Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, ὡς Ἀντιπρόεδρος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐκπροσωπώντας τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο καί τούς Συνοδικούς Μητροπολίτες, συνόδευσε τό ἱερό σκήνωμα τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας κυροῦ Ἀναστασίου μέχρι τό συνοριακό σταθμὸ τῆς Κακαβιᾶς πού ἔφθασαν περίπου στίς 9 ἡ ὥρα τό πρωί.
Ἐκεῖ τοῦ ἀπέδωσαν τιμές τό Στρατιωτικό Ἄγημα καί ἡ Φιλαρμονική Μουσική τῆς Ὀγδόης Μεραρχίας Στρατοῦ. Ἦταν ἐκπρόσωποι τοῦ Στρατοῦ καί τῆς Ἀστυνομίας καί ἀσπάστηκαν τό ἱερό σκήνωμα τοῦ μακαριστοῦ ὅσοι Κληρικοί καί λαϊκοί βρέθηκαν ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης καί ἀπό ἀλλοῦ, καθώς ἐπίσης καί Κληρικοί καί λαϊκοί ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας.
Στήν συνέχεια ἔψαλαν τό «Χριστός Ἀνέστη» καί συνέχισε ἡ ἱερά πομπή πρός τήν Ἀλβανία.
Οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Μέσων Ἐνημέρωσης ζήτησαν ἀπό τόν Σεβασμιώτατο μιά δήλωση γιά τό ποιός ἦταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀναστάσιος καί ὁ Σεβασμιώτατος ἀπάντησε ὅτι ἦταν αὐτό πού ἔλεγε τό ὄνομά του καί τά ἔργα του: Ἦταν Ἀναστάσιος, ἕνας ἀναστάσιμος ἄνθρωπος μέ μιά ἀναστάσιμη ζωή καί αὐτήν σκορποῦσε, ὅπου βρέθηκε καί ὅπου ἐργάσθηκε, ὡς κατηχητής, ἱεραπόστολος, ἐρευνητής ἐπιστήμονας, καθηγητής Πανεπιστημίου, Ἐπίσκοπος, Εἰσηγητής σέ Συνέδρια σέ ὅλον τόν κόσμο καί Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας.
Εἶπε ὅτι μαζί μέ τόν Σεβ. Δημητριάδος Ἰγνάτιο τόν ἐπισκέφθηκαν στόν «Εὐαγγελισμό», γιά νά τοῦ μεταφέρουν τήν ἀγάπη καί τῆς Συνόδου καί τῶν ἀνθρώπων λίγο πρίν εἰσαχθῆ στό χειρουργεῖο καί τήν Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας, εἶχε διαύγεια, παρά τά προβλήματα, καί εἶπε σχεδόν τά τελευταῖα του λόγια: «Χριστός Ἀνέστη», πού δήλωνε τήν πίστη του στόν Ἀναστάντα Χριστό καί τήν μέλλουσα ἀνάσταση τῶν Ἀνθρώπων, καθώς καί «Εἶμαι εὐγνώμων σέ ὅλους».
Τά λόγια του αὐτά στό τέλος τῆς ζωῆς του δείχνουν τήν ποιότητα τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ Χριστιανοῦ, τοῦ Κληρικοῦ, τοῦ Προκαθημένου καί ἄφησε ὑπόδειγμα σέ ὅλους μας.
