Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων
Ἀνάμεσα στούς μεγάλους πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀνάμεσα σέ ἐκείνους πού προασπίσθηκαν μέ σθένος καί γενναιότητα τήν ἱερά παρακαταθήκη τῆς ἀμώμου πίστεώς μας ἀπό τή μανία τῶν αἱρετικῶν καί ἀγωνίσθηκαν γιά νά προστατεύσουν τούς εὐσεβεῖς ἀπό τή μανία ἐκείνων πού, ὅπως προειδοποιοῦσε καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, «ὡς λύκοι βαρεῖς, μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου», ἐπέπεσαν στήν πνευματική μάνδρα τῆς Ἐκκλησίας, προκειμένου νά ἁρπάξουν καί νά κατασπαράξουν τά λογικά πρόβατά της, ἐξέχουσα θέση κατέχει καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας, τόν ὁποῖο ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας καί πανηγυρίζει ἰδιαιτέρως ἡ ἐνορία σας καί μάλιστα σέ αὐτόν τόν παλαιό καί ἱστορικό ναό.
Καί κατέχει ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος αὐτή τήν ἐξέχουσα θέση στή χορεία τῶν πατέρων καί τῶν ἱεραρχῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, γιατί ἀγωνίσθηκε μέ καρτερία καί ἐπιμονή, χωρίς νά ὑπολογίσει οὔτε τίς συκοφαντίες, οὔτε τίς ταλαιπωρίες, οὔτε τίς κακουχίες, οὔτε τίς ἐξορίες, στίς ὁποῖες τόν ὑπέβαλαν οἱ αἱρετικοί καί ὅσοι τούς ὑποστήριζαν, γιά νά κάμψουν τό φρόνημά του, γιά νά καταβάλουν τή θέλησή του, γιά νά τόν κάνουν νά παύσει νά ὑποστηρίζει τήν ἀλήθεια καί τήν ὀρθόδοξη πίστη.
Ὅμως ὁ Μέγας Ἀθανάσιος γνώριζε καλά τήν προειδοποίηση τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρός τόν μαθητή του, ἐπίσκοπο Ἐφέσου Τιμόθεο, ὅτι «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται», καί ὑπέμενε τά πάντα ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό, ἔχοντας τή βεβαιότητα ὅτι δέν ὑποστήριζε κάτι ψεύτικο ἤ κάτι ἄδικο καί γι᾽ αὐτό ὑπέφερε, ἀλλά ἔχοντας βαθειά τή συναίσθηση ὅτι ὑπέμενε ὅλες αὐτές τίς ταλαιπωρίες ὑπέρ τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία του· ἔχοντας συναίσθηση ὅτι ἡ πάλη καί ὁ ἀγώνας του δέν ἦταν «πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας, πρός τόν κοσμοκράτορα τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου», ὅπως εἶναι καί ὁ ἀγώνας κάθε χριστιανοῦ πού καλεῖται νά συσταυρωθεῖ μέ τόν Χριστό, γιά νά μπορέσει καί νά συναναστηθεῖ μαζί του.
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος τόν γνώριζε καλά αὐτόν τόν ἀγώνα, γιατί πρίν νά ἀγωνισθεῖ ἐναντίον τοῦ Ἀρείου, πρίν νά φθάσει στό σημεῖο νά διώκεται χάριν τῆς ἀληθείας καί τῶν ὀρθῶν δογμάτων τῆς πίστεως, εἶχε ἀγωνισθεῖ στόν στίβο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί τῆς πνευματικῆς ἀσκήσεως. Εἶχε ἀγωνισθεῖ, ὅπως ψάλλει καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος πρός τιμήν του, μέ ἐπιμονή γιά νά κατακτήσει ὅλες τίς ἀρετές. «Ἀρετήν πᾶσαν ἤσκησας ἐπιμόνως, θεόπνευστε», τοῦ λέγει.
