Ὦ Πανάχραντε Ζώνη της Παναχράντου

.«Δεδοξασμένα ἐλαλήθη περὶ σοῦ ἡ Πόλις τοῦ Θεοῦ», μᾶς ἔψαλλε ὁ Προφήτης καὶ Βασιλέας Δαβὶδ διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πραγματικὰ φανερώνοντας Πόλη τοῦ Μεγάλου Βασιλέα ἐκείνη γιὰ τὴν ὁποία εἰπώθηκαν πολλὰ λαμπρά, ἔπαινοι καὶ ὕμνοι. Μὰ ποιά ἆραγε νὰ εἶναι αὐτὴ ἡ Πόλη; Μοῦ φαίνεται νὰ τὸ λέει αὐτὸ ὁ θεῖος Δαβὶδ σαφέστατα καὶ ἀναμφίβολα γι’ αὐτὴν τὴν πραγματικὰ ἐκλεγμένη καὶ ἀνώτερη ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες· ὄχι ὅτι εἶναι ὑπερτέρα οἰκοδομημάτων, ἀλλ’ οὔτε ψηλότερη ἀπὸ τοὺς πιὸ ψηλοὺς λόφους καὶ ὄρη τῆς γῆς. Εἶναι ψηλότερη λόγῳ τῶν μεγάλων ἐνθέων ἀρετῶν καὶ ὑπερέχει στὴν καθαρότητα αὐτὴ ἡ ὑπέραγνη καὶ ὑπεράμωμη Θεοτόκος.

.Σ’ αὐτὴν κατοίκησε ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων, καλύτερα δὲ θὰ λέγαμε, σύμφωνα μὲ τὸν θεῖον Ἀπόστολο, ὅτι κατοίκησε σ’ αὐτὴν ὅλο «τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς».

.Ἡ Δέσποινα Θεοτόκος εἶναι ἡ πραγματικὰ δοξασμένη πόλη τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ νοητὴ Σιών. Γι’ αὐτὴν νομίζω μίλησε προφητικὰ ὁ Δαβίδ. Ἐὰν δὲ κάποιος θελήσει νὰ ὀνομάσει καὶ τὸ ναό της δοξασμένη πόλη, δὲν θὰ ἦταν μακριὰ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Ἐὰν διασώζονται στὴ μνήμη τῶν πολλῶν καὶ γιὰ πολὺ χρόνο τὰ ὀνόματα αὐτῶν ποὺ εἶναι χαραγμένα πάνω στὶς πλάκες τῶν τάφων καὶ ἐὰν ὑψώνονται στῆλες καὶ μνημεῖα μέχρι σήμερα γι’ ἀνθρώπους, ποὺ δὲν εἶναι δίκαιο οὔτε τὰ ὀνόματά τους νὰ προφέρουμε, ἂν καὶ ὑπάρχει ἡ φήμη τους ἀνάμεσα στοὺς ἀφελέστερους, τί πρέπει νὰ ποῦμε γιὰ τὴ δοξασμένη ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ Πανύμνητη Κόρη, τὴν Πανάχραντη καὶ Παναμώμητη Θεοτόκο; Διότι ἂν αὐτὴ ὑπῆρξε ἔμψυχη πόλη τοῦ βασιλέως Χριστοῦ, δίκαια καὶ ὁ πανάγιος ναός της, ποὺ ἑορτάζομε τὰ ἐγκαίνια καὶ τὴν κατάθεση τῆς Τιμίας Ζώνης της σήμερα, εἶναι καὶ ὀνομάζεται καὶ αὐτὸς πόλη δοξασμένη τοῦ Θεοῦ. Πόλη, ἡ ὁποία δὲν καταγράφει τὰ ὀνόματα τῶν ὑπηκόων της ποὺ ἀνήκουν σὲ βασιλέα θνητὸ καὶ ἐπίγειο, ἀλλὰ στὸν οὐράνιο Βασιλέα, ὁ ὁποῖος τοὺς παραπέμπει στὴν αἰώνια ζωὴ καὶ χαρίζει σὲ ὅσους τὸν ἀκολουθοῦν, τὴ Βασιλείαν Του.

