Σήμερα η Εκκλησία μας χριστιανοί μου, τιμά και εορτάζει την Είσοδο της Παναγίας μας εις τα Άγια των Αγίων.
Γι’ αυτήν την γιορτή και τη μεγάλη σημασία της έχομε μιλήσει αρκετές φορές στο παρελθόν. Το χίλια εννιακόσια ενενήντα εννιά (1999) είχαμε τονίσει, ότι στα Άγια των Αγίων εισήρχετο μία φορά το χρόνο ο Αρχιερεύς των Ιουδαίων, στο Ναό του Σολομώντος. Με την είσοδό Της όμως η Παρθένος Μαριάμ στο Ναόν του Θεού, εκεί στα ενδότερα του καταπετάσματος, κατέστη κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, η ίδια τα Άγια των Αγίων, διότι μέσα στα σπλάχνα της και στην πάναγνη μήτρα της, διά Πνεύματος Αγίου, μία και μόνον φορά, άπαξ των αιώνων εισήλθε ο μοναδικός και αιώνιος Αρχιερεύς, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο Χριστός.
Εκεί μέσα στο Ναό για δώδεκα ολόκληρα χρόνια υπηρετείτο η Παναγία από αγγέλους που την τροφοδοτούσαν με ουράνια τροφή. Τροφή που ήταν ανώτερη από το πολυθρύλητον μάννα, και από εκείνην με την οποία ετρέφετο ο Προφήτης Ηλίας, ή από εκείνην που κατά καιρούς ετρέφοντο όσιοι αναχωρητές, ησυχαστές και ερημίτες.
Επίσης τονίσαμε και την δική μας είσοδο στα Άγια των Αγίων, που πραγματοποιείται πρώτον με την είσοδό μας κάθε Κυριακή και μεγάλη γιορτή στους ιερούς ναούς, για εκκλησιασμό, για Θεία Λατρεία, για Θεία Κοινωνία.
Δεύτερον, με την πνευματική μας είσοδο στην κολυμβήθρα των δακρύων, στο λουτρό δηλαδή της Ιεράς Εξομολογήσεως και μετανοίας.
Τρίτον στη μυστική μας είσοδο στο ταμείον του δωματίου μας, για τις δικές μας ατομικές προσευχές, του Αποδείπνου και των Χαιρετισμών, του Μεσονυχτικού, των Παρακλήσεων, των κομποσχοινίων, των μετανοιών και άλλων προσευχών.
Τέταρτον, στην Ευαγγελική μας είσοδο για μελέτη της Αγίας Γραφής, των βίων των αγίων, των γεροντικών και άλλων πνευματικών βιβλίων.
Πέμπτον, στην πλέον ωφέλιμη είσοδο του νοός, στον πνευματικό χώρο της καρδιάς μαζί με την ευχούλα, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν».
Έκτον, στην απρόσκοπτη και υπερφυά προσωπική μας είσοδο, στην χώρα των πτωχών τω πνεύματι, και των καθαρών τη καρδία, εκεί που αντικρύζουμε εκστατικοί με τα μάτια της ψυχής μας και εν Χριστώ Ιησού, το φως το αληθινόν, το εράσμιον και ανέσπερον και τούτο «καθώς εστί».
Και τέλος τον έβδομον τρόπον εισόδου, που δεν είναι άλλος από την πράξιν και την τήρηση των Ευαγγελικών εντολών και την αντίστοιχη καλλιέργεια των θειοτάτων αρετών.
Έτσι λοιπόν χριστιανοί μου, βλέπουμε ότι δεν μπορούμε, πρώτον, να περιφρονούμε την Θεία Λειτουργία της Κυριακής και κάθε μεγάλης γιορτής, εμείς, πού είμαστε Ορθόδοξοι χριστιανοί, Νεοέλληνες Ορθόδοξοι χριστιανοί, και δι’ αυτής την Θείαν Κοινωνίαν, αφού ο Κύριος μας βεβαιώνει, ότι «ο τρώγων μου την Σάρκαν και πίνων μου το Αίμα, εν εμοί μένει και γω εν αυτώ. Ούτος ζει αιωνίως, έχει ζωήν αιώνιον, και ούτος φέρει καρπόν πολύν».
Δεν μπορούμε, δεύτερον, να περιφρονούμε, την κολυμβήθρα των δακρύων, διότι είναι πηγή σωτηρίας, μέσα από το μυστήριον της Ιεράς Εξομολογήσεως. «Μετανοείτε», ήταν τα πρώτα λόγια του Κυρίου μας, όταν έκαμε την έξοδο ή την είσοδό Του εις τον κόσμον.
«Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών», και η εντολή του εις τους Αποστόλους, και δια των Αποστόλων εις τους διαδόχους, και εις τους διαδόχους των διαδόχων, μέχρι και σήμερα και εις τους αιώνας, το «αν τινών αφείτε τας αμαρτίας αυτών, αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατείτε, κεκράτεινται».
Τρίτον, δεν μπορεί να περιφρονήσεις εσύ, που είσαι Ορθόδοξος Χριστιανός, την καθημερινή σου ατομικήν προσευχή, δηλαδή την πνευματική σου κοινωνία μετά του Αγίου Θεού, διότι η εντολή του Αγίου Θεού είναι «αδιαλείπτως προσεύχεσθε», και όταν θέλεις να προσευχηθείς, είσελθε εις το ταμείον σου, και κει να προσευχηθείς, και ο Θεός, «ο βλέπων σοι εν τω κρυπτώ, αποδώσει σοι εν τω φανερώ». Άλλωστε, «αιτείτε δια της προσευχής, και δοθησεται ημίν, κρούετε και ανοιγήσεται»,
Τέταρτον, δεν μπορούμε να περιφρονήσουμε, την Αγία Μελέτη του Λόγου του Θεού, διότι μέσα στο Ευαγγέλιο υπάρχει η αλήθεια της Θείας Αποκαλύψεως, ότι δηλαδή ο Χριστός είναι το φως το αληθινόν. «Εγώ ειμί το φως του κόσμου», διεκήρυξεν ο ίδιος, και την Σαμαρείτιδα την διαβεβαιώνει ότι «εγώ ειμί ο λαλών σοι», δηλαδή ο Μεσίας, ο Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου.
Ναι αδελφοί μου και τέκνα εν Κυρίω, το Ευαγγέλιο μας αποκαλύπτει την διπλή φύση του Χριστού, το ομοούσιον με τον Πατέρα Του, τη θεότητα του Αγίου Πνεύματος, μας φανερώνει δηλαδή και μας αποκαλύπτει, και εκεί μέσα γνωρίζουμε, εν Πνεύματι Αγίω, την Τριαδικότητα του Θεού, ότι ο Θεός, είναι ένας αλλά Τριαδικός, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα.
Τα λόγια του Θεού χριστιανοί μου, στην Καινή Διαθήκη είναι «ρήματα αιωνίου ζωής».
Πέμπτον, ούτε πάλι μπορούμε να περιφρονήσουμε ή να ειρωνευθούμε την νοερά προσευχή, την καρδιακή νοερά προσευχή που λέγεται με τις πέντε εκείνες λεξούλες, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», διότι εντός της καρδίας η Βασιλεία του Θεού. Διαβεβαίωσις του ιδίου του Κυρίου ότι η Βασιλεία του Θεού ότι η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί. Μέσα δηλαδή στην καρδιά μας είναι η Βασιλεία του Θεού, και όποιος έχει καθαρό και αμόλυντο το νου, εύκολα την βρίσκει. Πρώτα την αναζητά, την ψάχνει εναγωνίως, με τον ισχυρό τηλεφακό της ευχούλας, δηλαδή με το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», την ανακαλύπτει, και ύστερα θρονιάζεται πάνω σ’ αυτήν. Και λέγω θρονιάζεται, γιατί θρόνος του Θεού είναι η καρδιά μας, ως κέντρον υπερφυσικόν. Δηλαδή ο ενδιάθετος λόγος λέγει από μέσα του την ευχή, και ο νους χωρίς πλέον φαντασίες και μετεωρισμούς, χωρίς ιδέες και εικόνες, χωρίς λογισμούς και σκέψεις εναγκαλίζεται και αφομοιώνει την ευχή που λέγεται με πόνο, με κόπο, με βία πνευματική, και πληρούμενος ο καθαρός νους, από το εράσμιο φως της θείας χάριτος σε μία ενιαία και αδιαίρετη Τριαδική ενότητα, θρονιάζεται στην καρδιά. Και τότε η καρδιά από μόνη της φωνάζει και λαλεί με πολύ φυσικό τρόπο εκείνη την ευχούλα «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
Έκτον, δεν μπορούμε και ως Ορθόδοξοι χριστιανοί, να περιφρονούμε την τήρηση των Ευαγγελικών εντολών αφού η προτροπή του Κυρίου είναι «τήρησον τας εντολάς». «Εάν αγαπάτε Με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε». Και πρώτη μεγάλη εντολή είναι «αγαπήσεις Κύριον τον θεόν σου εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου» και δευτέρα εντολή ομοία της πρώτης, «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Όχι τον καλόν συνάνθρωπόν σου, όχι τον καλόν φίλον και γείτονα και συγγενή, αλλά τον εχθρόν σου, διότι «αγαπάτε τους εχθρούς ημών, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς», «ευλογείτε και μη καταράσθε, κι αν ο εχθρός σου πεινά ψώμιζε αυτόν, και αν διψά πότιζε αυτόν, και πολλές άλλες εντολές αγάπης.
