“Τὸν Σταυρὸν Σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν”.
Τὴν 11η Μαρτίου 2018, Κυριακὴ τῆς τρίτης (Γ΄) ἑβδομάδος τῶν ἁγίων Νηστειῶν (Σταυροπροσκυνήσεως), πανηγυρίσθηκε λαμπρῶς στὴν ἱερὰ Μητρόπολη Θεσσαλονίκης ἡ ἑορτὴ τῆς προσκύνησεως τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ.
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία στὸ μέσον τοῦ πελάγους τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς προβάλει ἐνώπιόν μας πρὸς προσκύνηση τὸ Τίμιο Ξύλο, πάνω στὸ ὁποῖο ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἔχυσε τὸ πανάχραντο αἷμα του, προκειμένου νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν ἀμαρτία, σὰν βοήθημα πανίσχυρο, ὥστε ἀσπαζόμενοι Αὐτό, «τῇ χαρᾶ καὶ τῷ φόβω», νὰ λάβουμε χάρη καὶ δύναμη πρὸς τελείωση τοῦ θείου ἀγῶνος τῆς νηστείας.
Στὸν ἱερὸ Ναὸ τοῦ ἁγίου Θεράποντος Κάτω Τούμπας Θεσσαλονίκης, ἐτελέσθη ὁ Ὄρθρος, ἡ τελετὴ τῆς προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ ἡ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία ἱερουργοῦντος τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Παναγιώτατος, ἐτέλεσε τὴν εἰς διάκονον χειροτονία τοῦ ἐκ Ρουμανίας εὐλαβεστάτου ὑποδιακόνου Marian-Alexandru (Μαριὰν-Ἀλεξάντρου) Νικολόϊου, ὁ ὁποῖος τυγχάνει ἀπόφοιτος τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, πτυχιούχος τοῦ Τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ γνώστης τῶν ἐκκλησιαστικῶν τεχνῶν τῆς ἁγιογραφίας καὶ ψαλτικῆς.
Ὁ νεοχειροτονηθείς, γόνος ἱερατικῆς οἰκογένειας, εὐχαρίστησε κατὰ τὸν λόγο του τὸν Τριαδικὸ Θεό, ποὺ τὸν ἀξίωσε νὰ εἰσέλθει στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων καὶ νὰ λάβει τὸν πρῶτο βαθμὸ τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερωσύνης. Ἀκόμη, ἐξέφρασε εὐχαριστίες πρὸς τὸν Παναγιώτατο κ. Ἄνθιμο γιὰ τὴν πατρικὴ ἀγάπη καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη του. Εὐχαρίστησε, ἐπίσης, τοὺς Καθηγητὲς τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, κάνοντας ἰδιαίτερη μνεία στοὺς ἀοιδήμους εὐεργέτες Μάνθο καὶ Γεώργιο Ριζάρη, τὸν πνευματικὸ του πατέρα καὶ Πρωτοσύγκελλο τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, πανοσιολ. ἀρχιμ. π. Ἰάκωβο Ἀθανασίου, τοὺς γονεῖς του π. Μαριὰν καὶ Λίτζια καὶ τὴν σύζυγό του Ζωή.
Ὁ Παναγιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Ἄνθιμος, ἀπευθύνθηκε μὲ λόγους πατρικοὺς στὸν π. Ἀλέξανδρο. Ὑπενθύμισε τὸ πνεῦμα φιλεργίας, μαθήσεως καὶ εὐθύνης ποὺ πρέπει νὰ τὸν διακατέχει κατὰ τὴν διακονία του, καθὼς καὶ τὸν καθημερινὸ ἀγῶνα, τὸν ὁποῖο καλεῖται νὰ ἀναλάβει, αἴρων τὸν Σταυρὸν τῆς ἱερωσύνης. Ἐπὶ πλέον δε, ἐτόνισε τὴν προσοχή ποὺ πρέπει νὰ συνέχει τὸν κληρικό, ὥστε νὰ ἀποφύγει τὸν πειρασμὸ τῆς ἐξοικείωσης καὶ τῆς συνηθείας.
Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, ὅλοι συνεχάρησαν τὸν νὲο διάκονο τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καὶ τοῦ εὐχήθηκαν νὰ ἔχει ἁγία διακονία στὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐκ τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης
