουν το γάντι” των σχέσεων Εκκλησίας Κράτους.
Αποπροσανατολισμός του λαού, με δημοσιογραφικά δεκανίκια και μετακίνηση του ενδιαφέροντος έξω από το πρόβλημα. Φέτα φέτα το σαλάμι, θα πηγαίνει στα σκυλιά. Μια τα Θρησκευτικά, μια οι “έμφυλες ταυτότητες”, μια το Σύνταγμα, μια το οικογενειακό δίκαιο, με κάτι θα τρωγόμαστε. Η τοπική Εκκλησία υπόχρεη να απολογείται άνευ λόγου, αλλά και ανέτοιμη μάλλον να πολεμήσει ισχυρά, θα υφίσταται, με τους κληρικούς της ίσως να μην είναι «Ἕτοιμοι πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ἡμᾶς λόγον περί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος» .
Συνοψίζοντας, δεν μένει παρά να ευχηθούμε στον Αρχιεπίσκοπο, να έχει δύναμη εξ Ύψους, υγεία αδιάπτωτο, μακρότητα ημερών και συνεργάτες τιμίους, ώστε να μπορεί να κάνει τις σκέψεις και τους οραματισμούς του πράξεις, αλλά και να αντικρούει τους αντικειμένους.
Πολλά τα έτη σας Mακαριώτατε.
