Το Άγιο Όρος ή αλλιώς το “Περιβόλι της Παναγίας”, γεωγραφικώς βρίσκεται στο τρίτο και ίσως στο ομορφότερο πόδι της Χαλκιδικής. Τη δεύτερη ονομασία του την πήρε, όπως λέγεται, μετά την αναγκαστική επίσκεψη της Παναγίας στο όρος του Άθω. Σύμφωνα με την παράδοση, η Θεοτόκος με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, καθώς πήγαιναν προς την Κύπρο για να επισκεφθούν τον Λάζαρο, παραπλέοντας τον Άθω, αποβιβάστηκαν αναγκαστικά λόγω θαλασσοταραχής, στον χώρο όπου βρίσκεται σήμερα η μονή Ιβήρων. Εκεί η Παναγία θαυμάζοντας το τοπίο ζήτησε από τον Υιό της να της παραχωρήσει όλο τον τόπο σαν δώρο κι από τότε ονομάστηκε ως “Περιβόλι της Παναγίας”. Το παράδοξο είναι ότι στον Άθω, απ’ άκρη σ’ άκρη, οι κάτοικοί του ήταν ειδωλολάτρες. Έτσι, το ειδωλολατρικό μέρος του Ελλαδικού χώρου μπορούμε να πούμε ότι μετατράπηκε στην μοναδική περιχαρακωμένη μοναστική πολιτεία, μαζί με το Θιβέτ, η οποία προβάλλει τόσο την Ελλάδα, όσο και την χριστιανοσύνη, που συμβάλει κι αυτή στον παγκόσμιο πολιτισμό.
Συνεπώς, έχει τεράστιο ενδιαφέρον να το επισκεφθεί κάποιος, όχι μόνο με προσκυνηματικό χαρακτήρα, αλλά και με περιηγητικό. Ενδεχομένως κάποιος, να θέλει να εισέλθει στο Όρος για να μελετήσει την πληθώρα των εκκλησιαστικών βιβλίων, των χειρογράφων κ.α., που περιέχονται στα μοναστηριακά συγκροτήματα ή ακόμη ακόμη και για να κάνει πεζοπορία στις απότομες πλαγιές του Άθω.
Βέβαια, την εποχή του Ιουστινιανού, το 589 με Νεαρά (νόμο) που καθιερώθηκε : “ ουκ εισελεύσεται δε γυνή παντελώς εις ανδρικόν μοναστήριον, ούτε ανήρ εις γυναικείον”. Την απαγόρευση αυτή σεβόντουσαν και επί τουρκοκρατίας οι Τούρκοι αγάδες, οι οποίοι όταν εισήρχοντο εις το Άγιο Όρος δεν έπαιρναν μαζί το χαρέμι τους. Η απαγόρευση εισόδου στις γυναίκες δεν έχει υποτιμητικό χαρακτήρα, αλλά δεικνύει τον σεβασμό καθώς και την προστασία των μοναχών από τους πειρασμούς. Την κατοχύρωση του “άβατου” σεβάστηκαν και οι Υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Οι μοναδικές που αντιτάχθηκαν ήταν κάποιες γυναίκες υπουργοί, οι οποίες προφανώς μάχονται υπέρ της ισότητας των δύο φύλων.
Ωστόσο, πολλάκις έχουν προσπαθήσει να παραβιάσουν το νόμο αυτό και να εισέλθουν πολλές γυναίκες εις το Άβατον. Ακόμη, προς έκπληξή μας, το 1850 είχε επισκεφθεί το Άγιο Όρος η σύζυγος του Άγγλου πρεσβευτή Stratford Canning κατ’ εξαίρεση όπου την υποδέχθηκαν οι μοναχοί. Τελικώς, με νέο νόμο που αποφασίστηκε το 1953 για τους παραβάτες, προβλέπει τη φυλάκισή τους έως και ένα έτος.
Εν κατακλείδι, πρέπει να σεβαστούμε τους νόμους και να προσπαθούμε όχι να τους παραβιάζουμε αλλά να μαχόμαστε και εναντίον αυτών που έχουν βάλει στόχο την κατάργησή τους. Μια κατάργηση που θα “ταράξει τα νερά” στο μοναστικό βίο, αφού η ασκητική ζωή σημαίνει και την εγκατάλειψη των εγκοσμίων.
Μαρία Αχιλλεοπούλου, Θεολόγος