Ποῦ πιστεύουν οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ;

Ἄννας Μπουρδάκου, Μέλος Δ Σ τῆς Π.Ε.Γ.

 Οἱ αὐτοονομαζόμενοι «μάτρυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», εἶναι οἱ ὀπαδοὶ τῆς ἐταιρίας «Σκοπιά». Τοὺς συναντᾶμε παντοῦ, στούς δρόμους, στίς πλατεῖες, στούς ἠλεκτρικοὺς σταθμοὺς καὶ τὸ σημαντικότερο, μᾶς ἐπισκέπτονται στά σπίτια μας. Εἶναι ἄνθρωποι πού πολλὲς φορὲς, ἰδίως οἱ νέοι, ἀναζητῶντας τὸ νόημα τῆς ζωῆς, ἔτυχε νά συναντήσουν τούς ἀνθρώπους τῆς ἐταιρίας «Σκοπιά». Ἐπηρεάστηκαν ἀπὸ τὰ γεμάτα ἀγάπη χαμόγελα τους καὶ ἀκολούθησαν τοὺς καινούργιους ἀδερφοὺς καὶ ἀδερφές. Ἀπὸ ἐδῶ ἀρχίζει ἡ ἀλλοίωση τῆς προσωπικοτητάς τους. Παρακολουθῶντας τά μαθήματα  ἀπὸ ἐμπείρους δασκάλους τῆς ἐταιρίας, στίς περίφημες συναθροίσεις, σιγά σιγὰ καὶ μεθοδικὰ δέχονται τή γνωστή πλύση ἐγκεφάλου, μέ τελικὴ κατάληξή  ἕνας ἄκομα καινούργιος ἀριθμὸς νά προστεθεῖ στόν κατάλογο τῶν θυμάτων τῆς ἐταιρίας. Εἶναι πλέον ἄτομα χωρὶς προσωπικότητα, δέν ἔχουν τή δυνατότητα νά σκεφτοῦν, ἀλλὰ ἀκολουθοῦν πειθήνια τὰ κελεύσματα τοῦ «δούλου», γυρίζουν στούς δρόμους, γιά τὸ περίφημο «ἔργο», καὶ νά προσπαθοῦν νά κηρύξουν ὅσα ἔχουν διδαχθεῖ καὶ πλέον πιστεύουν, χωρὶς νά ἔχουν τὸ δικαίωμα νά κάνουν ἐρωτήσεις.

Τὶ κηρύττουν οἱ «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ»

Δέν πιστεύουν στήν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διδάχθησαν καὶ κατ’ ἐπέκταση κηρύττουν ὅτι ἦταν ἕνας καλὸς ἄνθρωπος. Γράφει ἡ Σκοπιὰ στό βιβλίο της  «Ἀγαθὰ Νέα» 1978, σελ. 118: «Ὁ Ἰησοῦς δέν ἦταν κατὰ τὸ ἥμισυ Θεὸς καὶ κατὰ τὸ ἥμισυ ἄνθρωπος, δέν ἦταν ὁ Θεὸς ἐν σαρκί. Γιά νά ἐξιλεώσει τὸ ἁμάρτημα τοῦ ἑνός, δηλαδὴ τοῦ Ἀδάμ, ὁ ἄνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔπρεπε νά ἀποτελεῖ τὸ ἀκριβὲς παράλληλο τοῦ ἄλλοτε τελείου ἀνθρώπου Ἀδάμ. Ἔπρεπε νά εἶναι ἕνας τέλειος ἄνθρωπος τίποτε περισσότερο καὶ τίποτε λιγότερο».

Δέν ὑπολογίζουν τὴν Ἁγία Γραφὴ ὅπου στήν Α΄ Τιμοθ. Γ’16 γράφει: « ὁ Θεὸς ἐφανερώθει ἐν σαρκί» καὶ πολλὰ ἄλλα ἐδάφια. Αὐτὰ τὰ ἐξηγοῦν ὅπως τοὺς συμφέρει. Καθὼς ἐπίσης στό βιβλίο τῆς ἐταιρίας «Γενηθήτω τὸ θέλημά σου» 1958, σελ.337 γράφουν: «ὁ Ἰησοῦς ὅταν πέθανε σὰν ἄνθρωπος ἀνέλαβε πάλι τὸ οὐράνιο ὄνομα τοῦ Μιχαήλ. Τὸ ὄνομα Μιχαὴλ ἀνελήφθη γιά νά τὸ συνδυάσει μὲ τὴν προανθρώπινη ὑπάρξή του, δηλαδὴ ὅπως βλέπουμε τὸ ὄνομα Μιχαὴλ ἀναστήθηκε». Οἱ διδασκαλίες τῆς ἐταιρίας γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό εἶναι πολλὲς καὶ σκοπὸς τους εἶναι ἡ ἀπογύμνωσή του ἀπὸ τὴν θεότητά Του.

