Πανηγυρικός Εσπερινός για τον όσιο Αντώνιο Πολιούχο Βεροίας

Την Παρασκευή 31 Ιουλίου το εσπέρας μπροστά από τον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του οσίου Αντωνίου του Νέου, ο ιερός κλήρος και οι πιστοί υποδέχθηκαν τον Τίμιο Σταυρό από το Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά, που όπως κάθε χρόνο συμπανηγυρίζει με τον πολιούχο της Βεροίας, λόγω της αυριανής τελετής της προόδου του Τιμίου Σταυρού.

Τον Τίμιο Σταυρό μετέφερε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως και Καθηγούμενος του Ιερού Προσκυνήματος Παναγίας Σουμελά Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας.

Εν συνεχεία τελέστηκε Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.

Κατά την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:

«Ὡς κοινόν φυλακτήριον, ὡς πη­γήν ἁγιάσματος, τόν Σταυρόν τόν τίμιον ἀσπασώμεθα».

Τήν προτροπή αὐτή ἀπευθύνει πρός ὅλους μας ὁ ἱερός ὑμνογρά­φος, καλώντας μας νά ἀσπασθοῦ­με καί νά προσκυνήσουμε τόν τί­μιο Σταυρό, ὡς φυλακτήριο ἀπό κάθε κακό, ἀπό κάθε κίνδυνο καί ἀπό κάθε πειρασμό καί συγχρόνως ὡς πηγή ἁγιασμοῦ.

Καί ἡ προτροπή αὐτή δέν εἶναι τυχαία, καθώς αὔριο ἡ Ἐκκλησία μας μνημονεύει μία εὐλαβῆ συνή­θεια τῶν πατέρων μας στήν Κων­στα­ντινούπολη, ὅπου κατά τήν πρώτη Αὐγούστου καί ἐπί μία σχε­δόν ἑβδομάδα, μέχρι τήν ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως, ἔβγαζαν τόν τίμιο Σταυρό ἀπό τό ἱερό παλάτιο καί τόν λιτάνευαν στήν Πόλη καί στούς ναούς της γιά νά τόν προ­σκυνήσουν οἱ κάτοικοί της, ἐκ­φράζοντας τήν εὐγνωμο­σύνη τους γιά τήν προστασία πού τούς προ­σέ­φερε ἀπό τούς Σαρακη­νούς.

Αὐτό τό γεγονός τιμοῦμε καί ἐμεῖς, κατά τήν παράδοση τῆς το­πικῆς μας Ἐκκλησίας, ὑποδεχό­με­νοι ἀπόψε τόν τίμιο Σταυρό ἀπό τό Ἱερό προσκύνημα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ στόν ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντωνίου, γιά νά τόν προσκυνήσουμε καί νά λάβουμε τή χάρη του, τιμώντας μαζί του καί τή μνήμη τῶν ἁγίων ἑπτά Μακ­κα­βαί­ων παίδων, τοῦ διδα­σκά­λου τους Ἐλεαζάρου καί τῆς μητέρας τους ἁγίας Σολομονῆς, καί νά τόν παρακα­λέσουμε νά μᾶς φυ­λάττει ἀπό κάθε κακό καί ἀπό κάθε ἀπειλή καί νά ἁγιάζει τή ζωή μας, τίς πράξεις μας καί τόν κόσμο μας.

Διότι ζοῦ­με σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία ἐκτός ἀπό τούς συνή­θεις κινδύ­νους, τούς ὁποίους μπο­ρεῖ νά διατρέχει κάθε ἄνθρωπος στήν καθημερινότητά του, ἀντιμε­τω­πί­ζουμε καί πολλούς ἀσυνή­θεις. Ζοῦμε προκλήσεις καί ἀπει­λές τίς ὁποῖες δέν περιμέναμε, ὅπως ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία μᾶς ταλαιπώρησε καί μᾶς ταλαι­πωρεῖ ἀκόμη, ἀλλά καί οἱ μεγάλες προκλήσεις πού ἀντιμε­τω­πίζουμε ἀπό τή γείτονα χώρα μέ τήν Ἁγία Σοφία καί τήν αὐξη­μέ­νη ἐπιθετι­κό­τητα καί ἀμφισβή­τη­ση τῶν κυ­ριαρχικῶν μας δικαι­ω­μάτων.

Ζοῦ­με προκλήσεις καί ἀπειλές, πού αἰσθανόμεθα ὅτι δέν μποροῦ­με νά τίς ἀντιμετωπίσουμε μέ τίς δικές μας ἀνθρώπινες καί πεπερα­σμένες δυνάμεις καί ἔχουμε τήν ἀνάγκη μιᾶς ἰσχυρότερης προστα­σίας. Καί αὐτήν μᾶς τήν προσφέρει ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος εἶναι τό σύμβολο τῆς νίκης καί τῆς καται­σχύνης τοῦ διαβόλου, ἀπό τόν ὁποῖο τελικά προέρχονται καί οἱ ἀπειλές καί οἱ προκλήσεις πού μᾶς ταλαιπωροῦν καί δοκιμά­ζουν τίς ἀντοχές μας. Μᾶς τήν προσφέρει ὁ Σταυρός, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης. Εἶναι τό ἰσχυρό καί ἀκατανίκητο ὅπλο πού μᾶς προ­φυ­λάσσει ἀπό κάθε ἐπιβουλή, ὁρα­τή καί ἀόρατη.

