Το μήνυμα της Κυριακής Γ΄ Λουκά

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αγαπητοί μου αδελφοί.

Συχνά μέσα από τα Ευαγγέλια ακούμε την φωνή του Ιησού Χριστού να φωνάζει λέγοντας ότι: «Εγώ ειμί η Ζωή και η Ανάστασις». Όμως τι και αν ακούμε, όσοι ακούμε, αυτή την φωνή; Τι άλλαξε στη ζωή μας; Τι άλλαξε στο τόπο μας, στη πόλη, στη χώρα μας αλλά και στον κόσμο ολόκληρο; Δυστυχώς τίποτε! Ακούσαμε μεν την φωνή του Καλού Ποιμένος, αλλά εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, ως πρόβατα απολωλότα ακολουθήσαμε ξένους ποιμένες και ξένες φωνές.

Το αποτέλεσμα φρικτό. Έχουμε δημιουργήσει μια Ελλάδα πνευματικά νεκρή. Ήρθε ο Χριστός μας και έσπειρε την ζωή κι εμείς οι νεοέλληνες σπείραμε τον θάνατο. Δείτε γύρω σας, μέσα στο σπίτι σας, στη γειτονιά σας, στη πόλη σας και πείτε μου, ποιος ζει για τον Χριστό;    Ποιος πονά και αγωνιά για την Εκκλησία μας; Ποιος αγωνίζεται για την πίστη μας; Κανένας! Τα πάντα θυμίζουν ένα απέραντο νεκροταφείο! Μια Ελλάδα με ζωντανούς νεκρούς!

Κι αν υπάρχουν ψυχές που αγαπούν ακόμη τον Χριστό, την Εκκλησία Του, την πίστη μας, αυτές είναι ελάχιστες και ομοιάζουν στους ελεύθερους σκοπευτές. Στρατός του Χριστού πλέον δεν υπάρχει. Παντού εκκλησιάζονται γέροντες και γερόντισσες και οι περισσότεροι εξ’ αυτών είναι ακατήχητοι. Αγαπούν τον Χριστό μας μόνο επιφανειακά. Δεν γνώρισαν ποτέ το βάθος της πίστεώς μας, την αληθινή λατρεία του Θεού, τη συντριβή της μετάνοιας, την θυσιαστική αγάπη για τον αδελφό και αυτό φαίνεται από τον καθημερινό τρόπο ζωής και συμπεριφοράς τους. Η ζωή τους δεν μυρίζει «λιβάνι». Κοσμικοί άνθρωποι της τρίτης ηλικίας που οι περισσότεροι έρχονται στους Ιερούς Ναούς μας μόνο από συνήθεια. Ζωντανοί νεκροί! Αν τώρα ρίξουμε και μια ματιά στη νεολαία μας, εκεί τα πράγματα είναι ακόμη πιο τραγικά.

Τα τελευταία 50 χρόνια κέρδισε έδαφος μέσα στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας ο άθεος διαφωτισμός της Δύσης. Με τέχνη και μαεστρία εισέβαλε το άθεο και κοσμικό δυτικό πνεύμα μέσα στις οικογένειές μας και κτύπησε την καρδιά της Πατρίδας μας που είναι τα σχολεία και η νεολαία μας.

Ο δυτικός υλιστικός τρόπος ζωής ως θανατηφόρο δηλητήριο διείσδυσε στα σχολικά βιβλία των παιδιών μας, εξοβελίζοντας όσα διδάσκονταν για τον Θεό, την Εκκλησία, την προσευχή και για την ένδοξη Ελλάδα μας. Διέλυσε η Δύση τον Στρατό του Χριστού, «ημών κοιμωμένων»! Χωρίς να το εξετάσουμε, αποδεχθήκαμε καθετί που ερχόταν από την Δύση ως σύγχρονο και μοντέρνο, θεωρώντας ότι ήταν καλό και ωραίο. Αρνηθήκαμε παραδοσιακές αξίες αιώνων, βάλαμε στη θέση της αγάπης την φιλαυτία και τον εγωισμό, στη θέση των αγίων και των ηρώων γεμίσαμε με πρότυπα θράσους, διαστροφής, εγκλημάτων και αγριότητας. Θελήσαμε να λεγόμαστε μάλλον Ευρωπαίοι παρά ορθόδοξοι Έλληνες. Και τώρα ιδού τα αποτελέσματα: Η Δύση εξαφάνισε την «καθ’ ημάς Ανατολή». Δολοφόνησε το ορθόδοξο πνεύμα. Σκότωσε τις ψυχές μικρών, νέων και μεγάλων! Πού είναι η πίστη και η ζωή των πατέρων και των προγόνων μας; Ποιος ενδιαφέρεται σήμερα για την ψυχή του; Ποιος αγαπά τον διπλανό του; Ποιος ζει για τον Χριστό;

Ιδεώδες των σύγχρονων Ελλήνων έγινε πλέον το σύνθημα της άθεης Δύσης: «να ζούμε καλά, να περνάμε καλά». Σήμερα γίνεται πιο κατανοητό το γιατί οι Βυζαντινοί πρόγονοί μας, όταν η Δύση ζήτησε να ενωθούμε μαζί της για να μας βοηθήσει στρατιωτικά, δεν το θέλησαν και γι’ αυτό απάντησαν: «Καλύτερα να φορέσουμε τούρκικο φέσι, παρά τιάρα παπική». Γνώριζαν ως φαίνεται πολύ καλά, ότι όσο σκληρή και αν ήταν η Οθωμανική σκλαβιά, δεν θα κατόρθωνε να αλλάξει τον νου, την πίστη και τις παραδόσεις των Ελλήνων. Έβλεπαν καθαρά την δυτική ευρωπαϊκή απειλή που θα τα κατέστρεφε όλα, φέρνοντας τον δικό της τρόπο ζωής μέσα στην Ορθόδοξη Ελλάδα.

Σήμερα είναι πλέον κατανοητό και φανερό το γιατί ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος φώναζε και έγραφε στις επιστολές του, «Φεύγετε Έλληνες μακράν της άθεης Ευρώπης». Γνώριζε ο Άγιος πολύ καλά ότι αν εισέβαλε η Δύση στην Ελλάδα θα την νέκρωνε πνευματικά και θα την κατέστρεφε. Σήμερα όλοι εμείς βιώνουμε αυτή την πνευματική νέκρα, που οδηγεί μαθηματικά στον εθνικό, βιολογικό και οικονομικό θάνατο της χώρας μας.

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπω στο πρόσωπο της μάνας χήρας της πόλης Ναΐν, την μάνα μας Εκκλησία, την μάνα μας Ελλάδα, που κλαίει και θρηνεί για τον πνευματικό θάνατο των παιδιών της. Μέσα στο φέρετρο βρίσκεται νεκρή η ψυχή του καθενός από εμάς.

Αλλά ξαφνικά ακούω τη φωνή του Ιησού Χριστού που λέει προς την πονεμένη μάνα: «Μη κλαίε» και παίρνω θάρρος. Χριστέ μου, υπάρχει ελπίδα και για εμάς; Ναι παιδιά μου, απαντά ο Χριστός μας, υπάρχει ελπίδα και για σας, αρκεί να  με ακολουθήσετε και να αλλάξετε τρόπο ζωής! Τότε εγώ, ως αρχηγός της ζωής και του θανάτου, θα αναστήσω όλους εσάς μόνο με μια εντολή μου, όπως έκανα και στον υιό της χήρας και τότε όλος ο λαός θα αναφωνήσει ότι «επεσκέψατο ο Θεός ξανά τον λαό αυτού». Αμήν.