Πανηγυρικός Εσπερινός στην Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Μουτσιάλης

Την Παρασκευή 5 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Μουτσιάλης.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγα­πητός».

Στό ὄρος Θαβώρ ἀκούεται κατά τήν ἡμέρα τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ νά διαβεβαιώνει τούς τρεῖς μαθητές, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀγαπητός Υἱός του, μέ τόν ὁποῖο εἶναι ἀπόλυτα εὐχαριστημένος καί στόν ὁποῖο ἀναπαύεται.

Εἶναι ἡ δεύτερη φορά κατά τήν ὁποία ἐπεμ­βαίνει ὁ Θεός στήν ἱστο­ρία τοῦ κό­σμου γιά νά πιστοποιή­σει τήν ταυ­τό­τητα τοῦ Χριστοῦ καί νά ἐκφρά­σει τήν εὐαρέσκειά του στό ἔργο τό ὁποῖο ἀνέλαβε καί ἐπι­τελεῖ στή γῆ γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Εἶναι ἡ δεύτερη φορά κατά τήν ὁποία ὁ Θεός ἐπεμβαίνει γιά νά διακηρύξει περίτρανα ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἀγαπητός Υἱός του.

Ἡ πρώτη φορά ἦταν στήν ἀρχή τῆς δημόσιας ζωῆς του, ὅταν ὁ Χριστός πῆγε στόν Ἰορδάνη γιά νά βαπτισθεῖ ἀπό τόν προφήτη καί πρόδρομό του, τόν Ἰωάννη. Τότε πού κανείς, ἐκτός ἀπό τόν τίμιο Πρόδρομο, δέν γνωρίζει ποιός εἶ­ναι αὐτός, τόν ὁποῖο ἀρχικά ἀρνεῖ­ται νά βαπτίσει ὁ Ἰωάννης, καί στή συνέχεια «ἀνῆλθε εὐθέως ἀπό τοῦ ὕδατος», ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ-Πατρός συστήνει στούς ἀνθρώπους τόν σω­τήρα καί λυτρωτή τους. Τότε, πού ὁ Χριστός δίδει μάθημα ταπει­νώ­σεως, σκύβοντας τόν αὐχένα ἐνώπιον τοῦ δούλου του, γιά νά διδάξει τήν ταπείνωση ὡς τό πρῶ­το μάθημα τῆς ἐπί γῆς παρουσίας του, ὁ Θεός-Πατέρας ὁμολογεῖ πώς εἶναι ὁ Υἱός του ὁ ἀγαπητός.

Σήμερα, ἐπάνω στό ὄρος Θαβώρ, τήν ὥρα πού κατά θεία οἰκονομία ἀποκαλύπτεται ἡ αἴγλη τῆς θείας φύσεως τοῦ Χριστοῦ ἐνώπιον τῶν τριῶν μαθητῶν του, ἀλλά καί ἐνώπιον τῶν δύο μεγάλων προ­φη­τῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοῦ Μωϋσῆ καί τοῦ Ἠλία, εἶναι ἡ δεύ­τερη φορά πού ὁ Θεός ὁμολογεῖ καί πάλι ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός του ὁ ἀγαπητός.

Ποιός εἶναι ὅμως ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ὁ Θεός ἐκφράζει κατ᾽ αὐτές τίς δύο στιγμές τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ Χρι­στοῦ τήν εὐαρέσκειά του στόν Υἱό του καί διακηρύσσει τήν ταυτό­τη­τά του στούς ἀνθρώπους;

Ἀλλά καί γιατί τονί­ζει καί τίς δύο φορές ὅτι εἶναι ὁ Υἱός του ὁ ἀγα­πητός, ἐφόσον, θά μπο­ροῦσε νά πεῖ κανείς, εἶναι φυ­σι­κό κάθε πατέρας νά ἀγαπᾶ τό παιδί του;