Στά βιβλία της ἡ Σκοπιὰ ἀναφέρει: Στό «Διεκδίκησες» 1932, Α’ τόμος σελ.279:«ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ μέγας σφαγέας καὶ τώρα περιζώνεται τὴν μάχερα καὶ ἐλαύνει νικηφόρα εἰς τὸν πόλεμο». Στό βιβλίο τους  «Πλούτη» 1936, σελ.120: «ὁ Ἰησοῦς ὁ μέγας ἐκτελεστὴς κ.λ.π. θὰ θανατώσει ὅσους δέν εὑρίσκονται στήν πόλιν τοῦ καταφυγίου, δηλαδὴ στήν ἐταιρία Σκοπιά». Αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν Χριστόν κηρύττει ἡ Σκοπιὰ «σφαγέα καὶ μέγα ἐκτελεστή», αὐτὸς ὅμως δέν εἶναι ὁ Χριστὸς τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν χριστιανῶν, τὸ ἐσφαγμένο ἀρνίο, ἡ σταυρωμένη ἀγάπη. Αὐτὸς εἶναι κάτι ἄλλο, εἶναι κατασκεύασμα τῆς Σκοπιᾶς.

Δέν πιστεύουν στήν Ἀναστάσῃ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ ἔνδοξο αὐθαρτοποιημένο σῶμα Του.

Στό βιβλίο τους «Ἡ Κιθάρα τοῦ Θεοῦ» 1921, σελ.191 γράφουν: «ὁ Κύριος διετήρησε τὸ σῶμα αὐτὸ ὅπως τὸ ἐπιδείξει εἰς τοὺς ἀνθρώπους κατὰ τὸν Χιλιετῆ αἰῶνα».  Ἐπίσης, στό βιβλίο «Ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου»1961, σελ.273: «ὁ Ἰησοῦς ἀφήνοντας τὸ ὑλικὸ του σῶμα ἐπιστρέφοντας στήν ἀόρατη πνευματικὴ καταστάσή του μὲ τὴν (κ.λ.π.) ἀναλήψή του δέν διέτρεξε κίνδυνο τῆς ζωῆς του ὅπως λόγου χάριν ἀπὸ ζῶνες ἀκτινοβολίας γύρω ἀπὸ τῇ Γῇ». Στό βιβλίο «Πράγματα ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶναι ἀδύνατον νά γευθεῖ ὁ θεός» 1965, σελ.355 γράφουν: «Τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καταναλώθη ἐπάνω στήν Γῆ καὶ δέν ἀνελήφθη στόν οὐρανό». Ὑπάρχουν καὶ ἄλλες ἀντιφατικὲς διδασκαλίες τοῦ Ἰησοῦ. Στό βιβλίο «Ξύπνα» 8-12-1998, σελ.8 γράφουν:« Ὁ Ἰησοῦς ἦταν τὸ πρῶτο δημιούργημα πού ἐφτιαξε ὁ Θεὸς στόν οὐρανὸ πρὶν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους καὶ τὸ ὑλικὸ σύμπαν». Τὶ μᾶς λέει ἡ Σκοπιά;  Ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι κτίσμα. Πρὶν ἀπὸ 2000 χρόνια ὁ θεὸς μετέφερε τή ζωή τοῦ Ἰησοῦ στή μήτρα μιᾶς Ἰουδαίας παρθένας γιά νά γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος. Ἄκομα καὶ τώρα μὲ τὴν μέθοδο τῆς τεχνητῆς γονιμοποίησης οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νά κάνουν κάτι παρόμοιο ἀπὸ μερικὲς ἀπόψεις. Τά ἐδάφια (Ματθ.Α’18, Ἴω.Α’14) τῆς Ἁγίας Γραφῆς πού μᾶς δίνει ἡ ὀργάνωση γιά νά κατοχυρώσει τίς κακοδοξίες της, εἶναι ἐντελῶς ἀντίθετα.