.Τίμιοι καὶ εὐσεβεῖς ἀκροατές, ὅταν ἀκοῦτε γιὰ τὰ σημερινὰ ἐγκαίνια, μὴ πηγαίνει τὸ μυαλό σας σὲ νεόκτιστες οἰκοδομὲς καὶ κατασκευὲς χτισμάτων, ποὺ μόλις τελείωσαν, ἄλλα στὰ πνευματικὰ ἐγκαίνια, κατὰ τὰ ὁποῖα ὁ ἐσωτερικός μας ἄνθρωπος, βγάζει τὸ παλαιὸ καὶ σχισμένο ἔνδυμα τῆς ἁμαρτίας φορώντας τὸ καινούριο ἔνδυμα τῆς εὐσέβειας καὶ ζεῖ τὴ νέα ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Μὲ αὐτὰ τὰ ἐγκαίνια χαίρεται καὶ ἡ Πανάμωμη Θεοτόκος. Ἔχοντας τὶς κατάλληλες ἀρετὲς καὶ ζώντας τὴ νέα κατὰ Θεὸν ζωὴ ἂς ἐντρυφήσουμε μὲ καθαρότητα στὰ καθαρὰ ἐγκαίνια τῆς καθαρῆς καὶ Ἁγνῆς. Καὶ σὰν νὰ βρίσκεται παροῦσα ἂς πλησιάσουμε στὸν σεβάσμιο ναό της βάζοντας σὲ τάξη ὅλα τὰ νοήματα καὶ τὶς πράξεις μας καὶ ὅλα νὰ τὰ μεταβάλλομε πρὸς τὸ καλύτερο. Νὰ μὴ κάνομε κάτι ἀνάξιο τῆς ἡμέρας τῶν ἐγκαινίων, ὅπως λέγει ἡ Γραφή, οὔτε στὸ περπάτημά μας, οὔτε στὸ γέλιο μας· ἀλλὰ οὔτε ὁ στολισμὸς τῶν ἐνδυμάτων νὰ δείχνει ἀπρέπεια. Καὶ τί λέγω; Ὄχι μόνον αὐτὰ ἀλλὰ καὶ αὐτὲς τὶς σκέψεις μας ἂς τακτοποιήσουμε. Σὲ ὅλα αὐτὰ ἂς προπορεύεται ἡ ἐλεημοσύνη, μὲ τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς εὐαρεστεῖται καὶ ἀναπαύεται, ὥστε νὰ ἑορτάσουμε ἀνανεωμένοι στὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα τὴν ἡμέρα τῶν ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τῆς Παναχράντου κατὰ σάρκα Μητέρας τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

