Την τρίτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία τοποθετεί στο μέσον της Ευχαριστιακής Συνάξεως το ζωοποιό ξύλο του Τιμίου Σταυρού.Καλεί τους πιστούς να προσκυνήσουν με ευλάβεια το πορφυρωμένο από το άχραντο Αίμα του Θεανθρώπου Τίμιο Ξύλο. Ο κάθε ένας από εμάς στέκεται ενώπιον του Σταυρού. Ο Σταυρὀς μοιάζει με ένα πνευματικό καθρέπτη. Γι αυτό στέκεται στο μέσον του Ναού. Για να καθρεπτίσουμε σε αυτόν την ψυχή και την καρδιά μας.
Οι πρώτοι που πρέπει να το κάμουν αυτό είμαστε εμείς οι κληρικοί. Τον λιτανεύουμε όχι για να εκτελέσουμε μια θεατρική πράξη, αλλά για να μαθητεύσουμε πρώτοι στον κανόνα ζωής που μας προσφέρει.
Παρατηρώ τον Σταυρό και αναλογίζομαι. Επάνω σε αυτό το Ξύλο καρφώθηκε ο Κύριός μας Ιησούς. Γυμνός. Καταπληγωμένος. Καταφρονημένος. Εγκαταλελειμένος. Το μαρτύριο φρικτό. Κι όλα αυτά για να εισέλθει ο Θεός στην φρικτή πραγματικότητα του θανάτου που εμείς δημιουργήσαμε με την αφροσύνη μας και να μας ελευθερώσει και να μας εισαγάγει στην ευλογημένη κοινωνία αγάπης και ζωής που Αυτός δημιούργησε.
Η Σταυρική Θυσία του Θεανθρώπου δεν αποτελεί για εμάς τους κληρικούς μια ωραία ευκαιρία για ένα συγκινητικό κήρυγμα. Αλλά είναι κανόνας ζωής. Κανόνας νέας βιοτής που οφείλουμε πρώτοι να εγκολπωθούμε και στη συνέχεια να προσφέρουμε σε όλους τους ανθρώπους αδιακρίτως.
Η Ιερωσύνη (όπως πρώτα από όλα η χριστιανική ζωή) είναι σταυρός. Επάνω σε αυτόν τον σταυρό θα καρφωθεί ο κληρικός. Καρφιά είναι η εκούσια αφιέρωση στον Κύριό μας, η υπακοή στο θέλημά του, η απόλυτη εμπιστοσύνη στην αγάπη Του, η υποχρέωση να γίνεις μάρτυρας του Σταυρού και της Αναστάσεως. Στο σταυρό κρέμεσαι γυμνός. Απογυμνωμένος από το δικό σου θέλω, τις δικές σου φιλοδοξίες και επιδιώξεις. Είσαι καταπληγωμένος. Γιατί εκτός των δικών σου αμαρτημάτων, βαστάζεις και τα ανομήματα του λαού που σου εμπιστεύθηκε ο Κύριος. Είσαι καταφρονημένος γιατί δεν συσχηματίζεσαι με το αμαρτωλό φρόνημα του κόσμου. Ακόμη γιατί το χάρισμα που σου δόθηκε, είναι χάρισμα διακονίας κι όχι εξουσίας. Είσαι εγκαταλελειμένος. Γιατί μπροστά το Θυσιαστήριο πρέπει να σταθείς μόνος σου. Να υψώσεις τα χέρια σου. Όχι σε φαρισαϊκή προσευχή. Αλλά για να κρατήσεις τα χέρια των αδελφών σου και να τα ενώσεις με τά Πανάχραντα χέρια του Σωτήρα μας Χριστού.
Απέναντι από τον σταυρό σου θα σταθούν κι αυτοί που θα σε υβρίζουν και θα σε χλευάζουν. Κι εσύ, μιμούμενος τον Διδάσκαλό σου, θα ευλογείς αυτούς που σε καταρώνται. Θα συγχωρείς αυτούς που θα σου προξενούν περισσότερες πληγές.
Η αποστολή σου δεν είναι να χαίρεσαι το φως της Αναστάσεως, την θαλπωρή της θεϊκής αγάπης αλλά να κατεβαίνεις στα σκοτεινά τάρταρα αυτού εδώ του κόσμου, νά περπατάς στα γεμάτα θάνατο σοκκάκια του και να προσφέρεις απλόχερα Φως και Ζωή.
Παρατηρώ τον Σταυρό και αναλογίζομαι. Είναι σταυρός η μαρτυρία του Χριστού στα έθνη. Δεν υπάρχουν σήμερα κληρικοί που να θέλουν να λιτανεύσουν αυτόν τον σταυρό της ιεραποστολής. Λίγες οι εξαιρέσεις. Κι αυτοί θεωρούνται από τους πολλούς «ανόητοι» και «τρελλοί». Σταυρός η ιεραποστολή. Γιατί πρέπει να σταθείς ξένος μεταξύ ξένων. Να απογυμνωθείς ακόμα και από την εθνικότητά σου και την πολιτιστική παράδοσή σου. Οφείλεις να δώσεις μαρτυρία Χριστού και μόνον αυτή.Θα μείνεις μόνος. Εγκαταλελειμένος από όλους. Κανείς δεν θα ενδιαφερθεί εάν έχεις να καλύψεις τις βιοτικές σου ανάγκες. Κανείς δεν θα ενδιαφερθεί αν ζεις ή πεθαίνεις. Θα υποστείς πολλές ταλαιπωρίες και πειρασμούς. Μα εσύ πρέπει να μείνεις καρφωμένος επάνω στο σταυρό σου. Γιατί αν ενδώσεις στον πειρασμό και κατεβείς τότε η μαρτυρία σου δεν θα προσφέρει ζωή αλλά θάνατο.
Παρατηρώ τον Σταυρό. Και τώρα προσπίπτω ενώπιόν του και προσκυνώ. «Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου»!
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