Επίσης δεν μπορούμε να περιφρονούμε τις πράξεις των εντολών του Θεού, διότι δια των αγαθών μας έργων, και δη των έργων της μετανοίας, αποδεικνύουμε την πίστην μας.
Τα έργα μας ως εφαρμογή των εντολών της αγάπης, είναι απόδειξις της πίστεώς μας στον ένα Τριαδικό Θεό. «Πίστις άνευ έργων νεκρά εστί, ομολογεί η Αγία Γραφή». Τα δε έργα φιλανθρωπίας που είναι τόσα πολλά ιδίως τον καιρό της μεγάλης Τεσσαρακοστής και των Απόκρεω, τα έργα αυτά που γίνονται χωρίς την Ορθόδοξη πίστη, είναι έργα κενοδοξίας και σκέτης υποκρισίας. Μα θα μου πείτε, δεν λέγει ο Θεός, «μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται»; Ναι, σωστά, και το λέγει και είναι η εντολή του Θεού. Αλλά ο ελεήμων πρέπει να έχει αγάπη και Ορθόδοξη πίστη. Και η προσφορά της ελεημοσύνης του να γίνεται εν τω κρυπτώ, και «μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» και η καρδιά σου και η καρδιά του να είναι γεμάτη από καλοσύνη διότι «ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός». Και όταν λέμε «Ορθόδοξη πίστη πρέπει να έχει αυτός που ελεεί», εννοούμε πίστη στην Τριαδικότητα του ενός Θεού, πίστη στην Θεανθρωπότητα του Ιησού Χριστού, πίστη στο κοσμοσωτήριον έργο Του, πίστη στην Παναγία μας ως Θεοτόκον, ως Θεομήτορα, και ως Αειπάρθενον, πίστη εις την Ανάσταση του Χριστού, στην ανάσταση των νεκρών, στην Δευτέρα Του Παρουσία και στη δικαία Του Κρίση. Στον Παράδεισο και στην αιώνια Κόλαση. Πίστη στα επτά μυστήρια της Εκκλησίας μας, πίστη στους Αγίους και στα θαύματα, πίστις εδώ, πίστις εκεί, πίστις παντού.
Και τέλος έβδομον, δεν μπορούμε να καταφρονήσουμε, την ισόβιο καλλιέργεια του ταπεινού φρονήματος, διότι «Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι την χάριν και πας ο ταπεινών εαυτόν εκείνος υψωθήσεται και εκείνος σωθήσεται». Μόνο με τη ταπείνωση και χωρίς κανένα έργο ο άνθρωπος σώζεται και μάλιστα δωρεάν. Η ταπείνωσις χαρίζει και προσφέρει όλες τις δωρεές του Θεού και όλα τα αγαθά του Θεού όλα τα ουράνια αγαθά, διότι φορά τη στολή της θεότητος, δηλαδή τον Χριστόν. Μας σώζει η ταπείνωσις και η καθαρή καρδιά μας και όχι τα έργα μας, διότι δεν πιστεύουμε στην εργοσωτηρία, αλλά στην θυσία του Χριστού που μας θεώνει.
Χριστιανοί μου,
αν καταφέρνουμε κάθε μέρα, να πραγματοποιούμε, με την βοήθεια και την Χάρη του Χριστού μας, την επτάριθμον αυτήν είσοδο, τότε ασφαλώς, θα πραγματοποιηθεί και η τελευταία μεγάλη είσοδός μας, μαζί με τον Χριστόν, όπως μας το τόνισε το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα, δηλαδή την είσοδό μας στα Άγια των Αγίων, της Άνω Ιερουσαλήμ, στην αιώνια πόλη της Τρισηλίου θεότητος, στην Βασιλεία των Ουρανών, αυτή μας περιμένει, αυτήν σας εύχομαι, αυτή να εύχεσθε και σε μας τους ιερείς,
Αμήν.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
