Τήν Κυριακή 22α Νοεμβρίου 2020, σύμφωνα μέ τό ἀνακοινωθέν πρόγραμμά του καί μέ τά ἰσχύοντα ὑγειονομικά μέτρα, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί τέλεσε τήν Θ. Λειτουργία στήν Ἱ. Σταυροπηγιακή Μονή τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Ρουκουνιώτου Σύμης, μέ συλλειτουργούς του τόν Ἱεροεπιστάτη αὐτῆς καί Γεν. Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο Πρωτοπρ. π. Στέφανο Μακρῆ καί τόν Διάκονο π. Γεώργιο Κακακιό.
Ὁ Σεβασμιώτατος, μετά συνοχῆς καρδίας γιά τίς παρούσες δύσκολες συγκυρίες πού ἀντιμετωπίζει ἡ Πατρίδα μας καί ὁ δοκιμαζόμενος Λαός μας, προσέφερε τήν ἀναίμακτον Θεία Λατρεία καί ἀνεφέρθη στήν εὐαγγελική παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου, περί τοῦ ὁποίου μίλησε ὁ Κύριος, γιά νά μᾶς προφυλάξει ἀπὸ τὸ μεγάλο πάθος τῆς πλεονεξίας.
Σύμφωνα μέ τήν περικοπή, ὁ πλούσιος της παραβολῆς, ἀντὶ νὰ χαίρεται γιὰ τὸν πλοῦτο του, εἶχε φοβερὲς ἀνησυχίες καὶ ἀνυπόφορες ἀγωνίες. Εἶχε χάσει τὴν ψυχικὴ ἠρεμία του. Δὲν ἤξερε ποὺ νὰ μαζέψει καὶ τί νὰ κάνει τὴ μεγάλη σοδειά του. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἤθελε τήν παντοτινή εὐτυχία μόνο γιά τόν ἑαυτό του, χωρίς νά σκέπτεται τοὺς ἐνδεεῖς, ὥστε νὰ μοιράσει καὶ σ’ αὐτοὺς ἀπὸ τό περίσσευμα τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, πού τοῦ ἔδωσε πλούσια ὁ Δωρεοδότης Θεός.
Μέ φοβερὸ ἐγωισμό καί χωρὶς νὰ σκέφτεται καθόλου τὸν Θεό, τοποθετεῖ στήν θέση Του τὰ πλούτη καὶ τὰ χρήματά του. Ὁ πλούσιος της παραβολῆς μας εἶναι ὁ ἄθεος τῆς ἐποχῆς του. Ξαφνικὰ ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ θανάτου του. Ἡ ζωὴ του πάνω στὴν γῆ τελείωσε καὶ τώρα πρέπει σὲ κάποιον νὰ παραδώσει τὴν ψυχή του. Πῶς ὅμως νὰ τὴν παραδώσει στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ποτὲ δὲν τὸν εἶχε πιστέψει καὶ ἀγαπήσει; Εἶχε πιστέψει μόνο στὰ πλούτη του. Τώρα πού πεθαίνει σὲ ποιὸν θὰ τὰ ἀφήσει;
Ὁ Κύριος χαρακτηρίζει τὸν πλούσιο «ἄφρονα», δηλαδὴ ἄμυαλο, ἀνόητο. Καί εἶναι πραγματικὰ παράφρων, διότι δὲν σκέφτηκε ποτὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸν θάνατο. Ἡ πλεονεξία εἶχε κυριεύσει τὴν ψυχή του καὶ τὸν εἶχε κάνει φοβερὸ ἐγωιστή. Τὸ μεγάλο πάθος τῆς πλεονεξίας, ὁδηγεῖ ἀναμφίβολα τὸν ἄνθρωπο στὸ κατάντημα τοῦ πλούσιου τῆς παραβολῆς μας.
Ὅποιος ὅμως προσπαθεῖ νὰ γίνεται πλούσιος «κατὰ Θεόν», δηλαδὴ πλούσιος στὸ νὰ προσφέρει τὴν ἀγάπη του στοὺς ἄλλους, αὐτὸς κερδίζει καὶ αὐτὴ τὴν ζωὴ καὶ τὸν Παράδεισο. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, τότε ἡ ζωὴ του εἶναι γεμάτη ἀπὸ φιλανθρωπία καὶ ἐλεημοσύνη. Ὅλες αὐτὲς οἱ ἀρετὲς τοῦ προσφέρουν πνευματική πληρότητα καὶ τὸν ὁδηγοῦν κοντὰ Θεό, ὅπου αἰωνίως ἀπολαμβάνει ὄχι τά ὑλικά, ἀλλά τά πνευματικά ἀγαθά καί πρωτίστως τήν ἄρρητον θέαν τοῦ Προσώπου Του.
