Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«ἦν δὲ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον» (Μάρκ.1,6)
Ἰδού ὁ μεγαλύτερος σὲ πνευματικὴ ἀξία ἄνθρωπος, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, μὲ τὴν πιὸ εὐτελῆ καὶ ἄσημη ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση καὶ διαβίωση! Καὶ αὐτὸς δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον καὶ Βαπτιστὴν τοῦ Κυρίου. Μᾶς τὸν θύμισε τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, καθὼς μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες, Θεοῦ θέλοντος, θὰ ἑορτάσωμε τὴν λαμπροτάτην Δεσποτικὴν ἑορτὴν τῶν Θεοφανείων καὶ θὰ τὸν δοῦμε νὰ βαπτίζη στὸν Ἰορδάνη τὸν Κύριο.
Ὅτι δὲ ἦτο ὁ πιὸ μεγάλος ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ὁ μέγιστος, δὲν εἶναι δική μας κρίση, ἀλλὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κατ’ Ἐκεῖνον εἶναι ὁ «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν». Ἀξιοθαύμαστος, σπουδαῖος, μοναδικός ἄνθρωπος! Ἄς κλίνωμε εὐλαβικὰ ἐμπρὸς του τὸ γόνυ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος καὶ ἂς ἀσπασθοῦμε μὲ ἱερόν πόθον τὴν ἁγίαν εἰκόνα του.
Προπάντων ἄς ἀναλογισθοῦμε γιὰ λίγο τὸν τρόπο τῆς ζωῆς του ἐκεῖ στὴν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνου, ὅπου πέρασε τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς του. «Ἦν ἐν ταῖς ἐρήμοις, γράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ἕως ἡμέρας ἀναδείξεως αὐτοῦ πρὸς τὸν Ἰσραήλ» (Λουκᾶ 1,80).
Πῶς ντυνόταν; Ὅπως οἱ παλαιοὶ Προφῆτες τοῦ Ἰσραήλ, οἱ γνήσιοι καὶ ἀληθινοί. Ἕνα ἁπλό, ἁπλούστατο ροῦχο ὑφασμένο ἀπὸ τρίχες καμήλου πιασμένο στὴ μέση ἀπὸ μία δερμάτινη ζώνη. Χειμώνα, καλοκαίρι! Τί ἔτρωγε ὁ μακάριος; Ὅ,τι εὕρισκε γύρω του. Ἀκρίδες, ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ἔφερνε ὁ ἄνεμος ἀπὸ τὴν Ἀραβία καὶ μέλι ἄγριο, πού εὕρισκε ἀποθηκευμένο στὶς σχισμὲς τῶν βράχων.
Καὶ ἡ θαυμαστὴ αὐτὴ ἁγιωτάτη ψυχή, μὲ τὸν ἱερώτερο ρόλο στὴν παγκόσμια ἱστορία, ποὺ ἔμελλε νὰ βαπτίση τὸν Θεάνθρωπο καὶ νὰ προετοιμάση τὸν δρόμο Του, τόσο πτωχικά καὶ ἀπέριττα ἦταν ντυμένος καὶ τόσο πτωχικὴ ἦτο ἡ δίαιτά του.
Καὶ τοῦτο, διότι καθὸ πρωτοκήρυξ τοῦ νέου πνεύματος τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἦτο ἀσυμβίβαστος ἐχθρός τῆς ματαιότητας καὶ κάθε ἀνέσεως. Ἔτσι παρέμεινε ἔλεγχος δριμύς, σκληρότατος ὄχι μόνο γιά τὴν ἐποχή του, ἀλλὰ για κάθε ἐποχή.
Ἰδίως στὶς ἡμέρες μας, ποὺ τὰ ροῦχα καὶ τὸ φαγητὸ καὶ κάθε προσωπικὴ ἄνεση εἶναι στὰ ἄμεσα ἐνδιαφέροντα ὅλων, μικρῶν καὶ μεγάλων. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἐκπροσωποῦσε μία διαφορετικὴ φιλοσοφία ἀπὸ τὴν ἰδική μας. Ἡ δική του ἦτο ὑψηλή, οὐράνια, πνευματική, ἡ δική μας πολὺ γήινη, ὑλιστική. Τί κρῖμα!
