Στην πλήρωση της χειρεύουσας Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων προχώρησε σήμερα, Πέμπτη, 19 Απριλίου, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Από την ψηφοφορία των μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, που πραγματοποιήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό, κατόπιν προβολής τριών υποψηφίων, Σεβαστείας Δημήτριο, Λέρου Παϊσιο, και Κώου Ναθαναήλ εξελέγη παμψηφεί σε διαδοχή του μακαριστού κυρού Ιακώβου Σωφρονιάδη, ο πρώτος.
Στο πρόσωπό του η Μητρόπολη Πριγκηποννήσων ανυψώθηκε σε Γεροντική.
Ο νέος Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων, ἐγεννήθη εἰς τά Ταταῦλα τῆς Κωνσταντινουπόλεως τήν 26ην Ὀκτωβρίου 1952 ἀπό τόν Κωνσταντῖνον καί τήν Ζωήν Κομματᾶ. Ἐσπούδασε εἰς τήν Μεγάλην τοῦ Γένους Σχολήν, τήν Ἱεράν Θεολογικήν Σχολήν Χάλκης, τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἐξ ἧς ἀπεφοίτησε τό ἔτος 1975, καί τό Θεολογικόν Κολλέγιον Oak Hill τοῦ Λονδίνου (1980-1981). Διάκονος ἐχειροτονήθη τήν 14ην Ἰουλίου 1974 ὑπό τοῦ μ. πολιοῦ Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Μελίτωνος, ὑπηρετήσας ἐν συνεχείᾳ τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν ἀπό τοῦ ἔτους 1975 καί ἑξῆς ἀπό διαφόρων ἐπιτελικῶν θέσεων τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς ἐπί 30ετίαν καί πλέον καί διακονήσας τά ἱερά της συμφέροντα κατά τό ἐνόν εἰς διαφόρους ἀνά τόν κόσμον ἐκκλησιαστικάς ἀποστολάς (ὅπως εἰς Η.Π. Ἀμερικῆς, Αὐστραλίαν, Ἑλλάδα καί ἀλλαχοῦ). Εἰς Μητροπολίτην Σεβαστείας προήχθη ἀπό Μεγάλων Ἀρχιδιακόνων τήν 2αν Ὀκτωβρίου 1990, χειροτονηθείς εἰς Ἀρχιερέα τήν 4ην Νοεμβρίου τοῦ αὐτοῦ ἔτους ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Δημητρίου, τοῦ καί Γέροντός του, καί τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου. Διατελέσας ἐπί 16ετίαν καί πλέον Διευθυντής τοῦ Ἰδιαιτέρου Γραφείου τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου (1991-2008), συνέβαλε, κατ᾿ ἐπανειλημμένην ἀναγνώρισιν τῶν ἰθυνόντων τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς καί τῶν ἐν αὐτῇ μέσων ἐνημερώσεως, εἰς τήν ἐμπέδωσιν τοῦ προνομιακοῦ ἐνδιαφέροντος τῆς Μητρός Ἐκκλησίας διά τήν Ἀρχιεπισκοπήν, κατά τήν μεταβατικήν περίοδον τῆς ἱστορίας της, ἀπό τῆς παραιτήσεως τοῦ μ. πολιοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰακώβου μέχρι τῆς ὁλοκληρώσεως τῆς συντάξεως τοῦ νέου Συντάγματος αὐτῆς (1995-2003), συμβαλών καί διά τήν ἐν αὐτῷ διατήρησιν τῶν καιρίων κανονικῶν ὅρων τῆς ἐκ τοῦ Θρόνου ἐξαρτήσεώς της. Συγκεκριμένως, μετεῖχε εἰς τήν πρός τήν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀμερικῆς Πατριαρχικήν Ἐξαρχίαν τοῦ 1995, τάς Κληρικολαϊκάς Συνελεύσεις, τήν 35ην τῆς Φιλαδελφείας τοῦ ἔτους 2000 καί τήν 38ην τοῦ Nashville-Tennessee τοῦ ἔτους 2006 καί εἰς τήν ἐπί τούτῳ Μικτήν Ἐπιτροπήν συντάξεως τοῦ νέου Συντάγματος τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς. Κατά τήν ἐκσπάσασαν κρίσιν ἀμφισβητήσεως ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τῶν ἐπί τῶν Μητροπόλεων τῶν «Νέων Χωρῶν» κανονικῶν δικαίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (2003-2004), προήσπισεν ἔργῳ τε καί λόγῳ τά ὑπό τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Πράξεως τοῦ 1928 ὁριζόμενα δίκαια ταῦτα, συγγράψας καί δημοσιεύσας ἐν συνεχείᾳ, κατόπιν τριετοῦς ἐρεύνης, κριτικήν καί συγκριτικήν μελέτην (Δεκέμβριος 2006) ὑπό τόν τίτλον «Ἡ Πατριαρχική καί Συνοδική Πρᾶξις τοῦ 1928 παρακωλυομένη τοῖς ὅροις», σημειώσασαν ἰδιαιτέραν ἀπήχησιν καί τυχοῦσαν τῆς εὐμενοῦς ἐπιστημονικῆς ἀξιολογήσεως καί προβολῆς μεγάλου ἀριθμοῦ εἰδημόνων Καθηγητῶν Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας καί Δικαίου. Κατά δέ τό ἔτος 2005 μετεῖχε τῆς Πατριαρχικῆς Ἐξαρχίας διά τό Ἅγιον Ὄρος, τῆς ὁριστικῶς ἐπιλυσάσης ἐκκλ第σιαστικῶς τό ἐπί 30ετίαν καί πλέον ἀπασχολῆσαν τήν Ἐκκλησίαν πρόβλημα τῆς ἐν σχίσματι Μονῆς Ἐσφιγμένου διά τῆς ἀναδείξεως κανονικῆς ἀδελφότητος αὐτῆς. Μετεῖχε δ᾿ ὡσαύτως καί εἰς τάς δύο Διορθοδόξους Συνόδους, τήν Πανορθόδοξον τῆς Κωνσταντινουπόλεως (24 Μαΐου 2005) διά τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί τήν Διηυρυμένην τῆς Γενεύης (17 Μαΐου 2006) διά τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου. Ὁμιλίαι καί μελέται του ἐδημοσιεύθησαν κατά διαστήματα εἰς διάφορα ἐκκλησιαστικά ἔντυπα καί ἐπετειακούς τόμους, ἐτιμήθη δέ διά πλείστων ἐκκλησιαστικῶν διακρίσεων. Ἀπό τοῦ ἔτους 2000 μετέχει περιοδικῶς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί εἶναι μέλος πολλῶν Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν.
