του Αθανασίου Ρούσση
Εκοιμήθη την 30η Ιουνίου 2016 στην Αθήνα, συνεπεία μακροχρόνιας καρδιολογικής ασθενείας και εκηδεύθη και ετάφη την επομένη 1η Ιουλίου στην Κερατέα, ο γεννημένος στην Αθήνα την 26η Οκτωβρίου 1964 και μεγαλωμένος στην Κερατέα, Αντισυνταγματάρχης Θρησκευτικού του Στρατού Ξηράς, Αρχιμανδρίτης Δημήτριος Ζώρζος, εφημέριος του ναού Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού, του Νοσηλευτικού Ιδρύματος Μετοχικού Ταμείου Στρατού Αθηνών.
Της εξοδίου ακολουθίας, η οποία τελέσθηκε στο Ναό του αγίου Δημητρίου Κερατέας προέστη ο δάσκαλος και πνευματικός του πατέρας, Μητροπολίτης Θερμοπυλών Ιωάννης, συμπαραστατούμενος από δεκάδες κληρικών γνωρίμων του εκλιπόντος, αλλά και συναδέλφων του από τον Ελληνικό Στρατό.
Κατά την εξόδιο και την ταφή αποδόθηκαν όλες οι προβλεπόμενες στρατιωτικές τιμές σε εν ενεργεία αξιωματικό και εκφωνήθηκαν επικήδειοι από τον εντεταλμένο αξιωματικό, την διευθύνουσα του Νοσοκομείου ΝΙΜΤΣ και τον Ιεροψάλτη του Νοσοκομειακού Ναού.
Συγκινητικούς επικήδειους εξεφώνησαν και δύο από τα κατά σάρκα ανίψια του εκλιπόντος, ο Σωτήριος Μπλάνης και η φέρουσα το όνομα του Δήμητρα Μπλάνη, καθώς και ο Μητροπολίτης Ιωάννης, ο οποίος περιέγραψε τον χαρακτήρα του νεαρού Ιεροσπουδαστού της Ριζαρείου, που αγάπησε τον άγιο Νεκτάριο και εντρύφησε στην ζωή του, αξιούμενος να ανεγείρει και ναό προς τιμήν του. Ο Μητροπολίτης μίλησε για τον άνθρωπο που αγάπησε όλους και πρόσεξε πολλούς, αλλά δεν έκαμε το ίδιο και για τον εαυτό του.
Ο μακαριστός, μετά την εγκύκλιο εκπαίδευση την οποία έλαβε στην Κερατέα, εισήλθε με εισαγωγικές εξετάσεις στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή στην οποία απέκτησε την απαιτούμενη γνώση δίπλα σε καταξιωμένους καθηγητές, αλλά και τον Σχολάρχη μακαριστό Αρχιμανδρίτη Νεκτάριο Κοτζιά. Αποφοίτησε το 1983 και κατόπιν εξετάσεων εισήχθη στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1986. Τις γνώσεις του ενίσχυσε στην Θεολογική Σχολή Αθηνών στην οποία διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών και βοηθός του καθηγητή κ. Γ. Γρατσέα.
Χειροτονήθηκε διάκονος στις 26 Οκτωβρίου 1991 από τον τότε Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρευτικής Αγαθόνικο στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Κερατέας, ναό στον οποίο έλαβε τις ευχές του σαραντισμού, βαπτίστηκε, χειροτονήθηκε στους δύο βαθμούς της ιερωσύνης, αλλά και υπηρέτησε ως Ιερόπαις, Αναγνώστης και Κατηχητής. Την 26η Οκτωβρίου 1992, χειροτονείται πρεσβύτερος και λαμβάνει το οφίκιο του αρχιμανδρίτη από τον ίδιο Αρχιερέα. Διετέλεσε εφημέριος – ιεροκήρυξ της Ι. Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής έως ότου εισήλθε στους κόλπους του Ελληνικού Στρατού στις 30/1/95.
Εντασσόμενος στις Ένοπλες Δυνάμεις, με το βαθμό του Υπολοχαγού (Θ), διορίσθηκε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας σύμφωνα με την 411/1/12168/ 24 Φεβ. 1995 διαταγή ΓΕΕΘΑ επί Α/ΓΕΕΘΑ Χ. Λυμπέρη, Α/ΓΕΝ Ι. Στάγκα, Α/Σ Ν. Θεμελίδη, ΔΔΜΝ Α. Νομικού και Δ/ΝΣ Π. Λουμάκη.
Μετατέθηκε στη Χίο, στην 96 ΑΔΤΕ. Επί των ημερών του το γραφείο Θρησκευτικού στη Χίο ανέπτυξε έντονη δράση. Την 16η Μαΐου 1998 μετέβη στην Βοσνία στην ειρηνευτική αποστολή της Ελλάδος.
Τον Οκτώβριο του 2002 μετατέθηκε στο 417 Νοσηλευτικό Ίδρυμα Μετοχικού Ταμείου Στρατού (ΝΙΜΤΣ). Ταυτόχρονα εξυπηρετούσε στο Ανώτατο Συμβούλιο Αθλητισμού Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΣΑΕΔ), στην Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Εσωτερικού και Νήσων (ΑΣΔΕΝ), στο Πολεμικό Μουσείο και στο 414 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ειδικών Νοσημάτων (ΣΝΕΝ) – Κέντρο Βιολογικών Ερευνών Στρατού (ΚΒΙΕΣ).
Η απασχόληση του με τους στρατευμένους δεν ήταν υπηρεσιακή αλλά πραγματική πατρική σχέση, που αποδεικνύονταν με την διατήρηση της και μετά την απόλυση τους. Πάντοτε άκουγε τα θέματα τους, μεριμνούσε για την πνευματική τους πρόοδο και την σωματική τους υγεία, αναλαμβάνοντας και εξ ιδίων δαπανών ενίσχυση οικονομικά εμπεριστάτων στρατιωτών.
Από το μικρό παρεκκλήσιο του ΝΙΜΤΣ, εκπέμπονταν ασταμάτητα το μήνυμα του Χριστού, σε νοσηλευόμενους και τους συνοδούς τους, στους ιατρούς, τους στρατιωτικούς και νοσηλευτικούς υπαλλήλους του νοσοκομείου, αλλά και στα πάμπολλα πνευματικά του παιδιά, που έβρισκαν κοντά του την θαλπωρή του φιλανθρώπου Ιησού, μέσα από τα λόγια και τις πράξεις αγάπης του.
