ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ- Γαλ. α΄ 11-19
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ -Ματθ. β΄ 13-23
ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΩΓΜΟΙ
1. O δίκαιος Iωσὴφ
Τὴν Κυριακὴ μετὰ τὰ Χριστούγεννα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ τιμήσουμε ἰδιαιτέρως τὸν ἅγιο Ἰωσήφ, τὸν μνήστορα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Πρόκειται γιὰ τὸν δίκαιο ἐκεῖνο ἄνθρωπο τὸν ὁποῖο ἐπέλεξε ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ ὑπηρετήσει τὸ μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως.
Ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος κατὰ θεία Πρόνοια εἶχε μνηστευθεῖ τὴν Παναγία, ἔμεινε κοντά της γιὰ νὰ τὴν προστατεύει. Ἔτσι εἶδε κι ἄκουσε θαύματα πολλὰ καὶ μεγάλα. Παράλληλα ὅμως ἀντιμετώπισε καὶ πολὺ ἰσχυροὺς πειρασμούς. Πρῶτος πειρασμὸς οἱ λογισμοὶ ποὺ τὸν βασάνιζαν ὅταν ἀντιλήφθηκε ὅτι ἡ Παρθένος Μαρία κυοφοροῦσε. Βέβαια ὁ ἄγγελος τὸν καθησύχασε καὶ τοῦ ἀνήγγειλε ὅτι αὐτὸς ποὺ ἐπρόκειτο μὲ τρόπο ὑπερφυσικὸ νὰ γεννηθεῖ ἦταν ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας.
Στὴ συνέχεια ἦλθε νέος πειρασμός. Πουθενὰ στὴ Βηθλεὲμ δὲν βρέθηκε κατάλυμα γιὰ τὴν Παναγία καὶ τὸν ἀναμενόμενο Μεσσία παρὰ μόνο ἕνας στάβλος. Καὶ πῶς μποροῦσαν νὰ συμβιβαστοῦν ὁ ὕμνος τῶν Ἀγγέλων, ἡ δοξολογία τῶν Ποιμένων, ἡ προσκύνηση τῶν Μάγων καὶ τὸ λαμπρὸ Ἀστέρι μὲ τὴν ξαφνικὴ εἰδοποίηση τοῦ ἀγγέλου νὰ φύγουν νύχτα καὶ νὰ ταξιδέψουν μαζὶ μὲ τὴν Παναγία καὶ τὸ θεῖο Βρέφος, ἐξόριστοι στὴν Αἴγυπτο; «Τί αἴνιγμα κι αὐτὸ γιὰ τὸν Ἰωσήφ», ἀναφωνεῖ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Θὰ μποροῦσε νὰ κλονιστεῖ ἡ πίστη του ἀναλογιζόμενος: Πῶς Αὐτὸς ποὺ μοῦ εἶπαν ὅτι θὰ σώσει τὸν λαό Του δὲν μπορεῖ νὰ σώσει τὸν Ἑαυτό Του;… Τίποτε ὅμως ἀπὸ αὐτὰ δὲν λέγει ὁ πιστὸς δοῦλος τοῦ Θεοῦ. Καὶ διδάσκει μὲ τὸ παράδειγμά του κι ἐμᾶς νὰ ὑπομένουμε τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς δοκιμασίες μὲ πολλὴ ὑπομονὴ καὶ πλήρη ἐμπιστοσύνη στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ.
2. Τὰ ἅγια νήπια
Ἡ σημερινὴ Κυριακή ─ 29 Δεκεμβρίου ─ συμπίπτει μὲ τὴ μνήμη τῶν ἁγίων νηπίων ποὺ σφαγιάστηκαν ἀπὸ τὸν παράφρονα βασιλέα Ἡρώδη. Ὁ σκληρὸς καὶ αἱμοσταγὴς τύραννος, ὅταν κατάλαβε ὅτι οἱ Μάγοι τὸν ἐξαπάτη σαν καὶ ἔφυγαν ἀπὸ ἄλλο δρόμο γιὰ τὴν πατρίδα τους, θύμωσε πολύ. Ἔστειλε λοιπὸν στρατιῶτες, οἱ ὁποῖοι σκότωσαν «πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω», ὅλα τὰ παιδιὰ ποὺ ἦταν στὴ Βηθλεὲμ καὶ σ’ ὅλα τὰ περίχωρα καὶ τὰ σύνορά της ἡλικίας δύο ἐτῶν καὶ κάτω, σύμφωνα μὲ τὸ χρονικὸ διάστημα ποὺ ἐξακρίβωσε ἀπὸ τοὺς Μάγους.