Στό βιβλίο «Ὑπάρχει δημιουργὸς ποῦ νά ἐνδιαφέρεται γιά σᾶς;» 1998,  σελ.145- 146 γράφουν:« ἡ Ἁγία Γραφή ἀναφέρει ὅτι ὁ Υἱὸς μεταφέρθηκε ἀπὸ τὸ πνευματικὸ βασίλειο καὶ ἔγινε ὅμοιος μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ἕνα τέτοιο γεγονὸς δέν εἶναι φυσιολογικό, ἀλλὰ εἶναι ἄραγε ἐφικτό;

Γιά νά τὸ ἐξηγήσουμε αὐτὸ μὲ ἕνα ἄλλο παράδειγμα σκεφτεῖτε τί καταφέρνουν μερικοὶ γιατροὶ μὲ τὴν τεχνητὴ γονιμοποίηση. Μιά ζωή πού ἀρχίζει στό δοκιμαστικὸ σωλῆνα μεταφέρεται σὲ μιά γυναῖκα καὶ γεννιέται ἀργότερα μὲ τὴν ὄψη μωροῦ». Ἐπίσης, στήν «Σκοπιά» 15-1-00 γράφουν: «στόν οὐρανὸ ὁ Ἰησοῦς τίναξε τὸ αἷμα τῆς θυσίας του προσφέροντας τὴν ἀπολυτρωτική ἀξία τοῦ αἵματος τῆς ζωῆς στόν Ἰεχωβᾶ». Στό βιβλίο  «Τὶ διδάσκει πραγματικὰ ἡ Ἁγία Γραφή» 2005, σελ. 41 λέγουν: «εἶναι ὁ πρωτότοκος γιός ἴσος μὲ τὸν θεὸ ὅπως πιστεύουν μερικοί; Ἡ γραφὴ δέν διδάσκει κάτι τέτοιο. Ὁ γιός δημιουργήθηκε. Προφανῶς λοιπὸν εἶχε ἀρχὴ ἐνῶ ὁ Ἰεχωβᾶ Θεὸς δέν ἔχει ἀρχὴ οὔτε τέλος. Ὁ μονογενὴς Υἱὸς οὔτε κἄν σκέφτηκέ ποτέ νά γίνει ἴσος μὲ τὸν Πατέρα του. Ἡ Γραφὴ διδάσκει σαφῶς ὅτι ὁ Πατέρας εἶναι μεγαλύτερος ἀπὸ τὸν Υἱὸ (Ἰωὰν 14:28, Ἀ’ Κορ.11:3). Μόνο ὁ Ἰεχωβᾶς εἶναι Θεὸς παντοδύναμος (Γεν 11:3) συνεπῶς κανεὶς δέν εἶναι ἴσος μὲ αὐτόν». Διαβάζουμε στήν Ἁγία Γραφὴ (Ἰωαν,Ι’30) «ἐγώ καί ὁ πατήρ μου ἕν ἐσμέν» καί Ἰωάν,ΙΔ’11:«Πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἑμοί». Σαφῶς ἡ ἐταιρία ἔχει τὸ δικὸ της «εὐαγγέλιο» καὶ ὄχι τὰ λόγια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅπως ἐκήρυξε καὶ τὰ ὁποῖα ἔγραψαν οἱ ἀπόστολοι καὶ παρέλαβε ἡ ἐκκλησία ὡς θεματοφύλακας καὶ διασῴζονται διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἀναλλοίωτα.

