Δόλιες ἀπομιμήσεις τῶν διαβόλων καί τό ἀντίδοτό τους

του Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, Δρ. Θεολογίας

Τά πονηρά πνεύματα εἶναι δόλια καί ἕτοιμα νά μεταβάλλονται καί νά μετασχηματίζονται σέ διαφορές μορφές, γιά παράδειγμα συχνά κάνουν πώς ψάλλουν μουσικά, χωρίς νά φαίνονται χρησιμοποιώντας καί λέξεις ἀπό τίς Ἅγιες Γραφές. Μερικές φορές, ὅταν ἐμεῖς διαβάζουμε, ἀμέσως αὐτοί ἐπαναλαμβάνουν σάν ἠχώ τά ἴδια λόγια πού ἔχουν διαβαστεῖ. Καί ὅταν μάλιστα κοιμόμαστε μᾶς σηκώνουν γιά προσευχές. Κι’ αὐτό τό κάνουν συχνά πυκνά, ὥστε σχεδόν δέν μᾶς ἀφήνουν οὔτε νά κοιμηθοῦμε. Κάποτε ὅμως μεταμορφώνονται φέροντες τό σχῆμα τῶν μοναχῶν, προσποιούμενοι πώς μιλοῦν μέ εὐλάβεια, γιά νά πλανήσουν μέ τό σχῆμα τους αὐτό καί νά σύρουν ὅπου θέλουν αὐτούς πού ἐξαπάτησαν. Ἀλλά ὅμως ἐμεῖς δέν πρέπει νά τούς προσέχομε, ἔστω καί ἄν μᾶς ξυπνοῦν γιά προσευχή καί ἄν μᾶς συμβουλεύουν νά μή τρῶμε καθόλου ἤ ἄν προσποιοῦνται πώς μᾶς κατηγοροῦν καί μᾶς κοροϊδεύουν γιά κεῖνα πού κάποτε μᾶς ἔκαμαν συγκατάβαση. Καθότι ὅλα αὐτά δέν τά κάνουν ἀπό εὐλάβεια ἤ γιά τήν ἀλήθεια, ἀλλά γιά νά φέρουν σέ ἀπελπισία τούς ἀκέραιους καί νά ποῦν πώς εἶναι ἀνώφελη ἡ ἀσκητική ζωή, κάνοντας τούς ἀσκουμένους νά τή σιχαθοῦν, διότι δῆθεν ἡ μοναχική ζωή εἶναι φορτική καί βαρύτατη καί νά ἐμποδίσουν ὅσους πολιτεύονται ἐναντίον τους¹.