.Ἑορτάζεται λοιπὸν ἀπὸ ἐμᾶς σήμερα ἡ Κατάθεση καὶ προσκύνηση τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Δέσποινάς μας Θεοτόκου. Τῆς Ζώνης ἐκείνης, ποὺ τύλιξε τὸ πανάγιο σῶμα καὶ σκέπασε αὐτὸν τὸν κρυπτόμενο Θεὸ στὴν κοιλιά της. Τῆς Ζώνης ἐκείνης, ποὺ ὡραία καὶ σεμνὰ στόλιζε τὴν κιβωτὸν τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ τὴν Μαρία. Ἐκείνης τῆς Ζώνης, ἡ ὁποία πολλὲς φορὲς βρεχόταν ἀπὸ τὶς καθαρὲς σταλαγματιὲς τοῦ γάλακτος τῆς Πανάχραντης Θεοτόκου. Καὶ κανένας ἀπὸ τοὺς μεμψίμοιρους ἂς μὴ θεωρήσει ἀνάρμοστο ποὺ θὰ μιλήσουμε καὶ θὰ ὑμνήσουμε τὰ ἄψυχα, ὅπως εἶναι ἡ Τιμία Ζώνη, σὰν ἔμψυχα. Ὅταν κάποιο ἀγγεῖο ἔλθει γιὰ λίγο σὲ ἐπαφὴ μὲ εὐωδιαστὸ μύρο καὶ ὅταν ἀκόμη ἀδειάσει, ξέρουμε ὅτι κρατᾶ τὴν εὐωδία γιὰ πολὺ καιρό. Τί θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κάποιος γιὰ τὴ Ζώνη, ποὺ περιτύλιγε τὸ καθαρώτατο καὶ παναμώμητο σῶμα τῆς Θεοτόκου, ποὺ ἦταν πραγματικὰ ἀκένωτο καὶ θεῖο μύρο; Δὲν θὰ διατηροῦσε αἰωνίως τὴν εὐωδία τῶν ἰαμάτων καὶ θὰ γέμιζε μὲ αὐτὴν ὅσους θὰ τὴν πλησίαζαν μὲ πίστη καὶ πόθο; Ὄχι εὐωδία γάλακτος, ἀλλὰ εὐωδία θεία καὶ πανσεβάσμια· εὐωδία ποὺ γρήγορα ἀπομακρύνει τὰ πάθη τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος. Καὶ ἂν τὸ ἄψυχο ἀγγεῖο, ὅπως εἴπαμε, ποὺ ἦλθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸ ἄψυχο μύρο, παίρνει ἀπὸ τὴν ποιότητά του, τί θὰ ποῦμε, γιὰ τὴ Ζώνη, ποὺ ἀκούμπησε τὴν ἔμψυχη κατοικία τοῦ Θεοῦ Λόγου, δηλαδὴ τὴν Θεοτόκο; Δὲν πρέπει νὰ τρέξουμε; Δὲν πρέπει νὰ προσκυνήσουμε; Δὲν πρέπει νὰ ζητήσουμε ἀπ’ αὐτὴν τὴν ὁλοκληρωτικὴ κάθαρση τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος; Δὲν πρέπει νὰ μιλήσουμε μαζί της σὰν νὰ εἶναι ζωντανὴ καὶ νὰ τῆς προσφέρουμε δοξολογικοὺς ὕμνους; Αὐτὸ ἂς κάνουμε τώρα.

.Ὦ Ζώνη, ποὺ περιέζωσες τὴν Πηγὴν τῆς ζωῆς καὶ παρέχεις αἰώνια ζωὴ σ’ ὅσους σὲ τιμοῦν.

.Ὦ Ζώνη, ποὺ πάντοτε χαρίζεις σ’ ὅσους προσέρχονταν σὲ σένα τὴ νέκρωση τῶν παθῶν, ἀνδρεία καὶ δύναμη γιὰ τὴν πραγματοποίηση τῶν ἀρετῶν.

.Ὦ Ζώνη, ποὺ ἀναστέλλεις καὶ δυναμώνεις τὴν ἀσθένεια τῆς φύσεώς μας καὶ ἐμποδίζεις τοὺς ἀοράτους καὶ ὁρατοὺς ἐχθρούς μας. Καὶ δὲν εἶναι ἄξιον θαυμασμοῦ. Διότι ὅταν δοξάζεται ἡ Μητέρα, καὶ ὁ Υἱός, ποὺ τὴν ἀγαπᾶ, χαίρεται. Ἀλλὰ ὑπακούοντας στὸν νόμο τῆς φύσεως, ἂν καὶ τὰ πράγματα εἶναι ὑπερφυσικά, στὴ Μητέρα θὰ ἀφιερώσουμε τὸ ἐγκώμιο. Καὶ δὲν θὰ τὸ ἀπορρίψει ὁ ὑπεράγαθος Κύριος. Γιατί ὅπως ἀληθινὰ θέλησε νὰ γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος ἀπὸ αὐτὴν καὶ δέχθηκε νὰ ὀνομάζεται Υἱός της, θὰ δεχθεῖ ὁ πολυεύσπλαχνος τὴν ἀνθρώπινη τόλμην τοῦ ἐγκωμίου.

