Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Η παραβίαση του θελήματος του Θεού ονομάζεται αμαρτία
({Μέρος β΄} συνέχεια εκ του προηγουμένου άρθρου)
Τι θέλει και τι ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο;
Επιθυμεί καθημερινά να Τον εμπιστευόμαστε, να Τον υμνούμε και να Τον δοξάζουμε με τη ζωή μας και τις πράξεις μας, όπως το κάνουν και οι άγγελοι που πλάστηκαν από Εκείνον. Η καρδιά μας να αγαπά και να δένεται ολοκληρωτικά με Αυτόν και όχι με άλλα, υλικά πράγματα. Να Τον προσκυνούμε, να Τον λατρεύουμε και να αφιερώνουμε τη ζωή μας αποκλειστικά και μόνο σε Αυτόν. Να Τον ευχαριστούμε καθημερινά με την καρδιά και με τα λόγια μας για όλα τα ευχάριστα ή τα δυσάρεστα που συμβαίνουν στη ζωή μας.
Να συνομιλούμε μαζί Του καθημερινά μέσα από την προσευχή μας, είτε είναι πρωί, είτε μεσημέρι, είτε βράδυ. Να μην έχουμε άγχος, διότι έτσι δείχνουμε ότι δεν Τον εμπιστευόμαστε και ότι δεν πιστεύουμε ότι Εκείνος φροντίζει για εμάς. Να υπακούμε στο σώμα Του που είναι η Εκκλησία και να εφαρμόζουμε τις εντολές Της. Εάν δε οι εντολές Της έρχονται σε σύγκρουση ή σε αντίθεση με τις εντολές της πολιτείας, τότε εμείς να ακολουθούμε τις εντολές της Εκκλησίας. Να επισκεπτόμαστε καθημερινά τον οίκο Του και ιδιαίτερα να συμμετέχουμε στις Ιερές Ακολουθίες και Θείες Λειτουργίες, όταν είναι εορτές και ημέρα Κυριακή. Να κάνουμε συνήθεια στην καθημερινότητά μας την μελέτη της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.
Μέσα στο Άγιο θέλημά Του είναι να φροντίζουμε και να μην παραμελούμε (ακηδία) την ψυχή μας, αλλά να την έχουμε πάντα στραμμένη προς την πορεία της προς το Φως. Γι’ αυτό δεν πρέπει να ξεχνούμε το ιερό μυστήριο της Εξομολογήσεως, όπως Εκείνος μας υπέδειξε. Η δε Εξομολόγηση θα πρέπει να γίνεται τακτικά, με δάκρυα, ταπείνωση και μετάνοια, ώστε να καθαρίζεται η ψυχή μας απ’ τα αμαρτήματά μας που γίνονται αιτία χωρισμού από τον Χριστό και διακόπτουν την πορεία μας προς Εκείνον, που είναι το Φως. Να νηστεύουμε όλες τις ημέρες και ολόκληρες τις περιόδους της νηστείας (Τετάρτη, Παρασκευή, Σαρακοστές) εκτός εάν είμαστε βαριά ασθενείς. Αλλά και όταν πρόκειται να καταλύσουμε λόγω ασθενείας, για να μην κάνουμε το δικό μας θέλημα, θα πρέπει να πάρουμε την ευλογία του πνευματικού – εξομολόγου μας. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Άγιος Θεός μας δεν μας θέλει κοιλιόδουλους, γι’ αυτό η γαστριμαργία και η λαιμαργία είναι παραβίαση του θελήματος του Θεού.
Αλλά ο Άγιος Θεός μας, όπως Εκείνος μας σκεπάζει με την απέραντη αγάπη Του, έτσι θέλει και εμείς να αγαπάμε με την καρδιά μας και να ελεούμε τους συνανθρώπους μας. Να μην κρατούμε έχθρα και μίσος προς εκείνους οι οποίοι μας έκαναν κακό και έβλαψαν εμάς τους ιδίους ή την οικογένειά μας. Και όχι μόνο να μην κρατούμε μίσος και κακία προς εκείνους, αλλά να τους συγχωρούμε μέσα από την καρδιά μας και να προσευχόμαστε για τη σωτηρία τους. Οι αληθινοί χριστιανοί, ως σωστά μέλη της Εκκλησίας του Χριστού δεν συκοφαντούμε τον αδελφό μας, ούτε τον εξευτελίζουμε, ούτε τον ταπεινώνουμε, ούτε τον καταριόμαστε, ούτε τον κατακρίνουμε, ούτε τον βλασφημούμε, ούτε τον αδικούμε, ούτε τον πολεμούμε, ούτε τον προσβάλουμε, ούτε τον ειρωνευόμαστε, ούτε του λέμε ψέματα. Διότι όποιος κάνει όλα τα ανωτέρω που δεν τα θέλει ο Θεός, μαρτυρεί στην πράξη ότι δεν αγαπά τον πλησίον του.
