† Μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἰωάννου, συγγραφέως τῆς Κλίμακος.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος ἐγεννήθηκε περί τό ἔτος 525 μ.Χ. καί ἦταν υἱός εὐσεβοῦς καί εὔπορης οἰκογένειας. Ἔλαβε πλούσια μόρφωση, γι’ αὐτό τόν ἀποκαλοῦσαν «σχολαστικό», ἀλλά σέ ἡλικία δέκα ἕξι ἐτῶν, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τόν κόσμο, παραδόθηκε στήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ Γέροντος Μαρτυρίου, στό ὄρος Σινᾶ, ὅπου ἔμεινε μέχρι τοῦ θανάτου αὐτοῦ.
Στή συνέχεια ἐπισκέφθηκε μοναχικές κοινότητες στή Σκήτη καί Ταβέννιση τῆς Αἰγύπτου, ἀργότερα δέ ἐγκαταστάθηκε σέ κελλί τῆς ἐρήμου τοῦ Σινᾶ, πού ἀπεῖχε δύο ὧρες ἀπό τή μονή τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης.
Ὁ βιογράφος τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου, Δανιήλ ὁ Ραϊθηνός, μᾶς δίδει μερικές πληροφορίες γιά τό βίο του, κυρίως ὅμως μᾶς παρου-σιάζει τό πῶς ἀναδείχθηκε δεύτερος Μωϋσῆς πού καθοδηγοῦσε τούς νέους Ἰσραηλίτες ἀπό τή γῆ τῆς δουλείας στή γῆ τῆς ἐπαγγε-λίας. Μέ τή λίγη τροφή ἐνίκησε τό κέρας τοῦ τύφου τῆς οἰήσεως καί τῆς κενοδοξίας, πού εἶναι πολύ λεπτά πάθη καί δυσδιάκριτα γιά τούς ἀνθρώπους πού ἐμπλέκονται στίς κοσμικἐς ἐνασχολήσεις. Μέ τήν ἡσυχία, νοερά καί σωματική, ἔσβυσε τή φλόγα τῆς καμίνου τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας. Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τόν ἰδικό του ἀγώνα ἐλευθερώθηκε ἀπό τή δουλεία στά εἴδωλα. Ἀνέστησε τήν ψυχή του ἀπό τό θάνατο πού τήν ἀπειλοῦσε. Μέ τήν ἀπονέκρωση τῆς προσπάθειας καί μέ τήν αἴσθηση τῶν ἀῢλων καί οὐρανίων ἔκοψε τά δεσμά τῆς λύπης. Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ἔγινε ὁ κατ’ ἐξοχήν ἄνθρωπος, ὁ ὑπό τοῦ Θεοῦ πλασθείς καί ὐπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ ἀνακαινισθείς. Καί μέ ὅσα ἔγραψε δέν μετέφερε σέ μᾶς τίς ἀνθρώπινες γνώσεις, ἀλλά τήν ἴδια του τήν ὕπαρξη, γι’ αὐτό ὁ λόγος του εἶναι ἀφοπλιστικός καί θεραπευτικός1.
Μετά ἀπό σαράντα χρόνια ἄσκηση στήν ἔρημο, σέ προχω-ρημένη πλέον ἡλικία, ἐξελέγη ἡγούμενος τῆς μονῆς Σινᾶ, ἐνῶ πρός τό τέλος τοῦ βίου του ἀποσύρθηκε πάλι στήν ἔρημο, ὅπου ἐκοι-μήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη σέ ἡλικία ἑβδομῆντα ἐτῶν, κατά τό ἔτος 600 μ.Χ.
Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται, ἐπίσης, τήν Δ΄ Κυριακή τῶν Νηστει-ῶν.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ἔγραψε τά δυό περίφημα συγγράμματά του τήν «Κλίμακα» καί τό «Λόγο πρός τόν ποιμένα». Ἡ «Κλίμακα» εἶναι συνέχεια τῶν ἡσυχαστικῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης παριστᾶ τά στάδια τῆς τελειώσεως σέ τριάντα κεφάλαια. Τήν ἰδέα τῆς κλίμακος ἐμπνεύσθηκε ἀπό τό ὅραμα τοῦ Ἰακώβ2, τόν δέ ἀριθμό τριάντα ἀπό τήν ἡλικία τῆς ὡριμότητος κατά τήν ὁποία ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἄρχισε τή δημόσια δράση Του.
