Αν είχαμε τον ανδρισμό και την τόλμη να ερευνήσουμε και να αποκαλύψουμε την αιτία που ευθύνεται για την κακοδαιμονία της εν γενεί αναστατωμένης ζωής μας, πιστεύω ότι όλοι θα συμφωνούσαμε στην ριζωμένη ύπαρξη και υπόγεια δράση της λανθάνουσας υποκρισίας μας. Μιλάμε για εκείνο το σκοτεινό παρασκήνιο με τους κρυμμένους πρωταγωνιστές, που έχει κυριολεκτικά κατακυριεύσει τη νέα παγκόσμια μορφή ζωής. Η λανθάνουσα υποκρισία υποβόσκει ελεύθερη και κατατρώγει το μεδούλι των ανθρώπινων χαρακτηριστικών μας. Κατευθύνει, στις υπόγειες διαδρομές της, την τέχνη για να θάβεται από τους ανθρώπους, ακούσια, η αλήθεια. Μας εκπαιδεύει στην επιπόλαιη σκέψη και την αδράνεια, ώστε να αποκρύπτεται η πραγματικότητα. Όσον αφορά εμάς, πρόκειται για εθισμό σε ανεύθυνη στάση ζωής, που αφήνει ασύδοτη την ανάσταση και τον «αγιασμό» εκείνων των μέσων που υπηρετούν πιστά ύποπτες σκοπιμότητες…
Που να αναφερθούμε, έτσι όπως έχει η κατάσταση σήμερα; Στους «πολιτικούς ιδεολόγους», τους «νομικούς, ιατρικούς, εκκλησιαστικούς, εκπαιδευτικούς λειτουργούς», όταν διαπιστώνεις να βασιλεύει στην καρδιά των μπροστάρηδων, των υπεύθυνων για την ποιότητα της ζωής μας, των ταγμένων στην υπηρεσία του κοινού καλού, ένας υπερφίαλος προσωπικός και τυραννικός ομαδικός εγωισμός; Όταν παντού ανακαλύπτεις υπόγειες μεθοδεύσεις ισορροπιών, συνομωσιών, συμφερόντων και σκοπιμοτήτων; Δυστυχώς, χάνεται όλο και περισσότερο από τους πολλούς η υγιής λειτουργία της κριτικής σκέψεως, του κοινού νου, της απλής λογικής, της ανθρώπινης συνειδήσεως. Οι περισσότεροι, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, σκέπτονται, υπολογίζουν και προχωρούν στην επίτευξη εγωκεντρικών επιθυμιών τους, χωρίς να υπολογίζουν τον άλλο άνθρωπο. Ακούς γύρω σου όλους αγανακτισμένους, με έκδηλη την «ανησυχία» τους για την επόμενη γενιά, να παραπονούνται και να σχολιάζουν την ανευθυνότητα, την ασυνειδησία, την σκληρότητα, την απανθρωπιά των άλλων, ενώ γνωρίζεις ότι όλοι πρωταγωνιστούν σ” αυτά που επικρίνουν. Η λειτουργική ανακύκλωση αυτής της υποκριτικής παλιοκατάστασης που όλοι μας εκούσια ψέγουμε, είναι ο χώρος της καθημερινότητας που όλοι μας, και με όλες μας τις δυνάμεις, ακούσια συντηρούμε και προωθούμε.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να δίνεις απερίσκεπτα και ολοκληρωτικά τον εαυτό σου σε κάτι που απεχθάνεσαι ή το μισείς. Εκτός και αν δεν το απεχθάνεσαι… δεν το μισείς… Εκτός και αν κανείς ότι το μισείς… Εκτός και αν… σου αρέσει αυτό που μάλλον δεν μισείς. Η για να το πούμε καλύτερα σου αρέσει, χωρίς όμως να το έχεις καταλάβει… Η εκτός και δεν σου αρέσει κατά βάθος, αλλά μάλλον αρέσει στην αδυναμία σου… Γιατί δεν εξηγείται διαφορετικά, από τη μια να επικρίνεις πρόσωπα και πράγματα, ενώ συγχρόνως κάνεις κι εσύ το ίδιο. Μάλιστα, αν παρατηρήσεις καλύτερα τον εαυτό σου και θέλεις να είσαι ειλικρινής μαζί σου, εσύ το κανείς χειρότερα, αν όχι με την πράξη σου, τουλάχιστον με το μυαλό σου…