Δέν πιστεύουν στήν Παναγία

Διδάσκουν ὅτι ἡ Παναγία εἶναι μία ἁπλὴ Ἰουδαία παρθένος που ἐγέννησε τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Δέν τὴν ἀποκαλοῦν Παναγία διότι ἰσχυρίζονται ὅτι ἀφοῦ ὁ Θεὸς εἶναι Ἅγιος γιατὶ ἐκείνη εἶναι Παναγία; Δηλαδὴ εἶναι πιὸ πάνω ἀπὸ τὸν Θεό; Στό βιβλίο «Ἔστω ὁ Θεὸς ἀληθής» σελ.271 γράφουν: «Ἐπίσης, λόγῳ τῆς αἰωνιότητας τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ κατάφορη βλασφημία τὸ νά ὀνομάζουμε μία γυναῖκα μητέρα τοῦ Θεοῦ. Διότι ἡ γυναῖκα εἶναι ἔνα ταπεινὸ πλάσμα πού δημιούργησε ὁ Θεὸς γιά τὸν ἄνδρα ὡς βοηθὸ του». Στό βιβλίο: «Συζητᾶτε λογικὰ ἀπό τίς γραφές» σελ.271 λέει: «Ἦταν ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ; Ὁ ἀγγελιαφόρος πού τὴν πληροφόρησε γιά τὴν ἐπικειμένη θαυματουργικὴ γεννήσῃ δέν εἶπε ὅτι ὁ γιὸς της ἦταν Θεός». Ὅταν ὅμως δοῦμε στόν Λουκ. A’ 42-43: Ἡ Ἐλισάβετ ἐν πνεύματι Ἁγίῳ τὴν ἀποκαλεῖ μητέρα τοῦ Κυρίου. Τιμοῦμε τὴν Παρθένα Μαρία ἡ ὁποία ἔθρεψε μὲ τὸ αἷμα της γιά ἐννέα μῆνες τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Ὄσο για τὸ ὄνομα Παναγία μὲ τὸ ὁποῖο τὴν ἀποκαλοῦμε δέν τὴν τοποθετοῦμε πάνω ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀλλὰ πάνω ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἁγίους.

Δέν τιμοῦν τὸν τίμιο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου

Στό βιβλίο τους «Κιθάρα τοῦ Θεοῦ» 1921, σελ.158 γράφουν:«ἡ ἀπολυτρωτικὴ τιμὴ ἐπρομηθεύθη ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ. Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ μέγας ἄξων τῆς θείας τῶν πραγμάτων διατάξῃς ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀκτινοβολούσαν οἱ ἐλπίδες τῶν ἀνθρώπων». Μάλιστα στό βιβλίο αὐτὸ ἔχει εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ νά ἔχει φορτωμένο τὸ σταυρὸ στόν ὦμο του. Στό βιβλίο τους  «Πλούτη» 1936, γράφουν: «Κατέστησε σαφὲς ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν ἐκτελέστηκε πάνω σὲ σταυρὸ ἀλλὰ πάνω σὲ ἕνα ὄρθιο πάσαλο ἢ ξύλο. Αὐτὸ εἶναι τὸ ὄργανο πάνω στό ὁποῖο κρεμάστηκε ὁ Ἰησοῦς πρέπει νά ἀντιμετωπίζεται μὲ ἀποστροφή». Ἐπίσης, στήν «Σκοπιά» 15-7-68 σημειώνουν: «Οἱ ἀληθινοὶ Χριστιανοί, δηλαδὴ οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, οὐδέποτε σεβάστηκαν τὸν σταυρὸ ἢ τόν θεώρησαν σύμβολο τῆς ἀληθινῆς Χριστιανοσύνης». Στό «Βιβλίο τοῦ ἔτους 1983» σελ.38 γράφει ὁ Ῥῶσσελ: «Κατάλαβα ὅτι ἦταν θέλημα τοῦ Κυρίου νά ἐκδώσω ἕνα ἄλλο περιοδικὸ, θὰ ὑψωνόταν τὸ σύμβολο τοῦ σταυροῦ……. καὶ θὰ κηρύττονταν τὰ Χαρούμενα Νέα ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ πολύ». Ἐπιπρόσθετα, στό βιβλίο «Σκοπιά» 19-5-95, σελ.20: «ἐπὶ πολλὰ χρόνια οἱ σπουδαστὲς τῆς Γραφῆς ἔδιναν ἐξέχουσα θέση στό σταυρὸ ὡς σύμβολο τῆς Χριστιανοσύνης». Μάλιστα φοροῦσαν ὡς κόσμημα μιά καρφίτσα πού ἀπεικόνιζε ἕνα σταυρὸ καὶ ἔνα στέμμα… ἐμφανιζόταν ἐπίσης στό ἐξώφυλλο τοῦ περιοδικοῦ «Σκοπιά».