.Ὦ Ζώνη σεπτή, δῶσε τὸν ἁγιασμό, τὴ θεραπεία, τὴ συγχώρηση, τὴν ὑγεία σὲ μᾶς ποὺ ἤλθαμε μὲ πίστη καὶ πόθο νὰ προσκυνήσουμε τὸν σεβάσμιο ναό σου.

.Ὦ Ζώνη σεπτή, ποὺ περικυκλώνεις καὶ φρουρεῖς τὴν πόλη καὶ τὸν λαό σου καὶ τὸν διασώζεις ἀπὸ κάθε βαρβαρικὴ ἐπιδρομή.

.Ὦ Ζώνη τιμία, ποὺ περιτύλιξες τὸν Θεὸν Λόγον, ποὺ βρισκόταν στὴ κοιλία τῆς Παρθένου, καὶ ποὺ ἀπ’ ἐκεῖ γέμισε μὲ τὴν εὐλογία τῶν ἰαμάτων, ποὺ τώρα σκορπίζονται σέ μας.

.Ὦ Ζώνη φαιδρά, ποὺ πλησίασες μὲ σεβασμὸ τὸ ὑπέρσεμνο σῶμα τῆς ἄφθαρτης Μητέρας τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ντύθηκες τὴν ἀφθαρσία, ἂν καὶ παρέμεινες ἄφθαρτη, ὅπως φανερώνει ὁ ἀληθινὸς λόγος ποὺ ἔφθασε μέχρι σὲ μᾶς.

.Ἀλλὰ γιατί ἐπιχειροῦμε κάτι ποὺ δὲν μποροῦμε καὶ βιαζόμαστε νὰ πετύχουμε τὸ ἀκατόρθωτο, δηλαδὴ προσπαθοῦμε νὰ τὴν τιμήσουμε μὲ λόγια ἄξια, πράγμα τὸ ὁποῖο εἶναι ἀδύνατο καὶ στοὺς ἀγγέλους; Ἀλλ’ ὦ Τιμία Ζώνη τῆς ὑπερτίμου Μητέρας τοῦ Θεοῦ μας, περίζωσέ μας μὲ ἀλήθεια, δικαιοσύνη, καὶ πραότητα. Κάνε μας κληρονόμους τῆς αἰώνιας καὶ μακαρίας ζωῆς καὶ διατήρησε τὴν πρόσκαιρη ζωή μας μακριὰ ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν. Διαφύλαξε σταθερὴ καὶ εἰρηνικὴ τὴν πίστη· ὦ Πανάχραντε Ζώνη τῆς Παναχράντου, τὴν κληρονομίαν σου, τὸ ὄρος αὐτὸ τὸ Ἅγιον καὶ σεπτό, τὴν Ἱερά σου καὶ περίβλεπτη αὐτὴ Μονὴ καὶ ὅλον τὸ λαό σου, διάσωζε μὲ σωστὴ πίστη, σώους στὴν κατὰ Θεὸν πολιτείαν, ἀβλαβεῖς ἀπὸ κάθε πειρασμό· καὶ εἴθε νὰ σὲ ἔχουμε δύναμη καὶ βοήθεια, τεῖχος καὶ προπύργιο, λιμάνι καὶ σωτήρια καταφυγή.