Βέβαια ἕνα δύσκολο ἐρώτημα ποὺ τίθεται εἶναι τὸ γιατί ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε τὴν ἄδικη σφαγὴ αὐτῶν τῶν νηπίων. Σχετικὰ μὲ τὴν εὔλογη αὐτὴ ἀπορία ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει ὅτι κάθε ἀδικία ποὺ ὑποφέρουμε συμβαίνει εἴτε γιὰ νὰ σβηστοῦν κάποιες ἁμαρτίες μας εἴτε γιὰ νὰ λάβουμε μισθὸ ἀπὸ τὸν οὐρανό. Κι ἐ πειδὴ αὐτὰ ὡς βρέφη δὲν εἶχαν ἁμαρτίες, εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ ἄδικη σφαγή τους ἔγι-νε ἀφορμὴ νὰ λάβουν μαρτυρικὸ στεφάνι. Καὶ συνεχίζει ὁ χρυσορρήμων Πατήρ:
Σὲ τί λοιπὸν ἀδικήθηκαν τὰ παιδιὰ ἀφοῦ σφαγιάστηκαν γιὰ τὴν ὑπόθεση τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁδηγήθηκαν ἀμέσως στὸ ἀκύμαντο λιμάνι τῆς βασιλείας Του;… Γι’ αὐτὸ κι ἡ Ἐκκλησία μας τὰ ἑορτάζει ὡς μάρτυρες καὶ ψάλλει: «Σκιρτάτω τὰ νήπια ὑπὲρ Χριστοῦ σφαττόμενα» (Δοξαστικὸ Ἀποστίχων Ἑσπερινοῦ). Ἂς μὴν εἴμαστε εὔκολοι λοιπὸν νὰ κρίνουμε τὶς βουλὲς τοῦ Θεοῦ. Εἶναι πράγματι «ἀνεξερεύνητα τὰ κρίμα-τα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ!» (Ρωμ. ια΄ 33).
3. Εἰρωνεῖες καὶ διωγμοὶ
Εἶναι ἀξιοσημείωτο τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ ἦλθε στὴ γῆ ἀντιμετώπισε τὴν περιφρόνηση καὶ τὴν ἐξορία. Γεννήθηκε σὲ μιὰ φάτνη, διότι δὲν ὑπῆρχε πουθενὰ ἀλλοῦ τόπος γι’ Αὐτόν, καὶ ὕστερα ἀπὸ λίγους μῆνες ἔφυγε διωγμένος καὶ ἐξόριστος γιὰ τὴν Αἴγυπτο.
Μικρὸ βρέφος περιπλανιόταν ὡς διωκόμενος φυγὰς μαζὶ μὲ τὴν Παναγία Μητέρα Του καὶ τὸν δίκαιο Ἰωσήφ. Τελικὰ κατέληξαν στὴ Ναζαρέτ· κι ὁ Ἰησοῦς, ὁ Ὁποῖος σύμφωνα μὲ τοὺς προφῆτες ἐπρόκειτο νὰ δεχθεῖ τὴν περιφρόνηση ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, πράγματι ὀνομάστηκε ὑποτιμητικὰ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς Του Ναζωραῖος.
Ἀλλὰ ἂν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἀντιμετώπισε τόσους διωγμοὺς καὶ περιφρονήσεις στὴν ἐπίγεια πορεία Του, ἂς μὴν ξαφνιαζόμαστε ὅταν κι ἐμεῖς ἀντιμετωπίζουμε κάποιες εἰρωνεῖες ἢ ἀδικίες ἢ καὶ διωγμοὺς γιὰ χάρη Του. Ὁ Ἴδιος μᾶς διαβεβαίωσε ὅτι «εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσι» (Ἰω. ιε΄ 20). Ἐὰν ἐμένα, τὸν Κύριό σας, κατεδίωξαν, θὰ κα ταδι ώ ξουν κι ἐσᾶς ποὺ εἶστε πιστοὶ μαθητές μου.
Ἂς Τὸν παρακαλοῦμε λοιπὸν νὰ μᾶς ὁπλίζει μὲ χάρη καὶ δύναμη γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζουμε στὴ ζωή μας κάθε εἶδος πειρασμῶν ἢ διωγμῶν μὲ πίστη καὶ γενναιότητα· ὡς συμμετοχὴ στὴ δική Του ζωὴ τῆς τα πεινώσεως καὶ τῆς συγκαταβάσεως.
Περιοδικό” Ο ΣΩΤΗΡ”
