Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«…καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ἡμῶν οἰκτίρμων ἐστί» (Λουκᾶ 6,36)
Συνηθίζει ὁ Κύριος μας, Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί, νὰ ὀνομάζη Πατέρα μας τὸν Θεό, ὅταν στὶς διδασκαλίες Του ἀναφέρεται σὲ Ἐκεῖνον. Παράδειγμα ἀπὸ τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια πασίγνωστο ἡ ἀρχὴ τῆς Προσευχῆς, ποὺ ἐδίδαξε κάποτε στοὺς μαθητές Του. Ἔτσι, τοὺς εἶπε, νὰ προσεύχεσθε. «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς..» Καὶ ἀρκετὲς φορὲς μιλώντας στοὺς μαθητὲς Του ὠνόμασε τὸν Θεὸ πατέρα δικό Του καὶ τῶν ἀνθρώπων.
Τὸ ἴδιο ὅμως δὲν παρατηροῦμε μελετώντας καὶ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη; «καθὼς οἰκτίρει πατὴρ υἱοὺς ὠκτείρησε Κύριος τούς φοβουμένους αὐτόν», ψάλλει ὁ ἱερὸς Ψαλμωδὸς στὸν 102 Ψαλμό. Ὁ δὲ Ἰὼβ ὁ δίκαιος καὶ πολύαθλος διεκήρυσσε «καὶ ὁ Θεὸς πατὴρ ἡμῶν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας» (13,4).
Γι’ αὐτὸ καὶ σήμερα στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Θείας Λειτουργίας ἀκούσαμε νὰ προτρέπη ὁ Κύριος τοὺς μαθητές Του νὰ εἶναι οἰκτίρμονες, δηλαδὴ ἄνθρωποι μὲ ἀγάπη καὶ συμπάθεια στοὺς συνανθρώπους των, ὅπως μὲ ἄπειρη ἀγάπη καὶ στοργὴ εἶναι ὁ Πατέρας μας στοὺς οὐρανοὺς γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.
Δὲν εἶναι δὲ ἄνευ σημασίας τὸ ὅτι προκειμένου νὰ προτρέψη τοὺς ἀνθρώπους νὰ εἶναι μεταξὺ των εὐσπλαγχνικοί, μεταχειρίσθηκε τὸ παράδειγμα τοῦ πατέρα. Σὲ κάποιο δὲ ἄλλο σημεῖο τῆς διδασκαλίας Του ἀκόμη ἐκφραστικώτερα, γιὰ ἄλλον σκοπό, φέρει στὸ λόγο Του τὸ ἴδιο παράδειγμα. Ὅταν ἔλεγε, προκειμένου νὰ πείση τοὺς μαθητές Του, ὅτι πρέπει νὰ ζητοῦν ἀνενδοίαστα, ἄφοβα, ἐλεύθερα, τὴ βοήθειά Του. «τὶς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήση ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῶ; καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήση, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῶ;» (Ματθ. 7, 9-10)
Τόσο φυσικὸ πράγμα θεωρεῖ ὁ Κύριος τὴν ἀγάπη τοῦ πατέρα πρὸς τὰ παιδιά του. Καὶ ὅμως! Ὅπως τόσα φυσικὰ καὶ αὐτονόητα στὴ ζωή μας διεστράφησαν καὶ ἀλλοιώθησαν καὶ ἔγιναν ἀγνώριστα καί ἀκατανόητα, ἔτσι δυστυχῶς συνέβη καὶ μὲ τὴν πατρικὴ ἀγάπη.
Εἶναι οἱ πατέρες, ὅπως ὁ Κύριος ἐθεώρησε, οἰκτίρμονες πάντοτε πρὸς τὰ παιδιά τους; Τὰ περιβάλλουν μὲ τὴ στοργὴ καὶ τὴν ἀγάπη τὴν χριστιανικὴ; Σύμφωνα μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο στὶς ἔσχατες ἡμέρες, στοὺς χαλεποὺς καὶ δύσκολους καιροὺς τοῦ ἀντιχρίστου,οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶναι ἐκτός τῶν ἄλλων δυστυχῶς, «φίλαυτοι… ἄστοργοι..» (Βʹ Τιμόθ. 3,2-3). Δηλαδὴ ἡ ἀγάπη τους θὰ στρέφεται περισσότερο πρὸς τὸν ἑαυτό τους καὶ δὲν θὰ ἔχουν στὴν καρδιὰ τους στοργὴ καὶ ἀγάπη γιά τούς ἄλλους.