Ως Θεός της Ειρήνης, θέλει να έχουμε στην καρδιά μας ειρήνη και χαρά και αυτές να εκδηλώνονται προς όλους τους συνανθρώπους μας. Η καρδιά μας να μην κυριεύεται από νεύρα, εγωισμούς, πείσματα που δημιουργούν διαπληκτισμούς και διχόνοιες με τους συνανθρώπους μας. Μήτε να επιτρέπουμε στην ψυχή μας να συγχύζεται και να χάνει την ειρήνη της, όταν οι άλλοι μας προσβάλλουν, μας περιφρονούν, μας υποβιβάζουν, μας διατάζουν, μας ξευτελίζουν, διότι έτσι δείχνουμε ότι ενοχλείται το εγώ μας και άρα δεν έχουμε ταπεινό φρόνημα. Να μην είμαστε ο εαυτούλης μας, κάτι που στην εκκλησιαστική γλώσσα ονομάζεται φιλαυτία, να μην καλλιεργούμε τις ιδιοτροπίες μας, τα θέλω και τις δικές μας επιθυμίες, νομίζοντας ότι υπάρχουμε μόνο εμείς και ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου.
Το δε πρόσωπό μας να είναι πάντοτε χαρούμενο προς όλους. Δεν μας θέλει ο Θεός με «μούτρα» «γκρίνια» και «μουρμούρα» τα οποία μαρτυρούν εγωισμό, επειδή δεν έγινε το δικό μας «θέλω» και «εγώ», έστω και αν εμείς θεωρούμε ότι η άποψή μας είναι η σωστή. Μας θέλει ο Άγιος Θεός μας πάντοτε χαρούμενους με όλους και με όλα.
Ο Θεός μέσα από την διδασκαλία Του, που είναι καταγεγραμμένη στα ιερά Ευαγγέλια της Εκκλησίας μας, ζητά από εμάς να μην είμαστε υποκριτές, αλλά ειλικρινείς, τόσο απέναντί Του όσο και απέναντι των συνανθρώπων μας, να μην προδίδουμε φιλίες ή μυστικά των άλλων, να μην είμαστε περίεργοι, να μην ορκιζόμαστε, έστω και αν λέμε αλήθεια, να μην ζηλεύουμε τους συνανθρώπους μας και τα αγαθά τα οποία έχουν. Επίσης να μην κλέβουμε τον πλησίον μας, μήτε και το κράτος στο οποίο ζούμε και βέβαια να μην σκοτώνουμε και να μην βασανίζουμε τους συνανθρώπους μας. Ο Θεός δεν θέλει να βασανίζουμε μήτε τα ζωντανά της φύσης, ούτε να τα σκοτώνουμε χωρίς ουσιαστικό λόγο.
Ο Θεός θέλει, επίσης, ο νους μας να είναι καθαρός, γεμάτος από σκέψεις και λογισμούς θεϊκούς, ουράνιους, αγαθούς και καλούς. Δυστυχώς η σημερινή κοινωνία με το κοσμικό της πνεύμα μετέδωσε στους ανθρώπους πνεύμα αργίας, περιεργείας, πλεονεξίας, κατακρίσεως, φιλαρχίας, φιλαργυρίας, αργολογίας, και όχι πνεύμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, επηρέασε και τα μέλη της Εκκλησίας μας μεταδίδοντάς τους επιπλέον και ένα σαρκολατρικό πνεύμα. Έτσι, αντί το σώμα μας να είναι ναός του Θεού και κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, εμείς το μολύνουμε με οποιαδήποτε σαρκική πράξη, απόλαυση και επιθυμία μετατρέποντάς το σε κατοικητήριο πνευμάτων ακαθάρτων. Αλλά και οτιδήποτε είναι καταστροφικό για το σώμα μας που είναι ναός του Θεού δεν θέλει ο Κύριός μας να κάνουμε χρήση όπως το τσιγάρο, το χασίσι, τα ναρκωτικά, η κατάχρηση των οινοπνευματώδη ποτών κτλ. Ο Θεός θέλει η όλη εξωτερική μας εμφάνιση αλλά και εσωτερική μας κατάσταση να μη γίνεται αιτία σκανδαλισμού και πονηρών σκέψεων για τους συνανθρώπους μας. Γι’ αυτό ζητά από όλους μας να έχουμε σεμνή και ταπεινή συμπεριφορά αλλά και σεμνό και όχι προκλητικό ντύσιμο.