.Σὺ δέ, Πάναγνε καὶ Πανάγαθη καὶ Πολυεύσπλαγχνη Δέσποινα, ἡ παραμυθία τῶν Χριστιανῶν, ἡ θερμὴ παρηγοριὰ τῶν θλιβομένων, τὸ ἕτοιμο καταφύγιο τῶν ἁμαρτωλῶν, μὴ μᾶς ἐγκαταλείπεις ὀρφανοὺς χωρὶς τὴ θεία σου βοήθεια. Γιατί, ἂν ἐσὺ μᾶς ἐγκαταλείψεις, ποῦ ἄραγε θὰ προστρέξουμε; Καὶ τότε τί θὰ γίνουμε, ὦ Παναγία Θεοτόκε, σὺ ποὺ εἶσαι ἡ πνοὴ καὶ ζωὴ τῶν Χριστιανῶν; Ὅπως τὸ σῶμα μας ἔχει τὴν ἀναπνοὴ ὡς ἀπόδειξη τῆς ζωῆς, ἔτσι καὶ τὸ πανάγιον ὄνομά σου προφερόμενο συνεχῶς ἀπὸ τοὺς δούλους σου κάθε στιγμή, σὲ κάθε τόπο καὶ μὲ κάθε τρόπο, δὲν θὰ εἶναι μόνο ἀπόδειξη, ἀλλὰ θὰ προκαλεῖ τὴ ζωὴ καὶ τὴ χαρὰ καὶ τὴ βοήθεια. Σκέπασέ μας μὲ τὰ φτερὰ τῆς ἀγαθότητάς σου. Φρούρησέ μας μὲ τὶς μεσιτεῖες σου. Δῶσε μας τὴν αἰώνια ζωή, σὺ ποὺ εἶσαι ἡ μόνιμη καὶ ἀδιάψευστη ἐλπίδα τῶν Χριστιανῶν. Διότι ἐμεῖς ποὺ εἴμαστε φτωχοὶ στὰ θεῖα ἔργα καὶ τοὺς τρόπους, βλέποντας τὸν πλοῦτο τῆς καλωσύνης ποὺ μᾶς ἔδωσες θὰ ποῦμε: «Τοῦ ἐλέους Κυρίου πλήρης ἡ γῆ» δηλαδή, ὅλη ἡ γῆ εἶναι γεμάτη ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου. Ἐμεῖς ποὺ λόγῳ τοῦ πλήθους τῶν ἁμαρτιῶν μας φύγαμε μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, τὸν ζητήσαμε καὶ τὸν βρήκαμε μὲ τὴ βοήθειά σου. Καὶ ἀφοῦ τὸν βρήκαμε, σωθήκαμε. Ἐπειδὴ εἶναι δυνατὴ γιὰ τὴ σωτηρία ἡ βοήθειά σου, Θεοτόκε, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν χρειάζεται κανένας ἄλλος μεσίτης πρὸς τὸν Θεόν. Αὐτὸ τὸ γνωρίζουμε καὶ ἐμεῖς ἀλλὰ καὶ ἡ πείρα μᾶς δίδαξε. Σ’ αὐτὰ ποὺ πολλὲς φορὲς ζητήσαμε ἀπὸ σένα, ποὺ εἶσαι γρήγορη βοήθεια, παίρνουμε σὰν ἀπάντηση τὶς πλούσιες δωρεές σου. Καὶ τώρα προσφεύγουμε σὲ σένα, ὁ δικός σου λαός, ἡ δική σου κληρονομιά, τὸ δικό σου ποίμνιο, δηλ. οἱ χριστιανοί, ποὺ φέρουν τιμητικὰ τὸ ὄνομα τοῦ Υἱοῦ σου. Πράγματι δὲν ἔχει τέλος τὸ μεγαλεῖο σου. Δὲν ὑπάρχει χορτασμὸς τῆς βοήθειάς σου. Εἶναι ἀναρίθμητες οἱ εὐεργεσίες σου. Κανένας δὲν σώζεται παρὰ μόνο μὲ τὴ βοήθειά σου Παναγία. Κανένας δὲν λυτρώνεται ἀπὸ τὰ βάσανα παρὰ μόνο ἀπὸ σένα Πανάμωμε. Κανένας δὲν παίρνει δωρεὰν τὴ συγχώρηση παρὰ μόνο ἀπὸ σένα Πάνσεμνε. Ποιός δὲν θὰ σὲ μακαρίσει γιὰ ὅλα αὐτά; Ποιός δὲν θὰ σὲ δοξάσει; Ὄχι ὅπως σοῦ ἀξίζει, ἀλλὰ μὲ μεγάλη προθυμία. Ἐσένα ποὺ εἶσαι δοξασμένη, ποὺ εἶσαι γεμάτη μακαριότητα, ποὺ σοῦ ἔδωσε μεγαλεῖα ὁ Υἱός σου καὶ Θεὸς σπουδαῖα καὶ ἀξιοθαύμαστα, ποὺ γι’ αὐτὰ ὅλες οἱ γενεὲς τῶν ἀνθρώπων θὰ σὲ ὑμνοῦν καὶ θὰ σὲ μακαρίζουν.

