Στις Διακόνισσες της αγάπης

Δυο λόγια, θέλω, ταπεινά να πω στη συντροφιά σας,
λόγια που να αγγίξουνε τα μύχια της καρδιάς σας.

Κι αυτά τα λόγια τα σεμνά, σε σας τα καταθέτω
π’ ανάμεσα στούς χριστιανούς, πολύ ψηλά σας έχω.

Έργο μεγάλο κάνετε, σπουδαίο κι ιερό
γιατί αγάπη δείχνετε στον πάσχοντα αδελφό.

Σ’ αυτόν, που πρώτα ο Κυριος σκέφτεται και τιμά
και τη φροντίδα του, από μας, ως χάρη τη ζητά.

Αυτόν, που υπερύψωσε πάνω απ’ της γης τα κάλλη
και ισότιμα στη θέση Του, θέλησε να τον βάλει.

«Εφ’ όσον εποιήσατε σ’ αυτούς το αγαθό,
είναι σαν να φροντίσατε, εμένα, τον Χριστό».

Όταν βοηθάς τον δυστυχή, τον ξένο, τον φτωχό,
είναι σαν να προσφέρεσαι θυσία στον Χριστό.

Η αγάπη κι η φροντίδα σας στον πάσχοντα αδελφό
φτάνει και θησαυρίζεται ψηλά στον ουρανό.

Αφήνετε τα σπίτια σας και έρχεσθε εδώ
να δώσετε στούς αδελφούς, στέγη και φαγητό.

Εδώ!  Στο σπίτι του Θεού, στον βλογημένο τόπο
προσφέρετε, χωρίς ποτέ να σκέπτεσθε τον κόπο.

Άλλες κοντα στον άρρωστο, στον γέρο, στον σακάτη,
μέρα και νύχτα πλάϊ τους με ξάγρυπνο το μάτι.

Άλλες, αθόρυβα, κρυφά, κλεισμένες στις κουζίνες
για την αγάπη του Χριστού πλένετε λαμαρίνες.

Στα ίχνη αγίων γυναικών, βαδίζετε και σεις,
Τρύφαινας, Φοίβης, Μαριάμ, εν αις και η Περσίς.

Στα βήματα της Ταβιθάς, Δαμάρεως, Λυδίας,
Αγίων Διακονισσών της πρώτης Εκκλησίας.

Μιμείσθε στον αγώνα σας την άξια Φιλοθέη,
που εξαργύρωνε, κρυφά, των κοριτσιών τα χρέη.

Έτσι και σεις, αρχόντισσες, στα βήματα αυτών
εργάζεσθε αθόρυβα, χάριν των αδελφών.

Των αδελφών που δυστυχούν, που πάσχουν στη ζωη,
πούχουν ανάγκη στήριξης, που ζούνε μοναχοί.

Των αδελφών μας που πονούν, δεν έχουν φαγητό,
δεν έχουνε κατάλυμα και σκέπασμα ζεστό.

Οι πονεμένοι γέροντες, καθ’ όλα σεβαστοί,
εσάς έχουνε στήριγμα, εσάς απαντοχή.

Το έργο σας είναι σταυρός, προσωπική θυσία,
γι’ αυτό επιβραβεύεται πρώτο στην Εκκλησία.

Θελει πολλή ταπείνωση, θέλει υπομονή,
θέλει πραότητα, χαρά, ειρήνη κι ανοχή.

Η ελπίδα σας στον ουρανό, εκείθεν ο μισθός σας,
δεν ξέρει ιδιοτέλειες το έργο το δικό σας!

Σεμνά υποκλινόμαστε στο τίμιο πρόσωπό σας
κι αναφωνούμε: Εύγε σας! Άξιος ο μισθός σας.

Σημερα που η Εκκλησιά ήλθε να σας τιμήσει,
τον Πρωτεργάτη, πρώτιστα, θέλει να σας θυμίσει.

Τον Άγιο Δεσπότη μας, τον σεβαστό Ποιμένα
που θέλει και πρωτοστατεί σε έργα ευλογημένα.

Αυτός κινεί τα βήματα, αυτός μας οργανώνει,
για του ποιμνίου το καλό ιδρώνει και ματώνει.

Αυτός φροντίζει νάρχονται για κείνους τα εφόδια
και μέσα απ’ την αγάπη σας να φεύγουν τα εμπόδια.

Ακούραστος, απτόητος, στέκεται στις επάλξεις
κι ευεργετεί, αθόρυβα, με μυστικές του πράξεις.

Αυτός είναι ο αρχηγός, αυτός είναι ο Ένας
που κάνει αυτά που δεν μπορεί να κάνει άλλος κανένας!

Ας τον ευχαριστήσουμε με σεβασμό κι αγάπη
κι ας τον παρακαλέσουμε να συγχωρεί τα λάθη.

Ας κάνουμε μια προσευχή γι’ αυτόν και την υγειά του
να του βλογάει ο Θεός κάθε προσπάθειά του.

*του μακαριστού Αρχιμανδρίτη κυρού Δαμασκηνού Ζαχαράκη, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγάθωνος. Αφιερωμένο στις εθελόντριες κυρίες που διακονούν στα Κέντρα Αγάπης της Μητροπόλεως Φθιώτιδος.