Καί αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἱερά παρακαταθήκη του καί σέ μᾶς πού τιμοῦμε σήμερα τή μνήμη του.
Ἐμεῖς δέν ἔχουμε νά ἀντιμετωπίσουμε τίς ἀντιξοότητες καί τίς δυσκολίες πού εἶχε νά ἀντιμετωπίσει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Δέν χρειάζεται νά ἀντιπαρατεθοῦμε μέ αἱρετικούς, οὔτε νά ὑπομείνουμε ἀδικίες καί ἐξορίες χάριν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως. Καλούμεθα ὅμως καί ἐμεῖς ὡς πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησίας νά ἀγωνισθοῦμε «τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως», νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά νεκρώσουμε τόν παλαιό ἄνθρωπο καί νά ἀποκτήσουμε τίς ἀρετές πού ἀναμένει ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς.
Ὁ πνευματικός αὐτός ἀγώνας μπορεῖ νά μήν εἶναι τόσο δύσκολος ὅσο αὐτός πού διεξήγαγε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ἀλλά δέν εἶναι εὔκολος, γιατί ἡ ἀνθρώπινη φύση μας εἶναι ἀδύναμη καί οἱ πειρασμοί, πού στέλνει ὁ διάβολος προκειμένου νά μᾶς παρασύρει ὥστε νά ἐγκαταλείψουμε τόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά μας, εἶναι πολλοί.
Ἔτσι πολλοί ἀπό ἐμᾶς ἀρχίζουμε μέ ζῆλο καί διάθεση τόν ἀγώνα μας, ἀλλά μέ τίς πρῶτες δυσκολίες πού θά συναντήσουμε ἀπογοητευόμαστε, ἀποθαρρυνόμαστε, αἰσθανόμαστε ὅτι δέν ἀντέχουμε, καί ἀρχίζουμε νά ἐγκαταλείπουμε τήν προσπάθειά μας, ξεχνώντας ὅτι ὁ Χριστός δέν μᾶς ὑποσχέθηκε μιά ἄνετη καί εὐχάριστη πορεία, χωρίς κόπο καί χωρίς ἱδρώτα, ἀλλά μᾶς προειδοποίησε ὅτι εἶναι «στενή καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν», καί ὅτι «διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».
Γι᾽ αὐτό καί θά πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι γιά νά φθάσουμε στήν ἀρετή εἶναι ἀνάγκη νά ὁπλισθοῦμε πρωτίστως μέ ὑπομονή καί ἐπιμονή, ὅπως ἔκανε καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, καί νά μήν ἐγκαταλείπουμε τήν προσπάθεια στήν πρώτη δυσκολία, στόν πρῶτο πειρασμό, στήν πρώτη ἀποτυχία μας πολλές φορές, ἀλλά νά τρέχουμε «δι᾽ ὑπομονῆς», ὅπως μᾶς συστήνει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα», τόν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς, ἀλλά καί μέ ἐπιμονή, ὅπως ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος Ἀθανάσιος, ὑπέμεινε, ἐδιώχθη, συκοφαντήθηκε, ἐξορίσθηκε, παρά ταῦτα ὅμως δέν ἐγκατέλειψε τήν ἀλήθεια, δέν ἐγκατέλειψε τήν ἀρετή.
Ἔτσι μόνο, ἀδελφοί μου, θά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς, διά τῶν πρεσβειῶν καί τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου, τῆς οὐρανίου βασιλείας, στήν ὁποία ἀναπαύεται μαζί μέ ὅλους τούς ἁγίους καί ἀναμένει καί ἐμᾶς οἱ ὁποῖοι σήμερα τόν τιμοῦμε καί ἰδιαίτερα στόν ναό του.
Εὔχομαι ἡ χάρη τοῦ ἁγίου νά σκέπει, νά διαφυλάττει τήν ἐνορία σας ἀλλά καί τόν καθένα σας προσωπικά.