Αὐτὰ ὅλα τὰ ἀντιφατικὰ κηρύγματα τῆς ἐταιρίας δείχνει πόσο ψεύδεται ἡ ἐταιρία. Δέν σέβεται οὔτε τὴν ἱστορία της, οὔτε τοὺς ὀπαδοὺς της. Εἶναι ἀξιοπίστη αὐτὴ ἡ ὀργάνωση; Στό κατασκεύασμα τῆς ἐταιρίας τὸ ὁποῖο ὀνομάζει ἁγία γραφὴ γράφει ἀπίστευτες ἀνακρίβειες π.χ. στό ἐδάφιο Ἰωάν.ΙΘ’15 τὸ εὐαγγέλιο λέει «ἆρον ἆρον σταύρωσον αὐτόν», ἡ Σκοπιὰ στό βιβλίο της αὐτὸ γράφει: «πάρε τὸν, πάρε τὸν, κρέμασε τὸν στό ξύλο». Ὑπάρχει πλῆθος ἐδαφίων στήν Ἁγία Γραφή ποῦ μιλοῦν γιά τὴν τιμὴ στό Σταυρὸ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως Φιλιπ.Γ’12-20:« οἱ ἐχθροὶ τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ τῶν ὁποίων τὸ τέλος εἶναι ἀπώλεια». Γαλάτες ΣΤ’14: «Εἰς ἑμὲ δὲ μὴ γένοιτο νά καυχῶμαι εἰμὴ εἰς τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Κολ Β’ 13-14:« καὶ ἐσᾶς ὄντας νεκροὺς εἰς τὰ ἁμαρτήαμτα καὶ τὴν  ἀκροβισείαν τῆς σαρκὸς σᾶς συνεζωοποίησεν μετ’ αὐτοῦ συγχωρήσας εἰς ἐσᾶς πάντα τὰ πταίσματα ἐξαλείψας τὸ καθημῶν χειρόγραφον… προσηλώσας αὐτὸ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ».