Μελετώντας ο κάθε ένας από εμάς την Αγία Γραφή και τους Αγίους μας, θα ανακαλύψει ότι όλα τα παραπάνω και αρκετά άλλα που παραλείπουμε, περιγράφουν το θέλημα του Θεού. Κάθε φορά λοιπόν που δεν τα εφαρμόζουμε και ζούμε με τον δικό μας τρόπο ζωής, περιφρονώντας το θέλημα του Θεού, αμαρτάνουμε, διότι εφαρμόζουμε το δικό μας θέλω και το δικό μας εγώ και τον δικό μας τρόπο ζωής, ομοιάζοντας στον Εωσφόρο και στους Πρωτοπλάστους που έχασαν τον Παράδεισο.
Κατανοείς τώρα, γιατί από τους τρεις εχθρούς μας, τον διάβολο, τον κόσμο και τον κακό εαυτό μας, ο χειρότερος είναι ο εαυτός μας; Κατανοείς τώρα, ότι η ικανοποίηση του «εγώ» μας θα μας καταστρέψει, αφού μας απομακρύνει από εκείνα που ζητά ο Θεός;
Εσύ και εγώ τελικά τι θέλουμε; Θέλουμε να χάσουμε τον Παράδεισο ή να μας υποδεχτεί ο Θεός σ’ αυτόν; Σίγουρα το δεύτερο επιθυμούμε και οι δύο. Όφελός μας λοιπόν είναι να εννοήσουμε και να κατανοήσουμε ότι όσοι θέλουμε να είμαστε μέλη του σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας Του, πρέπει η πορεία της ζωής μας να είναι πορεία προς το Φως και μακριά από την αμαρτία, την παράβαση του θελήματος του Θεού που οδηγεί στο σκότος.
Εάν δε στην πορεία μας αυτή προς το Φως, σκοντάψουμε και πέσουμε (πτώση – αμαρτία), δεν απελπιζόμαστε. Χάσαμε μια μάχη, αλλά όχι τον τελικό πόλεμο. Σηκωνόμαστε και με τα δάκρυα της μετανοίας μας και μέσα από το μυστήριο της φιλευσπλαχνίας και του ελέους του Θεού, που είναι η Ιερά Εξομολόγηση, καθαρίζουμε τον χιτώνα της ψυχής μας και ξεκινούμε ξανά την πορεία μας προς το Φως.
Όσες φορές πέφτουμε και αμαρτάνουμε παραβαίνοντας το θέλημα του Θεού, άλλες τόσες φορές θα σηκωνόμαστε, θα καθαριζόμαστε με το μυστήριο της Εξομολογήσεως και θα συνεχίζουμε την πορεία μας προς το Φως. Γι’ αυτό συνεχώς θα το διαλαλούμε και θα το διατρανώνουμε ότι η πορεία του χριστιανού μέσα στον κόσμο, είναι ένας διαρκής και καθημερινός αγώνας και πορεία προς την τελείωση και κατάκτηση του Φωτός. Ένας αγώνας έως ότου μας βρει ο θάνατος. Να παρακαλούμε μόνο τον Θεό και να ευχόμαστε να μην μας βρει ο θάνατος εν ώρα πτώσεως, αλλά εν ώρα μετανοίας και ανορθώσεώς μας.
Καλή Ανάσταση να έχουμε και καλό Πάσχα. Καλή μετάβαση να έχουμε απ’ τη χώρα του σκότους στη χώρα του Φωτός και απ’ τη χώρα του θανάτου στη χώρα της Ζωής. Τούτο θα το επιτύχουμε μόνο όταν αποφασίσουμε ότι στη ζωή μας πλέον θα ισχύσει το εξής: «Θέλω ό,τι θέλει ο Θεός και ό,τι δεν το θέλει ο Θεός, δεν το θέλω ούτε κι εγώ». Αυτό γεννά την ταπείνωση και η ταπείνωση γεννά τη σωτηρία της ψυχής μας, διότι ο άνθρωπος ταυτίζοντας το θέλημά του με το θέλημα του Θεού βιώνει την ένωση μαζί Του και θεώνεται.
Η παραβίαση του θελήματος του Θεού ονομάζεται αμαρτία {Μέρος1}