Ενώ κρίνουμε με άνεση τόσες καταστάσεις, τόσες απόψεις, τόσες συμπεριφορές, ενώ επισημαίνουμε και αναλύουμε τα πρόσωπα και τα γεγονότα, ενώ κάνουμε τόσες πρώτες, δεύτερες ή πολλαπλές αναγνώσεις στο περιβάλλον μας, ενώ μάλιστα θαυμάζουμε και την κριτική μας ικανότητα που τα πιάνει και τ” αναλύει όλα, εν τούτοις, στην ίδια ατμόσφαιρα, στις ίδιες κρινόμενες καταστάσεις, σε κάποιον άλλο χρόνο παρελθόντα η μέλλοντα, θα συναντήσουμε πρωταγωνιστή τον εαυτό μας. Όχι όμως κρινόμενο αυστηρά, αντικειμενικά, ορθολογικά, προκείμενου να βγουν τα «σωστά» συμπεράσματα όπως κάνουμε με τους τρίτους… Αλλά τότε θα σκεφθούμε και θα κρίνουμε με θαυμαστή επιείκεια, επιστρατεύοντας και αναλύοντας όλα εκείνα τα «αντικειμενικά» στοιχεία και κριτήρια που αμνηστεύουν ακόμα και εγκλήματα! Δυστυχώς, χωρίς να το καταλαβαίνουμε και χωρίς να το αποδεχόμαστε, υποκρινόμαστε στον εαυτό μας!
Η λανθάνουσα υποκρισία λειτουργεί όπως ο καλύτερος αναισθησιολόγος. Είναι το προηγούμενο στάδιο πριν την εγχείρηση. Και αλίμονο, γιατί αν δεν ξυπνήσουμε έγκαιρα, εδώ άμεσα συνεργαζόμενος χειρούργος είναι ο διάβολος. Προσπαθεί πρώτα να σε αναισθητοποιεί και μετά σε χειρουργεί… Έχεις σκεφθεί τι φοβερό που είναι, μετά τη νάρκωση και την εγχείρηση να ξυπνήσεις χωρίς συνείδηση… γιατί θα σου την έχει αφαιρέσει;…
Βαριά νόσος η λανθάνουσα υποκρισία μας… Και δυστυχώς από ότι γνωρίζουμε μέσα από τα κείμενα της αγίας Γραφής, αλλά και μέσα από τις μαρτυρίες της παγκόσμιας ανθρώπινης ιστορίας είναι γονιδιακή νόσος. Ενυπάρχει μέσα στο DNA μας… Μεταπτωτική κληρονομική νόσος που όταν, και συνήθως, δεν αντιμετωπίζεται καταλήγει πάντοτε στο να δημιουργεί λανθάνουσα υποκρισία μας. Τυραννική κατάσταση γι” αυτούς που υποφέρουν και δεν την καταλαβαίνουν. Ακόμα πιο τυραννικοί γι” αυτούς που την καταλαβαίνουν κι επιλέγουν να συνεχίζουν να υποφέρουν. Εφιαλτική περισσότερο, αλλά και δραματικά εκδικητική για όλους εκείνους που τη λειτουργούν ακούσια η εκούσια και παρουσιάζονται στο λαό οδηγητές της αλήθειας, της ευημερίας και της απαλλαγής του πάσης φύσεως ανθρώπινου πόνου. Αλίμονο σε όλους, όσους υποκρίνονται ότι είναι ανυπόκριτοι. Αλίμονο σ” εκείνους που δημόσια αναλαμβάνουν ως υπεύθυνο λειτούργημα τους τη φανέρωση λόγων και τρόπων για να λάμψει η αλήθεια και αγνοούν τον με θαυμαστή ακρίβεια λειτουργούντα πνευματικό νόμο, ο οποίος αποδίδει το δίκαιο πάντοτε, έστω κι αν πέρασε χρόνος πολύς.
Δεν μας αμνηστεύει η βασιλεύουσα υποκρισία για την προσωπική μας πορεία… Δεν έχουμε δικαίωμα να επικαλούμεθα την μεταπτωτική μας πραγματικότητα, ώστε μοιρολατρικά να ρίχνουμε το μπαλάκι της σωτήριας μας στον Θεό… Όταν μάλιστα ο Θεός για να μας λυτρώσει από την ηθελημένη μας ασωτία, από τον αυτοεξορισμό μας, από την αυτοκαταστροφική μας διάθεση, θυσιάστηκε για μας. Ποιος άλλος θεός θα το έκανε αυτό; Πως λοιπόν θα επικαλεσθώ την ψυχοφθόρα αμαρτητική μου ροπή, όταν ο Χριστός με δίδαξε και μου έδωσε να διαχειρισθώ πανίσχυρα όπλα ώστε να την καταπολεμήσω; Γνωρίζω ότι με το άγιο Βάπτισμα, την Ι. Εξομολόγηση, τη Θ. Κοινωνία έχω την δυνατότητα να απαλλάσσομαι συνεχώς από κάθε υποκριτικό ακούσιο ρύπο; Ότι με αυτό τον μοναδικό τρόπο μέσα μου, στα κατάβαθα μου καταστρέφεται η σκιά, η δύναμη της πλάνης, τα παρασκήνια του διάβολου; Ότι μετά την κατάργηση του κράτους της απατής στη ψυχή μου, η επανεγκαθιδρυμένη βασιλεία και φωτιστική Του Χάρις ενεργοποιεί την αλήθεια, την τόλμη, τις δυνάμεις των αρετών, την ποιότητα της προσωπικής και κοινωνικής μου ζωής; Ότι συντελείται μυστικά, αλλά δυναμικά και χειρουργικά, η αποκατάσταση της ψυχικής μου υγείας;
Το πρόβλημα της λανθάνουσας υποκρισίας είναι καθαρά πρόβλημα ελευθέριας. Εφ όσον δεχόμαστε ότι από τον Θεό πλαστήκαμε ελεύθεροι, βρισκόμαστε στην απλή λογική του Ευαγγελίου ότι κι αυτό, όπως κι όλα τ” άλλα, είναι θέμα προσωπικής επιλογής. Ας το καταλάβουμε ακόμα καλύτερα. Ο Θεός μας έπλασε ελεύθερους, μας χάρισε ελευθέρια. Μας έδωσε το ύψιστο Δώρο της διαχειρίσεως της. Τι πιο πολύτιμο από το να αποφασίζουμε εμείς για εμάς; Εγώ, λοιπόν, αποφασίζω για το τι θέλω…
Τι προτιμάτε; Να μένουμε αδιάφοροι, αδρανείς, κακόμοιροι, παραδομένοι στον ιστό της υποκρισίας που κυβερνάει τον κόσμο με την ψευτιά, την πλάνη και την απατή η να αγωνιζόμαστε δυναμικά με τη Χάρη των οπλών της μόνης διαχρονικής Αλήθειας, του Χριστού, για να μη μας φαρμακώνει και τελικά μας καταπιεί το άθλια δομημένο από εμάς σύστημα ζωής των χρόνων που ζούμε;
Τι υποκρισία, Θεέ μου… Θέλουμε πόλεμους για πετρέλαια και μιλάμε για τρομοκρατία. Θάβουμε τεράστιες ποσότητες παραγωγής τροφίμων και συγχρόνως θρηνούμε τα παιδάκια του τρίτου κόσμου που πεθαίνουν από την πεινά. Φονεύουμε εκατομμύρια αγέννητα παιδία με εκτρώσεις και κοπτόμεθα για το δημογραφικό, τα συνεχώς αυξανόμενα νέα ζευγάρια που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και την αναγκαιότητα κατασκευής ανθρώπινων κλώνων.
Λοιπόν, τι θέλουμε; Τι ζητάμε; Πορεία ζωής ακούσια μη αναστρέψιμη η εν Χριστώ εκούσια αναστρέψιμη; Η απάντηση και πάλι είναι προσωπική… Ας προσέξουμε όμως, γιατί από την προσωπική μας απάντηση και στάση εξαρτάται η λύση όλων των υπόλοιπων κοινωνικών, παγκόσμιων προβλημάτων… Είναι κανόνας ζωής, τις διορθωτικές κινήσεις, πάντα να τις ξεκινάμε από τον εαυτό μας…