Κυριακή του ασώτου υιού ή του φιλεύσπλαχνου Πατέρα

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αδελφοί μου,

Είναι γνωστή η παραβολή του ασώτου υιού, που άφησε τον Πατέρα του και τον μεγαλύτερο αδελφό του στο πατρικό τους σπίτι, ενώ αυτός ανεχώρησε για άλλη χώρα, παίρνοντας μαζί του και την περιουσία που του ανήκε, την οποία διεσκόρπισε ασώτως.

Ποιος είναι ο γιος που επιλέγει την ασωτία, που θέλει να ζει μακριά από το σπίτι του και σπαταλά την περιουσία που έλαβε από τον Πατέρα του ασώτως; Είναι ο άνθρωπος αδελφοί μου που επέλεξε να απομακρυνθεί από τον Παράδεισο, να απομακρυνθεί από τον Θεό, να απομακρυνθεί από την Εκκλησία του Χριστού. Είναι ο άνθρωπος που έλαβε μια τεράστια περιουσία από τον Πατέρα του, αλλά εκείνος την κατασπατάλησε ζώντας μέσα στην αμαρτία.

Πατρικό σπίτι του ασώτου ο Παράδεισος, Πατέρας του ασώτου ο ίδιος ο Θεός, περιουσία που προίκισε ο Θεός Πατέρας τον άσωτο άνθρωπο, τα χαρίσματα και οι αρετές που έλαβε πριν από την πτώση του. Ναι αδελφοί μου, ο άνθρωπος ήταν εκ φύσεως προικισμένος από χαρίσματα και αρετές, τα οποία τώρα αγωνίζεται με πολύ κόπο, ιδρώτα και πνευματικό αγώνα για να αποκτήσει, διότι τα έχασε δυστυχώς σπαταλώντας τα μέσα στο βούρκο της αμαρτίας και της ασωτίας.

Απογυμνώθηκε ο άνθρωπος από κάθε αρετή, πείνασε πνευματικά και έφθασε κοντά στον ολοκληρωτικό πνευματικό θάνατο. Η πνευματική του πείνα δεν περιγράφεται, αφού έφτασε στο σημείο να τρέφεται με τις τροφές που τρέφονται οι δαίμονες, την αμαρτία. Τα χαρούπια που έτρωγαν οι χοίροι, δεν εικονίζουν τίποτε άλλο παρά τις αμαρτίες που τρέφουν τους δαίμονες.

Θεέ μου, Θεέ μου! Πόσο ξέπεσε ο άνθρωπος απομακρυνόμενος από κοντά Σου! Κι Εσύ Κύριέ μου τον ευσπλαχνίσθηκες, τον ελέησες, τον συγχώρεσες. Γι’ αυτό κι αναρωτιόμαστε, η παραβολή αυτή, πρέπει να ονομάζεται του ασώτου υιού ή του φιλεύσπλαχνου Πατέρα; Δόξα τη Φιλευσπλαχνία Σου Κύριε, δόξα σοι.

Αδελφοί μου,

Στο προηγούμενο κήρυγμά μας ακούσαμε ότι το Τριώδιο είναι μια περίοδος περισυλλογής που πρέπει να μας οδηγήσει στην αυτογνωσία, στην αυτομεμψία και στη μετάνοια, δηλαδή στην αλλαγή του νου μας. Αυτό το γεγονός ζωντανεύει σήμερα στο πρόσωπο του ασώτου, ο οποίος λέγει το Ευαγγέλιο κάθισε, σκέφτηκε και ελθών εις εαυτόν, βλέποντας δηλαδή τα χάλια του  εαυτού του, θυμήθηκε την δόξα που είχε πλησίον του Πατέρα του και αποφάσισε ότι πρέπει να επιστρέψει στο σπίτι. Αναγνωρίζει τις λανθασμένες επιλογές του, που τον οδηγούν αργά αλλά σταθερά στον θάνατο.

Ο άσωτος αρχίζει τώρα να αλλάζει νου. Με καθαρότερο μυαλό και με δάκρυα στα μάτια του, αποφασίζει να επιστρέψει στο σπίτι του Πατέρα του και να του ζητήσει ταπεινά συγγνώμη. Εδώ είναι η περισυλλογή, η αυτογνωσία, η αυτομεμψία. Μέμφεται ο άσωτος τον εαυτό του, δεν τον δικαιολογεί, αλλά αναλαμβάνει τις ευθύνες για τα λάθη του και τις επιλογές που έκανε. Αυτό τον οδηγεί στην αλλαγή του νου, που σημαίνει μετάνοια και μάλιστα έμπρακτη μετάνοια, διότι ξεκίνησε αμέσως να επιστρέφει πίσω.

Ο Φιλεύσπλαχνος Πατέρας του γεμάτος από αγάπη τον ανέμενε όλα αυτά τα χρόνια στο πατρικό σπίτι. Και ιδού η ώρα έφθασε, ο άσωτος υιός επιστρέφει. Ο αμαρτωλός άνθρωπος με την περισυλλογή, την αυτογνωσία, την αυτομεμψία και την μετάνοια επιστρέφει. Επιστρέφει στον Παράδεισο, την πατρική του οικία. Επιστρέφει στην Εκκλησία. Ο Θεός Πατέρας τον δέχεται, τον φιλά, τον αγκαλιάζει, δεν τον αφήνει όμως να πέσει στα γόνατα για να του ζητήσει συγγνώμη, του αρκεί που του το είπε με το στόμα και την καρδιά του. Του αρκεί που μετανόησε και επέστρεψε. Όμως δεν τον βάζει μέσα στο σπίτι αμέσως. Φωνάζει τους δούλους του, να τον πάρουν για να τον πλύνουν, να τον καθαρίσουν, να τον ντύσουν, να του φορέσουν το δαχτυλίδι του και μετά να τον φέρουν μέσα στο σπίτι.

Ποιοι είναι οι δούλοι και οι υπηρέτες του Θεού Πατέρα; Είναι οι ιερείς του αδελφοί μου, όλοι εμείς που υπηρετούμε τον Άγιο Θεό στο ιερό θυσιαστήριό Του. Εμείς λάβαμε εντολή από τον Κύριό μας, κάθε άνθρωπο μετανοημένο, να τον αναλάβουμε, καθαρίζοντάς τον και πλένοντάς τον από κάθε αμαρτία και ασωτία. Όταν δε τον καθαρίσουμε, να τον ντύσουμε ξανά με την στολή που φόραγε μέσα στον Παράδεισο. Δηλαδή να ντυθεί πάλι με τα χαρίσματα και τις αρετές που είχε πετάξει και σπαταλήσει ασώτως. Αφού γίνουν όλα αυτά, τότε να του δοθεί ξανά το δαχτυλίδι, το σύμβολο ότι γίνεται και πάλι παιδί του Θεού Πατέρα. Ποιο είναι το δαχτυλίδι αυτό; Είναι η Θεία Κοινωνία, που μας κάνει ξανά υιούς του Θεού Πατέρα και μετόχους της αιωνίου αυτού κληρονομίας και Βασιλείας.

Αδελφοί μου, όλα όσα ακούσαμε σήμερα, απευθύνονται σε όλους εμάς. Η περίοδος του Τριωδίου μας δίνει την ευκαιρία να έλθουμε εις εαυτόν όπως ο άσωτος. Να επιστρέψουμε ειλικρινά, με ταπείνωση, στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα μας. Όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούσει τι λαλεί το Πνεύμα το Άγιο διά του ιερού Ευαγγελίου του Χριστού μας. Αμήν.