Σέ κλῖμα κατανύξεως καί συγκινήσεως, ἐτιμήθη ἀπό τήν Ἀποστολική Ἐκκλησία τῶν Πατρῶν, ὁ ἀοίδιμος καί μακάριος ἱεροκήρυξ καί διδάσκαλος τῶν Πατρῶν, Γερβάσιος ὁ Παρασκευόπουλος, τήν ἡμέρα τῆς ἐπετείου τῆς Κοιμήσεως αὐτοῦ, ἀνήμερα δηλαδή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων (Ἐκοιμήθη στίς 30 Ἰουνίου 1964).
Οἱ ἐκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καί στόν χῶρο τῶν Κατασκηνώσεων τοῦ π. Γερβασίου, στά Συχαινά τῶν Πατρῶν.
Ἐκεῖ εὑρίσκεται ὁ τάφος τοῦ ὁσίου Γέροντος, ἐκεῖ εἶναι θησαυρισμένα καί τά σεπτά καί ἃγια Λείψανά του, τά ὁποῖα καθημερινῶς πολλοί ἀδελφοί μας, ἐκ Πατρῶν καί ἀπό ἂλλα μέρη, σπεύδουν νά προσκυνήσουν.
Τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς, ἐτελέσθη ὁ Μέγας Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο, ἀναφερθείς στούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί στόν π. Γερβάσιο τῶν Πατρῶν.
Ἀνήμερα, ἐχοροστάτησε στόν Ὂρθρο καί προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, καί ὡμίλησε, ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ, περί τῆς μεγάλης μορφῆς τοῦ ἡγιασμένου ἱεροκήρυκος καί διδασκάλου τῶν Πατρῶν, ὁ ὁποῖος, πάμπτωχος ἒφυγε, μικρό παιδί ἀπό τήν Νυμφασία (Γρανίτσα) τῆς Ἀρκαδίας καί μετά ἀπό πολλές περιπέτειες καί δυσκολίες, ἒφθασε στήν πόλη τῶν Πατρῶν, κατατρεγμένος γιά νά τόν θέσῃ ὑπό τήν προστασία του, ὁ κλεινός Ἱεράρχης τῶν Πατρῶν Ἰερόθεος ὁ Μητρόπουλος, ὣστε νά σπουδάσῃ στήν Ριζάρειο ὡς μαθητής τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, νά ὑπηρετήσῃ ὡς Ἱεροκήρυξ τῆς Μητροπόλεως Πατρῶν, ὡς Στρατιωτικός Ἱερεύς στούς Βαλκανικούς Πολέμους, ὡς Πρωτοσύγκελλος τοῦ μεγάλου Ἀρχιεπισκόπου Χρυσάνθου τοῦ ἀπό Τραπεζοῦντος, ὡς Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν, ὡς ἐξομολόγος, διδάσκαλος, πνευματικός καί κατηχητής, ἀφοῦ τυγχάνει ὁ ἱδρυτής τῶν κατηχητικῶν Σχολεῖων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁδηγός καί προστάτης τῶν προσφύγων μετά τήν Μικρασιατική καταστροφή καί συνελόντι εἰπεῖν, παράκλητος τῶν ἀνθρώπων, ὁδηγῶν εἰς νομάς σωτηρίας, μέσα ἀπό θαυμαστά σημεῖα, θαύματα δηλαδή κατά τήν τοῦ Θεοῦ Οἰκονομίαν, γενόμενα διά πρεσβειῶν τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Γερβασίου, τά ὁποῖα καί μετά τήν κοίμησή του συνεχίζονται, γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Ἡ τιμή στό πρόσωπο τοῦ ἁγίου Γέροντος τῶν Πατρῶν, ἐτόνισε ὁ Σεβασμιώτατος, δέν περιορίζεται μόνο στίς ἐκδηλώσεις πού τελοῦνται κατ’ ἒτος στόν χῶρο τῶν Κατασκηνώσεων τῶν Συχαινῶν, ἀλλά καί στήν τήρηση τῶν λόγων του και στήν φύλαξη τῆς πνευματικῆς παρακαταθήκης που ἂφησε καί στήν μίμηση τῶν ἀρετῶν του, ὣστε νά φθάσωμε μέσα ἀπό τήν μυστηριακή ζωή τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, στόν ἁγιασμό καί τήν σωτηρία.