Τὸ μήνυμα, λοιπόν, ποὺ ἐκπέμπει μὲ τὴν ὅλη πολιτεία του, δὲν πρέπει νὰ φθάση καὶ κάπως νὰ προβληματίση καὶ τὴν σημερινὴ χριστιανικὴ οἰκογένεια; Μήπως ἡ ματαιοδοξία δὲν εἶναι ἕνας κακὸς σύμβουλος γιὰ τὴν ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ πρόοδο τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας;
Σᾶς ἐρωτῶ, παρατηροῦσε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ὅταν ἤλεγχε τὴν ὑπερβολικὴ φροντίδα στὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση τῶν νέων της ἐποχῆς του, πότε αὐτὰ τὰ παιδιὰ θὰ στρέψουν τὸ ἐνδιαφέρον των σὲ πιὸ σοβαρὰ θέματα τῆς ζωῆς των; Ὅταν ἀνέχονται ἀδιαμαρτύρητα οἱ καλοί μας γονεῖς τὰ παιδιὰ των νὰ εἶναι ἀφοσιωμένα ἀποκλειστικὰ στὴν ἐμφάνιση των, στή μόδα, δηλαδὴ μόνο στὸν ἑαυτό τους, καὶ δὲν ἐπιχειροῦν μὲ τὸν καλό τους λόγο νὰ κινήσουν τὴν προσοχή τους σὲ ὑψηλότερα ζητήματα, τί καλό θα προέλθη;
Οὐδεὶς ὑποστηρίζει, ὅτι ἡ οἰκογένεια ἡ χριστιανικὴ στὴν προσπάθειά της νὰ ζήση κατὰ Χριστὸν καὶ σύμφωνα μέ τὸ Εὐαγγέλιό Του, πρέπει νὰ μιμηθῆ κατὰ πάντα τὸν Ἅγιον Ἰωάννην καὶ νὰ φέρη τέτοια εὐτελέστατη, κατὰ τὸ φαινόμενο, ἐξωτερικὴ περιβολή. Δηλαδὴ τρίχινο χιτώνα καὶ νὰ τρώγη ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον.
Εἶναι ὅμως καιρὸς νὰ ἀντιληφθῆ, ὅτι αὐτὴ ἡ ἀκατάσχετη φορά στὴν ὑπερκατανάλωση δὲν ὠφελεῖ οὔτε μικροὺς, οὔτε μεγάλους. Ἡ ἀσυδοσία στὴν ἀπόκτηση τῶν ἀγαθῶν, ἡ ἀπληστία καὶ ἡ ὑλιστικὴ, μέχρι κορεσμοῦ, ἀπόλαυση τῆς ζωῆς μᾶλλον κακὰ καὶ συμφορὲς ἐγκυμονεῖ στὴ ζωή μας. Ποιὸς ἀγνοεῖ, για παράδειγμα, τὴν προειδοποίηση τῶν ἰατρῶν, γιὰ τὴν ὑγεία τῶν παιδιῶν ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ σὲ ἀγαθὰ διατροφὴ των, καθὼς ἐμφανίζονται καρδιοπάθειες καὶ ἄλλες ἀσθένειες ἐνηλίκων σὲ ὑπέρβαρα παιδιὰ τῆς ἐποχῆς μας;
Μπορεῖ ἡ οἰκογένεια νὰ ἀγνοήση τὶς φωνὲς τῶν ἐπιστημόνων, γιὰ βιασμὸ τῆς φύσεως ἐκ μέρους τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς ἀπληστίας του; Χάνεται ὁ πλανήτης, κραυγάζουν ἴσως ὑπερβολικὰ οἱ εἰδικοὶ ἐπιστήμονες, λόγω τῆς ματαιοδοξίας μας καὶ τῆς ἀπέραντης ἐγωπάθειάς μας γιὰ τὴν παράλογη κατάκτηση τῶν ἀνέσεων. Καὶ ὅμως ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους διδασκάλους τῶν χριστιανῶν, ὁ ἱ. Χρυσόστομος, ἐδίδασκε, πρίν ἀπό αἰῶνες, ὅτι «οὐδὲν οὕτω πρὸς ἄνεσιν ἄχρηστον ὡς ἡ τῶν ἀνθρώπων φύσις ἐστι». Δηλαδή τό πιό ἄχρηστο πρᾶγμα στόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἄνεση.
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, τὸ παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, πού μᾶς ὑπενθύμισε τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, καὶ συγκεκριμένα ὁ τόσο λιτὸς καὶ ἀπέριττος βίος του, μᾶς προβληματίζει ὅλους. Εἴθε νὰ προβληματίση καὶ τὴν χριστιανικὴ οἰκογένεια, ὥστε νὰ μετριάση τὸ ρεῦμα τῆς ἀκατάσχετης φορᾶς στὴ ματαιοδοξία καὶ τὸν εὐδαιμονισμό. Ἀμήν.