Ἡ βάπτιση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ μεταμόρφωσή του εἶναι δύο ἀπό τίς κορυφαῖες στιγμές τῆς ἐπιγείου ζωῆς του. Ἡ πρώτη εἶναι ἡ ἀφετηρία της καί ἡ δεύτερη ἡ προβολή τῆς ὁλοκληρώσεώς της. Ὁ Χριστός με­ταμορφούμενος δείχνει στούς μα­θη­τές του ποιά εἶναι ἡ πραγματική θεία μορφή του, τήν ὁποία καλύ­πτει κατά θεία οἰκονομία ὅσο κι­νεῖ­ται μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, καί εἶναι αὐτή τήν ὁποία εἶχε ἀπ᾽ ἀρ­χῆς καί θά ἔχει μετά τήν ὁλο­κλή­­ρωση τῆς ἐπιγείου ἀποστο­λῆς τήν ὁποία ἀνέλαβε ἀπό ἀγάπη καί ὑπακοή πρός τόν Θεό-Πατέρα του καί ἀπό ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώ­πους.

Βάπτιση καί μεταμόρφωση ἐκ­φρά­ζουν συγχρόνως τήν ὑπακοή τοῦ Χριστοῦ στό θέλημα τοῦ οὐρα­νίου Πατρός του καί ἑρμηνεύουν τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο καί κατά τίς δύο αὐτές στιγμές ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ δέν ἀποκαλεῖ τόν Χριστό μό­νο Υἱό του ἀλλά καί ἀγαπητό, διότι ἡ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού γίνεται πράξη μέ τήν κένωση καί τήν ἐνανθρώπισή του, ἀλλά καί στή συνέχεια μέ τή σταυρική του θυσία, εἶναι αὐτή μέ τήν ὁποία ἐκφράζει ὁ μονογενής Υἱός καί Λό­γος τοῦ Θεοῦ τήν ἀγάπη του πρός τόν Θεό-Πατέρα του.

Βάπτισμα καί μεταμόρφωση ἀπο­τε­λοῦν ὅμως δύο γεγονότα πού δέν ἀφοροῦν μόνο τή ζωή τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί τή δική μας ζωή, τή ζωή τοῦ κάθε πιστοῦ. Μέ τό βάπτισμα ἐνδυόμεθα τόν Χριστό καί ἀρχίζου­με μία πορεία, τήν ὁποία, ἐάν τήν βαδίσουμε μέχρι τό τέλος θά ζή­σου­με καί ἐμεῖς τή μεταμόρφωσή μας, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ὁμοίωσή μας καί τήν ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό· δέν ἄλλη ἀπό τήν καλή ἀλλοίωση πού μεταποιεῖ τήν ἀν­θρώ­πινη καί ὑλική μορφή μας σέ μορφή θεωμένη ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ.

Μέσο ὅμως γιά νά ἐπιτύχουμε αὐτή τή μεταμόρφωση τοῦ ἑαυτοῦ μας εἶναι ἡ ὑπακοή στόν Θεό. Διότι ἡ ὑπακοή στόν Θεό καί ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν του κάνει τόν ἄν­θρω­πο ὄχι μόνο νά ὁμοιάζει πρός τόν Θεό ἀλλά καί εἶναι ἀγαπητός στόν Θεό, κατά τήν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου, ὅτι «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δέ ἀγαπῶν με ἀγα­πηθήσεται ὑπό τοῦ πατρός μου».

Ἡ ὑπακοή κάνει τόν ἄνθρωπο νά προσεγγίζει τόν Θεό καί νά μετα­μορ­φώνεται διά τῆς χάριτός του σέ τέκνο Θεοῦ ἀγαπητό.

Ἑορτάζοντας, λοιπόν, καί ἐμεῖς καί τιμώντας τή μεγάλη Δεσποτική ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως, ἄς ἀπο­φασίσουμε νά μεταμορφώ­σου­με τόν ἑαυτό μας, ἀκολουθώντας τήν ἀσφαλῆ ὁδό τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀνυψούμενοι μέ τήν ὑπακοή πάνω ἀπό τό δικό μας θέλημα, στό Θαβώρ τῆς θείας χάριτος. Καί ἄς παρακαλέ­σου­με τόν μεταμορφω­θέντα Χριστό νά δείξει καί σέ μᾶς τό φῶς τό ἀπρόσιτον τοῦ θείου προ­σώπου του καί νά μᾶς μεταμορ­φώσει καί νά μᾶς ἁγιάσει.

                                                                Φωτογραφίες