Η Κυριακή της Ορθοδοξίας στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Ἡ Α΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, 24η Φεβρουαρίου / 8η Μαρτίου 2020, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου πανηγυρικῶς ὡς «Παρρησία» εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ὡς ἀνάμνησις τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων ὑπό Θεοδώρας τῆς Αὐτοκρατείρας καί Μιχαήλ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς τό ἔτος 842 ἐπί Πατριαρχίας τοῦ ἁγίου ὁμολογητοῦ Μεθοδίου.

Τήν ἀναστήλωσιν τῶν εἰκόνων ἔκτοτε ἑορτάζει ἡ ἐκκλησία ὡς θρίαμβον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἤτοι τῆς ἀληθείας ὅτι αἱ ἱεραί εἰκόνες ἐπιμαρτυροῦν τήν εἰς γῆν ἔνσαρκον παρουσίαν καί εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἐτελέσθη ἀφ’ ἑσπέρας Μέγας Ἑσπερινός μεθ’ ὑποδοχῆς, προσκυνήσεως εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Ἅγιον Τάφον, θυμιάματος, Μεγάλης Εἰσόδου καί Ἀρτοκλασίας, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Τήν πρωΐαν ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη ἡ θεία Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ  τῶν Ἀρχιερέων: Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Καττάρων κ. Μακαρίου, Πέλλης κ. Φιλουμένου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, παρεπιδημούντων ἱερέων ἄλλων Ἐκκλησιῶν, διακόνων, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου Ἱεροδιακόνου Συμεών δεξιά  καί τῶν κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου καί κ. Σκορδίλη ἀριστερά,  παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί μελῶν τοῦ Προξενείου ἐν συμμετοχῇ ἐκκλησιάσματος ἐξ ἐντοπίων καί προσκυνητῶν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἤρξατο ἡ λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ἁγίου Τάφου καί ἀνά τά προσκυνήματα, πάντων κρατούντων ἐν χαρᾷ ἀνά χεῖρας τάς ἱεράς εἰκόνας.

Τῆς λιτανείας ληξάσης, ἀνεγνώσθη τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ Τριῳδίου ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου πρό τοῦ Ἁγίου Τάφου.

Μετά ταῦτα, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Οἱ προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν… Οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τόν ἀληθινόν Θεόν ἡμῶν καί τούς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγῳ τιμῶντες, ἐν εἰκονίσμασι τόν μέν ὡς Θεόν καί Δεσπότην προσκυνοῦντες καί σέβοντες τούς δέ διά τόν κοινόν Δεσπότην ὡς Aὐτοῦ γνησίους θεράποντας, τιμῶντες καί τήν κατά σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμοντες”,  (Συνοδικαί ἀποφάσεις ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

Σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἑορτάζει καί πανηγυρίζει τόν θρίαμβον τῆς ὑγιοῦς Ὀρθοδόξου αὐτῆς πίστεως, δηλονότι τήν ἀναστήλωσιν τῶν ἁγίων εἰκόνων καί τήν ἀπονομήν τῆς κατά σχέσεως προσκυνήσεως αὐτῶν.

Τό γεγονός τοῦτο ἀποτελεῖ ὁρόσημον εἰς τόν ἱστορικόν βίον τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐδοκιμάσθη σκληρῶς καί ἀπηνῶς ἀπό τούς πολεμίους τῶν ἁγίων εἰκόνων, γνωστῶν ὡς «εἰκονομάχων».

Οἱ εἰκονομάχοι ἐστρέφοντο οὐχί κατ’ αὐτῶν τούτων τῶν εἰκόνων, ἀλλά κατά τῆς προσκυνήσεως τοῦ ἐξεικονισμοῦ τοῦ προσώπου τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος  ἡμῶν Χριστοῦ ὡς καί τῶν γνησίων θεραπόντων Αὐτοῦ, δηλαδή τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας.

Μέ ἄλλα λόγια, οἱ εἰκονομάχοι προσεπάθησαν βιαίῳ τῷ τρόπῳ νά ἀναβιώσουν τάς γνωστάς αἱρέσεις τοῦ Ἀρειανισμοῦ καί κυρίως τοῦ Νεστοριανισμοῦ, αἱ ὁποῖαι (αἱρέσεις) διέβαλλον καί κατ’ οὐσίαν ἠρνοῦντο τό μέγα μυστήριον τῆς ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Περιττόν νά εἴπωμεν, ὅτι τό θεμέλιον τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς πίστεως εἶναι «ἡ καθ’ ὑπόστασιν ἕνωσις» τῆς θείας μετά τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως κατά τόν ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας. Κατά δέ τόν ἅγιον Γρηγόριον τόν Θεολόγον:«Τό γάρ ἀπρόσληπτον ἀθεράπευτον· ὅ δέ ἥνωται τῷ Θεῷ, τοῦτο καί σῴζεται». Κατά δέ τόν ὑμνῳδόν τῆς Ἐκκλησίας «Ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος τοῦ Πατρός ἐκ Σοῦ Θεοτόκε περιεγράφη σαρκούμενος καί τήν ρυπωθεῖσαν εἰκόνα εἰς τό ἀρχαῖον ἀναμορφώσας τῷ θείῳ κάλλει συγκατέμειξεν. Ἀλλ’ ὁμολογοῦντες τήν σωτηρίαν ἔργῳ καί λόγῳ, ταύτην ἀνιστοροῦμεν».

Δικαίως, λοιπόν, εὐφραίνεται σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κράζουσα: «Ἡ Χάρις ἐπέλαμψε τῆς ἀληθείας: Τά προτυπούμενα πάλαι σκιωδῶς, νῦν ἀναφανδόν ἐκτετέλεσται· ἰδού γάρ ἡ Ἐκκλησία τήν ἔνσωμον εἰκόνα Χριστοῦ, ὡς ὑπερκόσμιον κόσμον ἐπαμφιέννυται, τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου τόν τύπον προϋπογράφουσα καί τήν Ὀρθόδοξον πίστιν κατέχουσα· ἵνα ὅν σεβόμεθα τούτου καί τήν εἰκόνα διακρατοῦντες μή πλανώμεθα».

Δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμποντες τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ, ἱκετεύσωμεν τήν ἀπαράλλακτον εἰκόνα τοῦ Θεοῦ Πατρός τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἵνα ταῖς πρεσβείαις τῆς Ἀχράντου Αὐτοῦ Μητρός Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου Μαρίας καί πάντων τῶν Ἁγίων δωρηθῆναι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος. Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένη Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς ταύτης ἐτελέσθη ὁ Κατανυκτικός Ἑσπερινός εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους καί κηρύττοντος τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς τοῦ Δραγουμανεύοντος  Ἀρχιμανδρίτου π.  Ματθαίου.