Η μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου εορτάστηκε ιεροπρεπώς στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος. Επίκεντρο του εορτασμού ήταν ο Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέου Φυτόκου, όπου στον πανηγυρικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος.
Στο κήρυγμα του ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε την χαρά του για την παρουσία του και προχώρησε σε μία ιστορική αναδρομή του ναού από την πρώτη του γνωριμία του ιδίου με την περιοχή φτάνοντας μέχρι και την στιγμή που ο ίδιος τέλεσε τα Ιερά Εγκαίνια. Αναφερόμενος για τον εορταζόμενο Άγιο ανέφερε ότι «ο Απόστολος Ανδρέας είναι ο πρωτοπόρος φέρνοντας τον τίτλο του πρωτόκλητου, απ’ όλους τους Αποστόλους, γιατί είναι ο πρώτος που προσκλήθηκε από τον Χριστό για να γίνει στενός μαθητής. Ο Ανδρέας ήταν μεν απλός, αλλά όχι απλοϊκός. Ήταν ψαράς, αλλά είχε σοφία και πνεύμα μαθητείας καθώς μαθήτευσε κοντά στον Ιωάννη τον Πρόδρομο, ο οποίος είχε ως αποστολή να προετοιμάσει την οδόν Κυρίου. Ο Χριστός ήθελε ελεύθερα οι Απόστολοι να Τον ακολουθήσουν, όπως και έγινε έχοντας την ευκαιρία να ζήσουν μαζί με τον αδερφό του κοντά στο Μεσσία.»
Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας αναφέρθηκε στα τρία βασικά στοιχεία που πρέπει να διαθέτει ο κάθε χριστιανός για να είναι κοντά στον Κύριο. Το πρώτο στοιχείο που καλούμαστε να έχουμε πάντα στη καρδιά μας είναι «το Πνεύμα μαθητείας, γιατί καθημερινά μέσα από τη λατρεία της εκκλησίας σπουδάζουμε, ο ίδιος ο Λόγος του Θεού είναι η μεγαλύτερη μαθητείας μας. Πρέπει να παραμένουμε για όλη μας τη ζωή μαθητές, να έχουμε καθαρή τη καρδιά μας με σκοπό να ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερα. Διακατεχόμενοι από το πνεύμα μαθητείας οδηγούμαστε στο δεύτερο στοιχείο το οποίο είναι ότι μέσα στην Εκκλησία ζούμε και εμείς με τον Χριστό, καλώντας μας να Τον αναγνωρίσουμε και να ζήσουμε μαζί Του όχι ο καθένας μας ξεχωριστά. Αλλά όπως και ο Ανδρέας, όλοι μαζί…. Δεν μπορείς να βιώσεις τον Χριστό μόνος σου. Ο Χριστός βιώνεται όταν κοινωνούμε την αγάπη μαζί Του και με τους αδελφούς μας, γι’αυτό συγκρότησε τους δώδεκα μαθητές, τις μαθήτριες γύρω από την Παναγία και στη συνέχεια τους υπόλοιπους μαθητές, γιατί η Εκκλησία είναι μια κοινωνία αγάπης στην οποία μόνο μέσα σε αυτήν βιώνουμε αυτό το μυστήριο. Η σημερινή μας παρουσία εδώ είναι για να για να κοινωνήσουμε τον Χριστό, την αγάπη Του και την αγάπη μεταξύ μας και αύριο όταν κοινωνήσουμε από το μυστήριο της Ευχαριστίας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, τότε γινόμαστε όλοι Χριστός. Έτσι θα μπορούμε να πούμε και εμείς ότι βρήκαμε τον Μεσσία.»
Στην συνέχεια ο Σεβ. Ιγνάτιος με αφορμή την σημερινή εποχή αναφέρθηκε στο τρίτο στοιχείο που πρέπει να διαθέτει ο κάθε χριστιανός το οποίο είναι το πνεύμα ιεραποστολής καθώς σήμερα «οι άνθρωποι διψούν την αλήθεια, η οποία δεν είναι έργο μόνο των Αποστόλων ή των ιερέων να φέρουν δηλαδή το Ευαγγέλιο του Χριστού στις καρδιές των ανθρώπων αλλά ο καθένας από μας στο δικό του μετερίζι, στην οικογένεια του, στην εργασία του, στη γειτονιά του πρέπει να μεταδώσει πρώτα με το παράδειγμα και την εμπειρία του. Πρέπει να μπορούμε πούμε στους αδελφούς μας βρήκαμε τον Μεσσία, τον Χριστό. Ελάτε…. Και πρέπει να το πούμε με χαρά, να μην κρυφτούμε, να φανερώσουμε τη δική μας εμπειρία και αφού τους οδηγήσουμε στον Χριστό, αφού τους πείσουμε να έρθουν να Τον γνωρίσουν, να γευτούν τη χαρά, τότε να τους αφήσουμε στον Χριστό και στην Εκκλησία..Αυτό είναι μια αποστολή όλων μας, τότε θα είμαστε όντως μαθητές του Χριστού, διάδοχοι των Αποστόλων και συνεργοί του Θεού.»
Ολοκληρώντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι «ο Απόστολος Ανδρέας, μας δείχνει τι σημαίνει μαθητεία, βίωμα με τον Χριστό, ιεραποστολή για τον Χριστό και αληθινή αγάπη ιδιαίτερα τούτη την περίοδο που προετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων. Η Εκκλησία, μας προετοιμάζει να γνωρίσουμε ακόμη περισσότερο τον Χριστό, μας αποκαλύπτεται ακόμη περισσότερο δίνοντας μας την ευκαιρία τα Χριστούγεννα να τον βιώσουμε ουσιαστικά, χωρίς να περιφρονήσουμε τα ήθη και τα έθιμά μας, αλλά κυρίως να μη χάσουμε εξαιτίας αυτών το νόημα και την ουσία των Χριστουγέννων, που είναι να κοινωνήσουμε τον Χριστό, προετοιμασμένοι με την νηστεία και την καθαρότητα της καρδιάς μας. Αυτό είναι το πιο σπουδαίο, να μαθητεύει ο άνθρωπος όλο αυτό τον καιρό, ώστε να μπορέσει να χαρεί τον Χριστό στη ζωή του με σκοπό να πεί και αυτός όπως ο Απόστολος Ανδρέας βρήκαμε τον Μεσσία.»