Κατ’ ἀρχάς περιγράφει τό πρώτο στάδιο τῆς μοναχικῆς ζωῆς, συνιστάμενο στήν ἀναχώρηση ἀπό τόν κόσμο καί κάθε τί πού ὑπενθυμίζει τόν κόσμο, τήν ξενιτεία. Ἔπειτα ἔρχεται ἡ περιγραφή τοῦ ἀγῶνος τοῦ ἀσκητοῦ μεταξύ τῶν ἐρετῶν καί κακιῶν, οἱ ὁποῖες περιγράφονται ἀνάμικτες: λύπη, ὑπακοή, μετάνοια, μνήμη θανάτου, κατά Θεόν πένθος, ἀοργησία, μνησικακία, καταλαλιά, σιωπή. Τά τελευταῖα κεφάλαια ὁμιλοῦν γιά τήν ἐν ἀγάπῃ τελείωση, τήν ἡσυχία, τήν ἐσωτερική προσευχή.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου προφήτου Ἰωήλ.
Ὁ Προφήτης Ἰωήλ εἶναι ἑνας ἀπό τούς Δώδεκα Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τό ὄνομα Ἰωήλ προῆλθε ἀπό τή σύντμηση τοῦ Γιχβέλ (=ὁ Γιεχωβᾶ εἶναι Θεός). Ἦταν υἱός τοῦ Βαθουήλ. Ἀπό τή συχνή καί ἀποκλειστική ἀναφορά του στόν Ἰούδα καί τήν Ἱερου-σαλήμ, τή Σιών καί τό ναό, φαίνεται ὅτι προεφήτευσε στήν Ἰουδαία καί μάλιστα στήν Ἱερουσαλήμ. Ὁρισμένοι ἐρευνητές ἀναβιβάζουν τόν Προφήτη Ἰωήλ σέ πολύ παλιά ἐποχή, πρίν ἀπό τόν Προφήτη Ἀμώς καί τόν Προφήτη Ἡσαῒα, κατά τά πρῶτα ἔτη τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωάς (836-797 π.Χ.), ἐνῶ ἄλλοι τάσσουν τό βιβλίο του μετά τή Βαβυλώνιο αἰχμαλωσία (500-400 π.Χ.).
Ἐκτός ἀπό τίς ἄλλες προφητεῖς, ὁ Προφήτης Ἰω΄λη προεφή-τευσε περί τῆς καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς: «Κατά τήν περίφημη ἐκείνη ἡμέρα στά ὄρη θά τρέχει τό γλυκό μέλι καί στούς λόφους θά ρέει ἄφθονα τό γάλα καί ὅλες οἱ πηγές θά ἀναβλύζουν ὕδατα. Κύρια πηγή θά πηγάζει ἀπό τό ναό τοῦ Κυρίου καί θά φθάνει τό πότισμά της μέχρι τοῦ μακρινοῦ χειμμάρου τῶν σχοίνων»3.
Ὁ Προφήτης Ἰωήλ ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἰωάννου, τοῦ ἐν τῷ ξηρῶ φρέατι τῆς Αἰγυπτιακῆς ἐρήμου ἀσκήσαντος.
Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης, λόγῳ τῶν διωγμῶν κατά τῶν Χριστιανῶν, κατέφυγε στήν Αἰγυπτιακή ἔρημο, μέσα σέ ἕνα ξερό πηγάδι, ὅπου ἐτρεφόταν ἀπό τούς ἀσκητές τῆς ἐρήμου καί διῆλθε τό βίο του μέ προσευχή καί νηστεία. Ἐκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἰωάννου, πατριάρχου Ἱεροσολύμων.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἦταν ἕνας ἀπό τούς ἀρχαίους Πατριάρχες τῶν Ἱεροσολύμων. Ἴσως νά πρόκειται γιά τόν Ἅγιο ἐκεῖνο, ἐπ’ ὀνόματι τοῦ ὁποίου έκτίσθη στήν Κύπρο, κατά τό ἔτος 1091, ἡ μονή Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Φαίνεται ὅτι καί ὁ Ἅγιος αὐτός Πα-τριάρχης ἔφερε τό ἐπίθετο Χρυσόστομος μέ τόν ὁμώνυμο Πατριάρ-χη Κωνσταντινουπόλεως καί ἦταν στήν καταγωγή Κύπριος4.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Εὐβούλης, μητρός τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος.
Ἡ Ἁγία Εὐβούλη ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ζαχαρίου, ἐπισκόπου Κορίνθου.
Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας, ἦταν Ἐπίσκοπος Κορίνθου, ἀλλά συκοφαντήθηκε ἀπό τούς Τούρκους ὅτι συνεργαζόταν μέ τούς Ἑνετούς κατά τήν ἐκστρατεία τοῦ Μοροζίνη στήν Ἑλλάδα γιά τήν ἀπελευ-θέρωση τῶν Ἑλλήνων. Γιά τό λόγο αὐτό συνελήφθη καί, ἀφοῦ βασανίσθηκε σκληρά, ὁδηγήθηκε στόν κριτή, ὁ ὁποῖος τόν προέτρεψε νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του καί νά ἀσπασθεῖ τή μουσουλμανική θρησεκία. Ὁ Ζαχαρίας μέ ἀποστροφή ἀρνήθηκε καί καταδικάσθηκε νά καεῖ ζωντανός στή φωτιά. Ὅμως οἱ Χριστιανοί τῆς Κορίνθου κατόρθωσαν, διά χρημάτων, νά μεταβάλουν τό φρικτό αὐτό τρόπο τῆς θανατικῆς καταδίκης. Ἔτσι ἀποκεφαλίστηκε στήν Κόρινθο τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως τοῦ ἔτους 1684 καί ἐδέχθηκε τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Σωφρονίου ἐπισκόπου Ἰρκούτσκ καί πάσης Σιβηρίας.
Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος, κατά κόσμον Στέφανος Κρισταλέφσκϊυ, ἐγεννήθηκε στίς 25 Δεκεμβρίου 1703 στήν Οὐκρανία, κοντά στήν περιοχή τοῦ Τσέρνιγκωφ ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. Ἀπό τήν παιδική του ἡλικία ἀγάπησε τήν Ἐκκλησία καί τό μοναχικό βίο. Ἀνέπτυξε σπουδαία ἱεραποστολική δράση καί ἐξελέφη Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Ἰρκούτσκ.
Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό ἔτος 1771, κατά τήν δευτέρα ἡμέρα τοῦ Πάσχα. Ἐνῶ ἀναμενόταν ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου περί τοῦ ἐνταφιασμοῦ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου, ἡ σορός του παρέμεινε ἄταφη ἐπί ἕξι μῆνες χωρίς νά ὐποστεῖ τήν παραμικρά ἀλλοίωση. Τό γεγονός αὐτοῦ, καθώς ἡ φήμη τοῦ αὐστηροῦ ἀσκητικοῦ του βίου, προσείλκυσαν πλήθη πιστῶν, οἱ ὁποῖοι προσκυνοῦσαν τό ἱερό λείψανο ὡς σκήνωμα Ἁγίου τοῦ Θεοῦ. Τά ἱερά λείψανα τοῦ Ἁγίου διεσώθησαν θαυματουργικά ἀπό τήν πυρκαϊά πού κατέστρεψς ὁλοσχερῶς τόν καθεδρικό ναό τοῦ Ἰρκού-τσκ στίς 18 Ἀπριλίου 1917 καί ἐπιτελοῦν πλῆθος θαυμάτων.
Ἡ ἀνακήρυξη τῆς ἁγιοιποιήσεώς του ἔγινε ἀπό τή Ρωσική Ἐκκλησία στίς 23 Ἀπριλίου 1918.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν!