Την Τετάρτη 8 Ιουλίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στο πανηγυρίζον Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, το οποίο ανήκει στην ενορία Υπαπαντής Βεροίας.
Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἀγρευθείς οὐρανόθεν πρός τήν εὐσέβειαν, κατηκολούθησας χαίρων ὥσπερ ὁΠαῦλος Χριστῷ, τῶν μαρτύρων καλλονή, μάρτυς Προκόπιε».
Στή χορεία τῶν μαρτύρων πού τιμᾶκαί πανηγυρίζει ἡἘκκλησία μας αὐτές τίς ἡμέρες ξεχωριστή θέση κατέχει ὁἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος μεγαλομάρτυς Προκόπιος, τόν ὁποῖο τιμοῦμε στόν ἱστορικό αὐτό ναό τῆς πόλεώς μας.
Καί τή θέση αὐτή τήν κατέχει ὄχι μόνο γιά τά πολυώδυνα βάσανα καί μαρτύρια πού ὑπέστη χάριν τῆς εἰς Χριστόν πίστεως καί ἀγάπης καί ὁμολογίας, ἀλλά καί γιά τόν θαυμαστό τρόπο τῆς κλήσεώς τουἀπό τήν Χριστό καί τῆς μεταστροφῆς του ἀπό τήν εἰδωλολα-τρεία του στήν πίστη στόν Χριστό.
Ἦταν μία κλήση οὐράνια σάν αὐτή πού δέχθηκε ὁἀπόστολος Παῦλος στόν δρόμο πρός τή Δαμασκό. Ἦταν μία κλήση τήν ὁποία ἀπηύθυνε μέ τρόπο μοναδικό ὁἴδιος ὁΧριστός πρός ἕνα νεαρό εἰδωλολάτρη μέ ἀριστοκρατική καταγωγή, μέ πολλά χαρίσματα καί σπουδαία θέση στή ρωμαϊκή διοίκηση. Ἦταν μία κλήση, στήν ὁποία ἐπέμενε, θά μπορούσαμε νά ποῦμε σύμφωνα μέ τά ἀνθρώπινα κριτήρια, ὁΧριστός, γιατί προφανῶς γνώριζε τήν ψυχή, γνώριζε τήν ἀληθινή διάθεση τοῦνεαροῦἀξιωματούχου, ἔστω καί ἄν ἐκεῖνος, ὅπως ἄλλοτε ὁΣαῦλος, ἦταν ἕτοιμος νά ἀρχίσει ἕνα φοβερό διωγμό ἐναντίον τῶν χριστιανῶν.
Καί ὅπως ἦταν φυσικό, ἡἐπιλογή τοῦΧριστοῦστό πρόσωπο τοῦδιώκτου του, δέν διαψεύσθηκε, γιατί τό ἔλεός του τόν κατεδίωξε καί τόν ἔκανε νά μετατραπεῖἀπό διώκτης σέ κήρυκα καί ὁμολογητή του, νά μετατραπεῖσέ μάρτυρα τῆς πίστεώς του, πού ὄχι μόνο ὑπέμεινε μέ γενναιότητα τά πολλά καί φοβερά βασανιστήρια, ἀλλά καί εἵλκυσε μέ τήν πίστη καί τήν καρτερία του πολλούς εἰδωλολάτρες στόν Χριστό, καί ἀκόμη καί αὐτή τήν εἰδωλολάτρισσα μητέρα του, ἡὁποία τόν εἶχε καταγγείλει στόν αὐτοκράτορα ὡς χριστιανό, καί νά κερδίσει στό τέλος τόν στέφανο τοῦμαρτυρίου ἀπό τόν Θεό, ὥστε νά δοξάζεται αἰωνίως στή βασιλεία του.
Ἡθαυμαστή κλήση πού ἀπηύθυνε ὁΧριστός στόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Προκόπιο δέν εἶναι μοναδική. ὉΧριστός καλεῖτόν κάθε ἄνθρωπο προσωπικά κοντά του, διότι «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». ὉΧριστός ἀπευθύνει στόν κάθε ἕνα ἀπό ἐμᾶς μιά προσωπική κλήση, ἀνάλογα μέ τήν προσωπικότητα καί τίς ἰδιαιτερότητές του, καί περιμένει νά τήν ἀποδεχθοῦμε καί νά τήν ἀξιοποιήσουμε,ὥστε νά τόν πλησιάσουμε, ὥστε νά ἀλλάξουμε τή ζωή μας καί τούς στόχους της καί νά τόν ἀκολουθήσουμε στή σωτηρία.
ὉΧριστός καλεῖτόν καθένα μας προσωπικά μέ τόν τρόπο πού Ἐκεῖνος κρίνει κατάλληλο καί στή στιγμή πού Ἐκεῖνος θεωρεῖκατάλληλη. Καί συχνά δέ περιορίζεται σέ μία καί μόνη κλήση, ἀλλά μᾶς δίνει καί ἐπιπλέον εὐκαιρίες, καλῶντας μας μέ διαφορετικούς τρόπους καί περιμένοντάς μας νά ἀνταποκριθοῦμε στήν κλήση του. Καί τό κάνει, γιατί ὁΧριστός θέλει πραγματικά καί ἀληθινά νά τόν πλησιάσουμε. Καί δέν τό κάνει γιά τόν ἑαυτό του. Δέν τό κάνει γιατί ἔχει ἀνάγκη ἀπό πιστούς ἤὀπαδούς. Τό κάνει, γιατί θέλει νά μᾶς χαρίσει τή σωτηρία. Τό κάνει, γιατί γνωρίζει ὅτι ὅ,τι καί ἄν κάνουμε, ὅπου καί ἐάν φθάσουμε, ποτέ δέν θά εἴμαστε ἱκανοποιημένοι καί εὐτυχισμένοι ἄν μείνουμε μακριά του· ποτέ δέν θά εἴμαστε ἀσφαλεῖς καί γαλήνιοι ζῶντας μακριά του.
Τό ζήτημα εἶναι ὅμως νά κατανοήσουμε τήν κλήση τοῦΧριστοῦ. Καί ἡκλήση αὐτή, ὅπως εἴπαμε, ἀπευθύνεται μέ διαφορετικούς τρόπους. Μπορεῖνά ἀπευθύνεται μέσω ἄλλων ἀνθρώπων· μπορεῖνά ἀπευθύνεται μέσω τῆς φωνῆς τῆς συνειδήσεώς μας· μπορεῖνά εἶναι μέσα ἀπό θαύματα πού ζοῦμε στή ζωή μας· μπορεῖνά εἶναι μέσα ἀπό τίς δυσκολίες τῆς καθημερινότητός μας, μέσα ἀπό τούς πόνους καί τίς δοκιμασίες πού ἀντιμετωπίζουμε, μέσα ἀπό ἀποτυχίες πού ζοῦμε· μπορεῖνά εἶναι μέσω πειρασμῶν καί ἀσθενειῶν πού μᾶς κάνουν νά στραφοῦμε κοντά στόν Χριστό.
Εἶναι πολλοί οἱτρόποι πού χρησιμοποιεῖὁΧριστός γιά νά μᾶς καλέσει κοντά του· γι᾽αὐτό καί θά πρέπει νά βρισκόμαστε σέ ἐγρήγορση γιά νά κατανοήσουμε τήν κλήση πού μᾶς ἀπευθύνει. Καί ἀκόμη θά πρέπει νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά τή δεχθοῦμε καί νά ἀνταποκριθοῦμε σ᾽αὐτή· θά πρέπει νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά τή δεχθοῦμε καί νά μήν ἀπορρίψουμε τήν ἀγάπη τοῦΧριστοῦ, γιά νά μήν ἀπορρίψουμε μαζί της καί τή σωτηρία μας.
Καί ἄς μήν ξεχνοῦμε, νά ἀντιμετωπίζουμε ὅ,τι ἐπιτρέπει ὁΘεός νά συμβεῖστή ζωή μας ὡς μία εὐκαιρία νά τόν πλησιάσουμε, ὥστε καί δι᾽αὐτῆς νά ἐπιτύχουμε καί ἐμεῖς αὐτό πού ἐπέτυχε ὁἑορταζόμενος ἅγιος μεγαλομάρτυς Προκόπιος, δηλαδή τή σωτηρία μας, τήν ὁποία εὔχομαι νά μᾶς χαρίσει ὁΘεός διά τῶν πρεσβειῶν του.