Ἄς ἐρωτήσωμε μὲ ἀφορμὴ τὴν Ἀποστολικὴ αὐτὴ καὶ προφητικὴ διδασκαλία. Πατέρες ἀλλὰ καὶ μητέρες ἔχουν πραγματικὴ ἀγάπη στὰ παιδιά τους ἤ ἡ ἀγάπη αὐτὴ ἡ φυσικὴ καὶ αὐτονόητη μειώνεται ἀφάνταστα ἀπὸ τὴν φιλαυτία τους, ὅταν ἐνῶ ξέρουν, για παράδειγμα, πολὺ καλὰ, τί τραύματα καὶ πόσο πόνο θὰ προκαλέσουν στὴν παιδικὴ ψυχὴ τῶν σπλάχνων τους, διαρρηγνύουν, χωρίς πολλή σκέψη, τοὺς δεσμοὺς τοῦ γάμου, προκειμένου νὰ ζήσουν ὅπως ἐκεῖνοι ἐγωιστικώτατα ἐπιθυμοῦν;
Ὅταν ἀστόχαστα παίρνουν τὴν ἀπόφαση νὰ διαλύσουν τὸν γάμο τους προκειμένου νά «ζήσουν», ὅπως νομίζουν τήν ζωή τους, συνήθως ἀγάπες παράνομες καί ἀθέμιτες, χωρίς ἠθικούς φραγμούς καί περιορισμούς, τότε οἱ πατέρες αὐτοὶ εἶναι ἀλήθεια οἰκτίρμονες; Τοὐτέστιν ἔχουν πραγματικὴ ἀγάπη στὰ παιδιά τους, παραμερίζοντάς τα γιά τήν δική τους καλοπέραση; Ἀναλογίζονται πόσο θὰ ὑποφέρουν βλέποντας δυστυχισμένη τὴ μητέρα τους, τὸν δὲ πατέρα τους νὰ ζεῖ ἀνέμελα, ἀδιάφορα, πρόστυχα, ἔκλυτο βίο;
Εἶναι οἰκτίρμονες οἱ πατέρες αὐτοὶ; Παλαιότερα, ὅταν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἶχε ἀκόμη θέση στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, πατέρες ἀκόμη καὶ ὅταν ὑπέφεραν μέσα στήν οἰκογένεια τους καὶ ἔβλεπαν τὸ διαζύγιο σάν μοναδική λύση καί λύτρωση, τὸ ἀπέφευγαν συστηματικά, μόνο καὶ μόνο γιά ἕνα λόγο: νὰ μὴ λυπήσουν τὰ παιδιά τους. Ὄντως οἰκτίρμονες πατέρες!
Ἐπίσης πρέπει νὰ προσθέσωμε ἐδῶ, ὅτι ἡ πατρικὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ δὲν πρέπει νὰ ἐξαντλεῖται ἁπλῶς καὶ μόνο στὴν ἐξασφάλιση τροφῆς καὶ στέγης καὶ κοινωνικῆς ἀποκατάστασης τῶν παιδιῶν. Τὰ παιδιά, ὅπως τὰ ἴδια μερικὲς φορὲς μέ πόνο ὁμολογοῦν, στεροῦνται κάποτε τὸ πολυτιμότερο ἀγαθὸ ἐκ μέρους τῶν πατέρων τους. Δηλαδὴ στεροῦνται τό οὐσιῶδες, τό νὰ βρεθοῦν μαζί, νὰ μοιρασθοῦν τὸ χρόνο τους, νὰ συζητήσουν, νὰ δεχθοῦν τὴ προσωπικὴ πατρική, στοργική συμβουλή, τὴν ἀγκαλιά, τὸ χάδι τοῦ πατέρα.
Γι’ αὐτὸ καὶ μερικὲς φορὲς αὐτά τά παιδιά, τά στερημένα ἀπὸ τὴ γονική στοργὴ καὶ πατρικὴ ἀγάπη, τὴν ἀναζητοῦν ἐναγώνια ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι, κάποτε σὲ ἐπικίνδυνα γιὰ τὴν ψυχικὴ καὶ τὴν σωματική τους ὑγεία μέρη.
Εἴθε οἱ χριστιανοὶ γονεῖς νὰ κατανοήσουν τὴν ἱερώτατη ἀποστολή τους καὶ νὰ εἶναι πάντοτε οἰκτίρμονες, πραγματικά οἰκτίρμονες καὶ στοργικοὶ πρὸς τὰ παιδιά τους, ὅπως ὁ ἐν οὐρανοῖς κοινός μας Πατέρας καὶ Θεὸς μας. Ἀμὴν!
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