Γι᾽ αὐτό καί τόν ἐπικαλούμεθα, γι᾽ αὐτό τόν ἀσπαζόμεθα, γι᾽ αὐτό τόν προσκυνοῦμε, γι᾽ αὐτό καί κά­θε ἑορτή του μᾶς ὑπενθυμίζει τή θυσία τοῦ Χριστοῦ γιά χάρη ὅλων μας, ἀλλά καί τίς θυσίες πού ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς, ἐάν θέλουμε νά εἴμεθα ἀφοσιωμένοι σ᾽ Αὐτόν, ἐάν θέλουμε νά τόν πιστεύουμε ὄχι ἐπι­φανειακά ἀλλά οὐσιαστικά, ἐάν θέλουμε νά τόν ἀκολουθοῦμε ὄχι μέ τά λόγια ἀλλά μέ τή ζωή μας.

Θυσία γιά τόν Θεό ἦταν τό μαρ­τύ­ριο τῶν ἑορταζομένων ἁγίων ἑπτά Μακκαβαίων παίδων, τοῦ διδασκάλου τους ἁγίου Ἐλεαζά­ρου καί τῆς μητέρας τους ἁγίας Σο­λομονῆς.

Θυσία γιά τόν Θεό ἦταν, ἐπειδή προτίμησαν τήν τι­μωρία, τό μαρ­τύ­ριο καί τόν θά­νατο, προκει­μέ­νου νά μήν ἀθετή­σουν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί καταπατήσουν τόν Μωσαϊκό νόμο πού ἀπηγόρευε τό χοιρινό κρέας. Θυσία γιά τόν Θεό ἦταν, ἐπειδή δέν δίστασαν νά ἀρ­νηθοῦν καί αὐτή τή ζωή τους γιά νά μήν ἀρνηθοῦν τόν Θεό.

Θυσία ὅμως γιά τόν Θεό ἦταν καί ἡ φυγή ἀπό τόν κόσμο τοῦ πολιού­χου μας ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ νέου, ἡ μοναχική ζωή, ἡ ἄσκηση, ἡ νη­στεία, ἡ ἀγρυπνία, ἡ κακοπάθεια. Στερεῖτο ὁ ἅγιος Ἀντώνιος τίς ἀνέ­σεις τοῦ κόσμου, ἀκόμη καί τίς πιό ἁπλές καί τίς πιό αὐτονόητες, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χρι­στοῦ. Στερεῖτο καί αὐτήν ἀκό­μη τήν τρο­φή καί τήν ἀνάπαυση γιά νά πα­ραμένει ἀπερίσπαστος στή λα­τρεία τοῦ Θεοῦ καί τήν προσευχή, καί ἀντιμετώπιζε τούς δαιμονι­κούς πειρασμούς μέ τή δύ­ναμη τοῦ Σταυροῦ.

Ὁ ἑορτασμός, λοιπόν, τῶν ἁγίων ἑπτά Μακκαβαίων παίδων, τῆς μητρός καί τοῦ διδασκάλου τους στόν ναό τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντωνίου, τόν ὁποῖο τιμοῦμε κα­τά τήν παράδοση τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῆς προόδου τοῦ τιμίου Σταυροῦ, ὑπενθυμίζει καί σέ μᾶς ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή ἀπαιτεῖ καί θυσίες, θυσίες πού ὀφείλουμε σέ Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο θυσιά­σθηκε γιά μᾶς, ἀλλά καί μᾶς χάρισε τόν Σταυρό του ὡς ὅπλο κατά τοῦ διαβόλου, ὡς φυλακτή­ριο ἀπό κά­θε κακό καί ὡς μέσον ἁγιασμοῦ τῆς ζωῆς μας καί τοῦ κόσμου.

Ἄς ἐπικαλούμεθα, λοιπόν, τή χάρη τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας σέ κάθε ἀνάγκη, καί ἰδιαιτέρως αὐτή τήν περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου πού ἀρχίζει ἀπό αὔριο, καί γιά νά μᾶς προστατεύει ἀπό κάθε κίνδυ­νο καί κάθε ἀπειλή, καί γιά νά μᾶς ἁγιά­ζει μέ τή χάρη του διά τῶν πρεσβειῶν καί τῶν ἁγίων ἑπτά Μακ­καβαίων παίδων καί τοῦ πολιούχου μας ἁγίου Ἀντωνίου.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