Δέν πιστεύουν στήν Θεότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Γράφει ἡ Σκοπιά: Στό βιβλίο «Πλούτη» 1936,  σελ.197: ἡ λέξις πνεῦμα δέν σημαίνει ὃν ἢ πρόσωπον ἢ πλάσμα ἀλλὰ ἡ δύναμη τοῦ Ἰεχωβᾶ Θεοῦ. Στό βιβλίο: «Τὸ ἅγιο πνεῦμα ἡ δύναμις» 1976, σελ.12: στήν ἑβραϊκὴ πνεῦμα σημαίνει ῥονὰχ ὅμως οἱ Ἄγγλοι μεταφραστὲς τὸ ἀποδίδουν ὡς φύσημα, πνοή, θύελλα, ἄνεμο, ἐνεργὸ δύναμη ἀλλὰ καὶ πνεῦμα. Ἐπίσης, στό βιβλίο: «Μπορεῖτε να ζεῖτε» 1982, σελ.37: «ἀλλὰ ἂν κάποιος ῥωτήσει ἂν ὁ Θεὸς εἶναι πραγματικὸ πρόσωπο καὶ ζεῖ σὲ ὁρισμένο τόπο στόν οὐρανὸ πῶς μπορεὶ να βλέπει τὸ καθετὶ ποῦ συμβαίνει παντοῦ; Ἕνα ἐργοστάσιο ἠλεκτρικῆς ἐνεργείας ἔχει τὴν ὁρισμένη τοποθεσία του μέσα ἢ κοντὰ σὲ μία πόλη ἀλλὰ ὁ ἠλεκτρισμὸς διανέμεται σὲ ὅλη τὴν περιοχὴ δίνοντας φῶς καὶ ἐνέργεια. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸ ἅγιο πνεῦμα πού εἶναι ἡ ἀόρατος δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ μπορεῖ ἂν γίνει αἰσθητὸ παντοῦ σ’ ὅλο τὸ σύμπαν. Μπορεῖ ὁ Θεὸς νά ἐξαποστείλει τὸ πνεῦμα του, δηλαδὴ νά κάνει ὅ,τι θέλει ἀκόμη καὶ ἐὰν βρίσκεται μακριά». Στό βιβλίο τους «Ἀποκάλυψη τὸ μεγαλιῶδες» 1988,  σελ.123 γράφουν: «τὸ μεγάλο πλῆθος εἶναι μέρος τῆς μόνης ἀληθινῆς ἐνωμένης ὀργάνωσης… δέν κράζουν ὅτι ὀφείλουν τὴν σωτηρία τους στό ἅγιο πνεῦμα, ἐπειδὴ δέν εἶναι δοῦλοι κάποιου Τριαδικοῦ Θεοῦ». Στήν «Σκοπιά» 15-2-98, σελ.13 γράφουν: «Ὅποιος ἔχει γεννηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ δέν ἐμμένει στήν ἁμαρτία ἐπειδὴ τὸ ἀναπαραγωγικὸ σπέρμα του (τοῦ Ἰεχωβά) παραμένει σὲ αὐτὸν καὶ δέν μπορεῖ νά ἁμαρτάνει ἐπειδὴ ἔχει γεννηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό. Αὐτὸ τὸ ἀναπαραγωγικὸ σπέρμα εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ θεοῦ. Καθὼς αὐτὸ ἐπενεργεῖ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ Λόγο του, δίνει στόν καθένα ἀπὸ τοὺς 144.000 μία νέα γεννήσῃ σὲ μία οὐράνια ἐλπίδα». Ἡ ἐταιρία Σκοπιὰ δεν ἐξαίρεσε ἀπό τίς κακοδοξίες της οὔτε καὶ αὐτὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ὅπως διδάσκει στούς ὀπαδοὺς της καὶ κηρύττει μέσῳ τοῦ ἐντύπου λόγου της, ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δέν εἶναι Θεὸς δέν εἶναι πρόσωπο. Εἶναι ἡ αὐτοπρόσωπη δύναμη τοῦ Θεοῦ κάτι σὰν αὔρα σὰν θύελλα ἢ ἄνεμος σὰν τὸν ἠλεκτρισμό. Ὅμως ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι Θεὸς εἶναι πρόσωπο ἔχει Ἑγὼ καὶ βουλήσῃ. Αὐτὰ ὅλα χαρακτηρίζουν μία εὐσυνειδήτη καταστάσῃ. Πλῆθος εἶναι τὰ ἐδάφια στην Ἁγία Γραφὴ ὅπου γίνεται φανερὴ ἡ προσωπικότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα συναριθμεῖται μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα δύο πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος στό ὄνομα τῶν ὁποίων βαπτίζεται κάθε Χριστιανός. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα διδάσκει, ἀναγγέλλει, ἀποστέλλει, ὁδηγεί. Ἐπίσης, ἀκούει (Ἰωάν. ΙΣΤ’13) τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ῥητῶς λέγει (Α’Τιμ.) ἐρευνᾶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ…τοποθετεῖ ἐπισκόπους. (Πραξ.Κ’28)  Ὁ ἀέρας τῆς Σκοπιᾶς τὰ κάνει ὅλα αὐτά; Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἱκετεύει ὑπὲρ ἡμῶν διὰ στεναγμῶν ἀλαλήτων…(Ρωμ. Η΄27) Πότε προσευχήθηκε γιά μένα ἡ θύελλα τῆς Σκοπιᾶς ἢ ὁ ἠλεκτρισμός;

Αὐτὰ σὲ γενικὲς γραμμὲς κηρύττουν οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ. Ὑπάρχουν φυσικὰ καὶ ἄλλες δοξασίες ἀρκετὰ σημαντικὲς ὅπως τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, οἱ 144.000 χιλιάδες καὶ ἄλλα πολλά. Τέλος  ὅταν συναντᾶμε ἔναν μάρτυρα τοῦ Ἰεχωβᾶ ἐὰν δέν εἴμαστε καλά ἐνημερωμένοι γιά τὴν Πίστη μας, καλὸ εἶναι ν’ ἀποφεύγουμε τή συζήτηση. Ἐπίσης, νά μὴν τοὺς βλέπουμε σὰν ἐχθροὺς ἀλλὰ σὰν πλανεμένα ἄτομα, ποὺ ἔχουν ὑποστεῖ πλύση ἐγκεφάλου. Εἶναι πλάσματα τοῦ Θεοῦ καὶ ἂς προσευχόμαστε γι’ αὐτούς.