Το Σάββατο του Λαζάρου 20 Απριλίου το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Aδένδρου, τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία της μητέρας του Ηγουμένου της εν Θεσσαλονίκη Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής των Βλατάδων, Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αμορίου κ. Νικηφόρου, μακαριστής Μελιτζανιώς.
Στην εξόδιο ακολουθία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μιλήτου κ. Απόστολος με την συμμετοχή των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννου, Ανθηδώνος κ. Νεκταρίου, Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεωργίου και του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Θερμών κ. Δημητρίου.
Στο τέλος ομίλησε ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Παν. Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας, ως εκπρόσωπος της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου και ο Σεβ. Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, εκ μέρους των παρισταμένων αρχιερέων.
Η ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Βεροίας :
«Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή».
Μέ τή βεβαιότητα ἀλλά καί τήν ἐλπίδα πού μᾶς δίδει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρός τήν ἀδελφή τοῦ τετραημέρου φίλου του Λαζάρου, προπέμπουμε σήμερα τή μακαριστή ἀδελφή μας κατά τήν ἡμέρα αὐτή, κατά τήν ὁποία ὁ Χριστός θέλησε νά μᾶς δώσει τή διαβεβαίωση τῆς κοινῆς ἀναστάσεως ὅλων τῶν ἀνθρώπων, μέ τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου.
Καί αὐτή ἡ ἐλπίδα καί ἡ βεβαιότητα μᾶς κάνει νά μήν ἀντιμετωπίζουμε τόν θάνατο ὡς ἀπώλεια καί νά μήν θρηνοῦμε ἀπαρηγόρητοι γιά τόν χωρισμό μας ἀπό τά οἰκεῖα καί προσφιλῆ μας πρόσωπα, «καθάπερ οἱ λοιποί, οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα», ἀλλά νά τόν ἀντιμετωπίζουμε μέ τήν πίστη ὅτι εἶναι προσωρινή ἡ διάστασή μας ἀπό αὐτούς, καί ὅτι ὁ θάνατος εἶναι μετάβαση τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά λυπηρά πρός τά θυμηδέστερα, εἶναι ἡ εἴσοδος τοῦ ἀνθρώπου στήν αἰώνιο ζωή, τήν ὁποία χάρισε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους, διά τῆς σταυρικῆς θυσίας καί τῆς ἀναστάσεως τοῦ Υἱοῦ του, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος νίκησε τόν θάνατο «θανάτῳ θάνατον πατήσας».
Μέ αὐτή τή βεβαιότητα καί αὐτή τήν πίστη ἔζησε τήν ἐπίγεια ζωή της καί ἡ μακαριστή ἀδελφή μας, καί αὐτή ἡ πίστη, ἡ βαθειά καί ἁπλῆ πίστη στόν Χριστό, ἦταν ὁ κανόνας καί ὁ ὁδηγός στή ζωή της ὡς συζύγου καί ὡς μητέρας, ἀλλά καί ὡς εὐσεβοῦς μέλους τῆς Ἐκκλησίας, καί τήν ἐξέφραζε μέ τήν ἁπλότητα, μέ τή γλυκύτητα, μέ τήν πραότητα καί μέ τήν ὑπομονή πού τήν χαρακτήριζαν.
Αὐτή τήν πίστη μετέδιδε καί στούς γύρω της, στήν οἰκογένειά της καί στά παιδιά της, καί μέ τήν αὐτή τήν πίστη δέχθηκε νά προσφέρει καί τόν υἱό της στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί στή διακονία τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου. Καί ἀξιώθηκε νά τόν δεῖ καί Ἡγούμενο μιᾶς ἱστορικῆς Πατριαρχικῆς Μονῆς, τῆς Μονῆς τῶν Βλατάδων, ἀλλά καί ἀρχιερέα καί Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας.
Καί ὁ Χριστός ἐπέτρεψε γι᾽ αὐτή της τήν πίστη νά τήν καλέσει κοντά του τήν ἡμέρα κατά τήν ὁποία ὁ ἴδιος μέ τό θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ φίλου του, τοῦ τετραημέρου Λαζάρου, δίδει πρός ὅλους μας τό μήνυμα καί τήν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεώς μας.
Προπέμποντάς την, λοιπόν, σήμερα καί ἐμεῖς μέ τήν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως, εὐχόμεθα, καί ἐκ μέρους τῶν παρισταμένων Ἁγίων Ἀρχιερέων, ὁ Θεός νά ἀναπαύσει τή μακαρία ψυχή της ἐν σκηναῖς δικαίων καί μετά τῶν ἁγίων του, καί νά χαρίσει τήν ἐξ ὕψους παρηγορία στούς οἰκείους της, γιά νά διατηροῦν τήν ἀνάμνηση τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης της, καί ἡ εὐχή της νά τούς συνοδεύει ὅλους, καί ἰδιαιτέρως τόν προσφιλῆ υἱό της, Θεοφιλέστατο Ἅγιο Ἀμορίου.
