Ὁ μα­θη­τής-ἀ­ριθμός 183!

ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

«Κά­ποι­ος μα­θη­τής, ἔ­κα­νε κά­ποια ἀ­τα­ξία, ὑ­πο­βλή­θη­κε σέ κά­ποι­ες ἐξε­τά­σεις, ἀπάντη­σε κά­τι, τόν ρώτησαν μή­πως ἦ­ταν μέ κά­ποι­ον, ἀ­πάν­τη­σε ὅτι κά­που ἔ­χει νά πάη, ρωτήθη­καν οἱ γο­νεῖς ἄν ξέ­ρουν τί­πο­τε και ἀπάντη­σαν ὅτι κά­τι ξέ­ρουν, καί τε­λι­κά οἱ κά­ποι­οι δά­σκα­λοι τόν ἔ­στει­λαν ξα­νά στήν τά­ξι καί νά μή ξανακάνη κά­τι πα­ρό­μοιο».

Κά­πως ἔτ­σι θά συν­τάσ­σε­ται πλέ­ον ἡ ὁ­ποι­α­δή­πο­τε σχο­λι­κή σχέ­σις μα­θη­τοῦ μέ κάποιο δά­σκα­λο! Τό κά­θε πε­ρι­στα­τι­κό θά συ­νο­ψί­ζε­ται στό: «Κά­τι, κά­πο­τε, κά­ποι­ος, κά­που»! Καί ἡ ταυ­τό­τη­τα τοῦ μα­θη­τοῦ θά ὑπο­βα­θμί­ζε­ται στό «κά­πο­τε, κά­ποι­ος, κά­τι, κά­που»…

• Σχε­τι­κή εἶναι ἡ ε­πι­στο­λή τοῦ πι­στοῦ ί­α­τροῦ τῆς Θεσ­σα­λο­νί­κης κ.Ἀντω­νί­ου Παπαγι­άν­νη. Σημει­ώ­νει:«Θυ­μή­θη­κα πε­ρι­στα­τι­κό μέ πα­ρό­μοια «κά­ποι­ος”, «κά­πο­τε”, δι­α­βά­ζον­τας τήν ἀ­πό­φα­ση τῆς Ἀρ­χῆς Προστα­σί­ας Δε­δο­μέ­νων Προ­σω­πι­κοῦ Χαρακτῆρα («Κα­θη­με­ρι­νή» 4/9/2019) γιά μή ἀ­να­γρα­φή τοῦ θρησκεύμα­τος καί τῆς ἰθαγέ­νει­ας τῶν μα­θη­τῶν στά πι­στο­ποι­η­τι­κά σπου­δῶν τῆς δευ­τε­ρο­βά­θμι­ας εκπαίδευ­σης».

Ὅ­σο κι ἄν θέ­λει κα­νείς νά μήν εἶναι κα­χύ­πο­πτος, δέν μπο­ρεῖ πα­ρά νά συμπερά­νει, ὅτι ἡ πολ­το­ποί­η­ση τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς κοι­νω­νί­ας προ­ω­θεῖ­ται «κα­νο­νι­κά καί μέ τόν νό­μο».

Ἀλ­λά γι­α­τί νά πε­ρι­ο­ρι­στοῦ­με σ᾽ αὐ­τά; Μπο­ροῦ­με ν’ ἀφαιρέσου­με καί ὅλα τά ὑπόλοι­πα στοι­χεῖα ταυ­τό­τη­τος καί νά πι­στο­ποι­οῦ­με μό­νο ὅτι «ὁ ἀ­ρι­θμός 1.234 ἀποφοίτη­σε ἀ­πό τή δευ­τε­ρο­βά­θμια ἐκ­παί­δευ­ση! Καί μπο­ρεῖ νά προ­στε­θεῖ πλέον στή μά­ζα μι­ᾶς ἄχρω­μης καί ἄ­γευ­στης χώ­ρας».

Οἱ ἄν­θρω­ποι ἀπό πρό­σω­πα κα­ταν­τοῦν νού­με­ρα. Σή­με­ρα ἀφαι­ρεῖ­ται τό ἕ­να στοιχεῖο τῆς ταυ­τό­τη­τάς τους, τό θρή­σκευ­μα, αὔ­ριο τό ἄλ­λο στοι­χεῖο, ἡ ἰθα­γέ­νεια, με­τά ἀ­πό λί­γο τά στοι­χεῖα τῶν γο­νέ­ων… Καί τί θά μεί­νη; Ὅ,τι χρησιμοποιοῦ­σαν οἱ Γερ­μα­νοί να­ζί στά στρατόπεδα συγκέντρωσης! Πολτοποιη­μέ­να φορ­τία τά θύ­μα­τα τους στά τραῖνα, τά ὡ­δηγοῦ­σαν στούς «φούρ­νους» μέ τή σει­ρά τοῦ ἀρι­θμοῦ τους…

Ἄν­θρω­πος, κο­ρυ­φαία ἀ­ξία, κα­ταγρα­φό­ταν ὡς νού­με­ρο, ὡς κούτ­σου­ρο μέ ἀ­ρι­θμό, προ­ω­ρι­σμέ­νο γιά τή φω­τιά!

Ἡ «Ἀρ­χή Προ­στα­σί­ας Δε­δο­μέ­νων Προ­σω­πι­κοῦ Χα­ρα­κτή­ρα», μέ τήν ἀπόφα­σί της, εἶναι σάν νά λέη στό δά­σκα­λο:

-Ὅ­ταν ἀπευθύνεσαι σέ συγκεκριμένο μα­θη­τή, θά τοῦ λές: «Νά μι­λή­ση τό 183»!!!

Μά αὐ­τό δέν εἶναι «προ­στα­σία δε­δο­μέ­νων». Αὐ­τό εἶ­ναι κα­τάρ­γη­σις προσω­πι­κῶν δε­δο­μέ­νων! Τό παι­δί, καί κά­θε παι­δί, εἶναι σύ­νο­λο ἱε­ρῶν καταβολῶν. Εἶναι τό συγκεκρι­μέ­νο πρό­σω­πο, μέ τό συγ­κε­κρι­μέ­νο ὄ­νο­μα, μέ τή συγ­κε­κρι­μέ­νη πα­τρί­δα, μέ τούς συγ­κε­κρι­μέ­νους γο­νεῖς, μέ τά συγ­κε­κρι­μέ­να χαρακτηριστικά.

Τό παι­δί, ἰδί­ως, πού κυ­ο­φο­ρεῖται, δέν εἶναι εἶδος πρός ἐγ­κλη­μα­τι­κή κατανά­λω­σι! Εἶναι εἰκό­να τοῦ Θε­οῦ, γιά τό ὁ­ποῖο ὁ ἀό­ρα­τος Θε­ός πῆ­ρε συγκεκρι­μέ­νο Πρό­σω­πο, μέ συγ­κε­κρι­μέ­να στοιχεῖα θε­αν­θρω­πίνης ταυτό­τη­τας.