ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ

Απόστολος: Α΄ Κορ. δ΄ 9-16
Ευαγγέλιο: Ιωάν. α΄ 35-52
30 Νοεμβρίου 2014

«Ην Ανδρέας ο αδελφός Σίμωνος Πέτρου … Ευρίσκει ούτος πρώτος τον αδελφόν τον ίδιον Σίμωνα και λέγει αυτώ˙ ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» (Ιωάν. α΄ 41-42).

Ανδρέου του Πρωτοκλήτου σήμερα. Ανδρέου του Αποστόλου που είχε την τιμή να προσκληθεί πρώτος από τον Ιησού. Εξού και πρωτόκλητος, για τούτο και η σημερινή μέρα είναι ιδιαίτερα σημαντική γι’ αυτόν, επειδή, όπως αποκαλύπτει στον αδελφό του Πέτρο «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν». Βρήκαμε το Μεσσία.

Ιδιαίτερα σημαντική η ανακάλυψη, αλλά και η προσωπική διαπίστωση ότι βρήκε το Μεσσία, βρήκε το Λυτρωτή. Βρήκε Αυτόν για τον οποίο μίλησαν οι προφήτες και την έλευση του οποίου επιβεβαίωσε ο διδάσκαλος του Ιωάννης ο Πρόδρομος λέγοντας: «Ιδέ ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου». Αυτός είναι ο αμνός του Θεού που παίρνει πάνω του την αμαρτία του κόσμου.

Η αποκάλυψη του διδασκάλου του, Ιωάννου του Προδρόμου, ότι ο Ιησούς είναι « ο αμνός του Θεού που παίρνει πάνω του την αμαρτία του κόσμου» δεν αφήνει ασυγκίνητο τόσο τον Ανδρέα, όσο και ένα άλλο μαθητή του Προδρόμου, πιθανότατα τον Ιωάννη, τον μετέπειτα Απόστολο και Ευαγγελιστή. Και οι δυο αφήνουν το διδάσκαλο τους και ακολουθούν τον Ιησού. Ο Ιησούς γύρισε και, βλέποντας τους να τον ακολουθούν τους είπε: «Τι θέλετε»; Και αυτοί του απάντησαν: «Ραββί – που σημαίνει Διδάσκαλε – πού μένεις»; Και ο Ιησούς τους είπε: «Ελάτε και θα δείτε».

Ήρθαν, λοιπόν, και είδαν που μένει ο Ιησούς και έμειναν μαζί του όλη την ημέρα. Αυτή η  αναστροφή με τον Ιησού επιβεβαίωσε τα λόγια του Πρόδρομου ότι αυτός είναι «ο αμνός του θεού» και άρα ο Λυτρωτής και Σωτήρας του κόσμου. Ο Ανδρέας δεν έχει πια καμιά αμφιβολία. «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» είπε σε λίγο στον αδελφό του, τον Πέτρο. Επειδή ο Μεσσίας ήταν το πρόσωπο που προσδοκούσαν να έρθει και ότι Αυτός ήταν φορέας σωτηρίας για τούτο θέλησε να καταστήσει κοινωνούς αυτής της σωτηρίας και άλλους, ξεκινώντας από τον αδελφό του τον Πέτρο, τον οποίο και οδήγησε μπροστά στον Ιησού.

Η «ανακάλυψη» του Μεσσία δεν έγινε μόνο από τον Ανδρέα. Η ανακάλυψη του Μεσσία, όπως ακούσαμε και στο σημερινό Ευαγγέλιο, έγινε την επόμενη μέρα και από τον Φίλιππο, ο οποίος με ενθουσιασμό απευθύνθηκε στο φίλο του τον Ναθαναήλ. Όπως ο Ανδρέας είπε «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», έτσι τώρα και ο Φίλιππος, που παραπέμπει το φίλο του σε αξιόπιστες πηγές, όπως ήταν ο Μωϋσής και οι Προφήτες «ον έγραψε Μωϋσής εν τω νόμω και οι προφήται, ευρήκαμεν Ιησούν». Άρα η μαρτυρία τους για τον Ιησού είναι απόλυτα αξιόπιστη. «Ευρήκαμεν Ιησούν». Δέκτες οι ίδιοι της Χάριτος του Θεού, θέλησαν αμέσως να καταστήσουν κοινωνούς και τους άλλους, αρχίζοντας από το οικογενειακό και το φιλικό τους περιβάλλον, έστω και αν κάποτε αυτό το περιβάλλον προβάλλει αντιρρήσεις, όπως έγινε με τον Ναθαναήλ. Αυτή η κίνηση και των δύο, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο υπερασπίστηκαν την «ανακάλυψη» τους φανερώνει από τη μια τον καλό τους χαρακτήρα και από την άλλη τη βεβαιότητα τους για το πρόσωπο του Ιησού, το οποίο επικαλούνται, αλλά και υπερασπίζονται. Αυτή είναι μια στάση που θα πρέπει να βρει μιμητές και στο δικό μας πρόσωπο. Αν στ’ αλήθεια κι εμείς αναγνωρίζουμε ότι «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», τότε πειστικά και με βεβαιότητα θα πρέπει να απευθυνθούμε προς το κοινωνικό μας περιβάλλον. Η σωτηρία είναι δώρο του Θεού για όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο για μας. Μέσα από τον πληθυντικό «ευρήκαμεν» που χρησιμοποιούν σήμερα οι Απόστολοι Ανδρέας και Φίλιππος προσδιορίζουν όχι μόνο το παρελθόν, που το μετατρέπουν σε διαρκές παρόν, αλλά αυτό το παρόν το επεκτείνουν εις το μέλλον, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να καταστήσουν κοινωνούς όλους τους ανθρώπους. Μ’ αυτό τον τρόπο υπερασπίζονται την πίστη τους. Μ’ αυτό τον τρόπο θέλουν να τονίσουν σε όλους, αλλά και στον καθένα ξεχωριστά, ότι η θεία Χάρις δεν εμποδίζεται από το χρόνο ή τον τρόπο. Η θεία χάρις ενεργεί παντού και πάντα με την ίδια δύναμη, με θετικό αποτέλεσμα τη μεταμόρφωση των ανθρώπων, όπως έγινε σήμερα και με τον Πρωτόκλητο Ανδρέα.