.Ποιός ἄλλος μετὰ τὸν Υἱό σου φροντίζει τὸ ἀνθρώπινο γένος ὅπως ἐσύ; Ἢ ποιός μὲ τέτοιο τρόπο μετέχει στὶς δικές μας θλίψεις; Ποιός μὲ τόση ταχύτητα μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τοὺς ἐπερχόμενους πειρασμούς; Ποιός τόσο πολὺ ἀκούει τὶς ἱκεσίες καὶ ὑπερασπίζεται τοὺς ἁμαρτωλούς; Ποιός ὑποστηρίζει τόσο πολύ τους ἀδιόρθωτους; Ἐπειδὴ ἐσὺ ἔχεις μητρικὴ παρρησία καὶ δύναμη πρὸς τὸν Υἱό σου, ἐμᾶς τοὺς καταδικασμένους λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν μας, ποὺ δὲν τολμοῦμε νὰ κοιτάξουμε πρὸς τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, μὲ τὶς προσευχὲς καὶ τὶς μεσιτεῖες σου, καὶ μᾶς σώζεις καὶ μᾶς λυτρώνεις ἀπὸ τὴν αἰώνια κόλαση. Γι’ αὐτὸ ὁ θλιμμένος πρὸς Σὲ καταφεύγει, ὁ ἀδικημένος τρέχει Σὲ σένα· ὅποιος πιέζεται ἀπὸ συμφορὲς ζητᾶ τὴ βοήθειά Σου. Ὅ,τι εἶναι δικό σου δὲν τὸ χωράει ἀνθρώπινος νοῦς.

.Ὅλα εἶναι ὑπερφυσικά, ὅλα εἶναι πάνω ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη λογικὴ καὶ δύναμη γι’ αὐτὸ καὶ ἡ προστασία σου εἶναι ἀκατάληπτη. Γιατὶ τοὺς ἀπομακρυσμένους, τοὺς διωγμένους, τοὺς κατατρεγμένους συμφιλίωσες μὲ τὸν Υἱό σου καὶ τοὺς ἔκανες υἱοὺς καὶ κληρονόμους. Σὺ σ’ αὐτοὺς ποὺ πνίγονται καθημερινὰ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, ἁπλώνεις χέρια βοηθείας καὶ τοὺς σώζεις ἀπὸ τὴν τρικυμία. Σὺ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ ἐναντίον τῶν δούλων σου ἀπομακρύνεις καὶ τοὺς σώζεις μόνο μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός Σου. Σὺ Πανάμωμε ὅσους σὲ ἐπικαλοῦνται τοὺς γλυτώνεις ἀπὸ κάθε ἀνάγκη καὶ πειρασμό. Γι’ αὐτὸ μὲ πόθο προστρέχουμε στὸ ναό σου καὶ βρισκόμενοι σ’ αὐτὸν νομίζουμε ὅτι εἴμαστε στὸν οὐρανό. Μέσα σ’ αὐτόν, ὅταν σὲ δοξολογοῦμε, νομίζουμε ὅτι σὲ ἀνυμνοῦμε μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους.

.Ποιό ἄλλο γένος ἀνθρώπων ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς ἀπόλαυσε τόσο μεγάλη δόξα, κέρδισε τόσο μεγάλη βοήθεια καὶ τόσο μεγάλη προστασία; Ποιός κοιτάζοντας μὲ πίστη τὴν Τιμία σου Ζώνη, Θεοτόκε δὲν γεμίζει ἀμέσως μὲ χαρὰ καὶ εὐχαρίστηση; Ποιός ποὺ μὲ πόθο τὴν προσκύνησε ἔφυγε χωρὶς ἀπάντηση στὸ αἴτημά του; Ποιός βλέποντας τὴν εἰκόνα σου δὲν ξέχασε ἀμέσως κάθε θλίψη του; Ὅσοι δὲ προσέρχονται στὸν σεπτὸ ναό σου, στὸν ὁποῖον θέλησες νὰ βρίσκεται ἡ Τιμία σου Ζώνη, ποὺ τὴν κατάθεσή της σήμερα ἑορτάζουμε, δὲν μποροῦμε νὰ περιγράψουμε τὴ μεγάλη χαρά, τὴν εὐφροσύνη καὶ τὴν ἀπόλαυση ποὺ ἀξιώνονται.

.Ἀλλ’ ὦ Θεοτόκε, σὺ εἶσαι ἡ στάμνα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἤπιαμε τὸ δροσιστικὸ μάννα ὅλοι οἱ ταλαιπωρημένοι ἀπὸ τὰ δεινά! Θεοτόκε, σὺ εἶσαι ἡ τράπεζα, ἀπὸ τὴν ὁποία χορτάσαμε μὲ τὸν ἄρτον τῆς ζωῆς ὅλοι οἱ πεινασμένοι. Ὦ Θεοτόκε, σὺ εἶσαι ἡ λυχνία, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ὅσοι καθόμασταν στὸ σκοτάδι γεμίσαμε ἀπὸ τὸ μεγάλο φῶς! Σὺ Θεοτόκε ἔχεις ἀπὸ τὸν Θεὸν τὸν ἔπαινο ποὺ σοῦ ἀξίζει καὶ σοῦ ἁρμόζει. Μὴν ἀπορρίψεις καὶ τὸν δικό μας ἀνάξιο ἔπαινο, τὸν ὁποῖον ὅμως μὲ πόθο σου προσφέρουμε. Μὴν ἀποστραφεῖς τὸν ἱκετευτικὸ λόγο ποὺ προέρχεται ἀπὸ ἀνάξια χείλη. Ἀλλά, Θεοδόξαστε, ἀφοῦ ὑπολογίσεις τὸν πόθο δῶσε μας τὴν συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν, τὴν ἀπόλαυση τῆς αἰώνιας ζωῆς καὶ τὴ λύτρωση ἀπὸ κάθε βλάβη.

.Κοίταξε Θεοτόκε, ἀπὸ τὸ ἅγιο κατοικητήριό σου τὸν λαό σου, ποὺ σὲ θεωρεῖ Κυρία καὶ προστάτιδα καὶ Δέσποινα, ποὺ μαζεύτηκε γιὰ νὰ σὲ ὑμνήσει ὁλόψυχα καὶ ἀφοῦ ρίξεις τὸ θεῖο σου βλέμμα, ἀπάλλαξέ τον ἀπὸ κάθε συμφορὰ καὶ θλίψη, κάθε ἀσθένεια καὶ βλάβη καὶ γλύτωνέ τον ἀπὸ κάθε πειρασμό. Γέμισέ τον μὲ κάθε χαρά, θεραπεία καὶ χάρη. Καὶ κατὰ τὴν ἔλευση τοῦ Υἱοῦ σου, τοῦ φιλάνθρωπου Θεοῦ μας, ὅταν πρόκειται ὅλοι νὰ κριθοῦμε, μὲ τὴν ἰσχυρὴ δύναμή σου, καὶ τὴν παρρησία ποὺ ἔχεις ὡς Μητέρα, γλύτωσέ μας ἀπὸ τὴν αἰώνια κόλαση καὶ ἀξίωσέ μας νὰ κερδίσουμε τὰ αἰώνια ἀγαθὰ χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ σένα, στὸν Ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμη τώρα καὶ στοὺς ἀτελεύτητους αἰῶνες. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ: pemptousia