Τόσο ο Ανδρέας, όσο και ο Ιωάννης που περιγράφει το περιστατικό της κλήσης των μαθητών και κατ’ επέκταση του Ανδρέα «ήλθον και είδον» που μένει ο Ιησούς. Και όχι μόνο. Έμειναν και συνομίλησαν μαζί του όλη την ημέρα. Και τώρα, έτοιμοι πια, απαντούν θετικά στην πρόσκληση του Ιησού και τον ακολουθούν χωρίς χρονοτριβή. Κοντά στον Ιησού θα οδηγήσουν και πολλούς άλλους, ανάμεσα στους οποίους και μια ομάδα Ελλήνων που ανάφεραν στον Ανδρέα ότι «ήθελαν να δουν τον Ιησού» (Ιωάν. ιβ΄21).

Μετά την Πεντηκοστή, ο Πρωτόκλητος Ανδρέας όπως και άλλοι Απόστολοι, αναγεννημένοι από το Άγιο Πνεύμα, αρχίζουν την αποστολή τους σε όλα τα έθνη, σύμφωνα με την προτροπή του Ιησού «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη (Ματθ. κη΄19). Η υλοποίηση αυτής της προτροπής υπήρξε και για τον Απόστολο Ανδρέα αγώνας καθημερινής ζωής. Σινώπη, Αμισός, Τραπεζούντα, Ιβηρία, Θράκη, Χαλκηδόνα, Βυζάντιο – σημερινή Κωνσταντινούπολη, Χαλκηδόνα, Σκυθία, Αντιόχεια, Έφεσος, περιστασιακά και η Κύπρος, και τέλος η Πάτρα, όπου και εμαρτύρησε θα αγιαστούν με την παρουσία του.

Οι συνθήκες της εποχής πολύ δύσκολες. Έντονες οι αντιδράσεις του ειδωλολατρικού κόσμου, ιδιαίτερα στη Σινώπη και την Πάτρα. Στην Πάτρα ο εκχριστιανισμός της Μαξιμίλας, γυναίκας του Ανθύπατου Αιγεάτη, υπήρξε γι’ αυτόν η χαριστική βολή. Φυλακή, βασανιστήρια, και τέλος σταύρωση σε σχήμα Χ, δεν στάθηκαν ικανά για να λυγίσουν τον Πρωτόκλητο Ανδρέα. Υπέμεινε τα μαρτύρια και κάλεσε τους Χριστιανούς να μιμηθούν το παράδειγμα του.

Αδελφοί μου, στην Κύπρο τιμάται η μνήμη του Αποστόλου Ανδρέα, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο Απόστολο. Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες η σκέψη και η καρδιά μας είναι στραμμένη στη σκλαβωμένη γη μας και το ερειπωμένο Μοναστήρι του, όπου για σαράντα χρόνια το σταυρώνει ο σύγχρονος Αιγεάτης, ο Αττίλας. Στώμεν καλώς, αδελφοί μου. Ας οπλιστούμε με δύναμη και υπομονή και προπαντός με πίστη, μιμούμενοι τη ζωή και το παράδειγμα του Πρωτόκλητου που τιμούμε σήμερα. Ας τον παρακαλέσουμε, όπως με τις προσευχές του συντομευθεί ο χρόνος της δοκιμασίας μας για να μπορέσουμε να δούμε την πατρίδα μας και πάλι ελεύθερη. Αμήν.

Θεόδωρος Αντωνιάδης