Κουρά Μοναχού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά

Την Κυριακή 5 Ιουλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο στον εσπερινό στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την κουρά (ρασοευχή) του δοκίμου Γεωργίου Φρασαριώτη, αποφοίτου της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ..

Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τήν ἐν σαρκί ζωήν σου κατε­πλά­γησαν ἀγγέλων τάγματα, πῶς μετά σώματος πρός ἀοράτους συμπλοκάς ἐχώρησας, πανεύφη­με», ψάλλαμε σήμερα πρός τιμήν τοῦ μεγάλου ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁσίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, τοῦ ὁποίου ἑορτάσαμε τή μνήμη.

Καί δέν εἶναι ὑπερβολή, διότι ἡ θέληση καί ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς τοῦ ὁσίου Ἀθανασίου ἦταν τόσο μεγάλη, πού ὁ ὅσιος δέν δίσταζε νά ἀντιμετωπίζει ἀκόμη καί «τόν κοσμοκράτορα τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου», ὁ ὁποῖος προσπα­θοῦσε νά ἀνακόψει τό θεάρεστο καί ὑψηλό ἔργο του, ὁ ὁποῖος προ­σπαθοῦσε νά τόν ἐξαπατήσει καί νά τόν χωρίσει ἀπό τόν Θεό, στόν ὁποῖο εἶχε ἀφιερώσει ὁ ὅσιος ὁλό­κληρη τή ζωή του, ἀπό νεότητός του.

Καί τήν εἶχε ἀφιερώσει, ἐγκα­ταλείποντας τίς ἀνέσεις πού τοῦ ἐξασφάλιζε ὁ πλοῦτος τῆς πατρι­κῆς του οἰκογενείας. Τήν εἶχε ἀφιε­ρώσει, θυσιάζοντας τίς τιμές καί τίς δόξες πού τοῦ προσέφερε ἡ μόρφωσή του καί οἱ κοινωνικές του διασυνδέσεις. Τήν εἶχε ἀφιε­ρώσει «μή ἐκ λύπης ἤ ἐξ ἀνάγκης» ἀλλά ἀπό ἀπέραντη ἀγάπη πρός τόν Χριστό, πού ἦταν γιά ἐκεῖνον ἡ ἀκρότης τῶν ἐφετῶν, πού ἦταν γιά ἐκεῖνον αὐτός μέ τόν ὁποῖο ἐπιθυμοῦσε νά ἐπικοινωνεῖ καθη­με­ρινά μέ τήν προσευχή, αὐτόν τόν ὁποῖο ἐπιθυμοῦσε νά προσεγ­γίζει μέ τήν ἐφαρμογή τοῦ θελή­ματός του, αὐτόν τόν ὁποῖο ἤθελε νά ὁμοιάζει μέ τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, αὐτόν γιά τόν ὁποῖο ἄξιζε κάθε κόπος καί κάθε θυσία καί αὐτό ἀκόμη τό μαρτύριο προ­κειμένου νά τόν εὐαρεστεῖ.

Αὐτούς τούς μυχίους καί ἁγίους πόθους του θέλησε νά ἐκπληρώσει ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος, ὅταν ἔγινε μοναχός στήν περίφημη μονή τοῦ Κυμινᾶ στή Βιθυνία, ἀκολου­θώ­ντας τόν Γέροντά του ὅσιο Μιχαήλ τόν Μαλεϊνό, ἀλλά καί ὅταν ἀργότερα, ὅταν προσπαθώντας νά ἀποφύγει τή φήμη τῶν ἀνθρώ­πων, πού προσέτρεχαν σέ αὐτόν, γνωρίζοντας τήν πνευματική σχέ­ση του μέ τόν αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου Νικηφόρο Φωκᾶ, ἀπο­σύρ­θηκε μέ ἄλλο ὄνομα στό Περι­βόλι τῆς Παναγίας, στόν ἱερό Ἄθωνα, ὅπου ἀξιώθηκε νά λάμψει μέ τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητά του, μέ τόν ἀγώνα καί τήν ἄσκησή του, καί νά γίνει θεμελιωτής τοῦ Ἀγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ καί ἱδρυ­τής τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Με­γί­στης Λαύρας.

Μέ παρόμοιους μύχιους πόθους, τούς ὁποίους ἀπό ἐτῶν, ὅπως προσωπικά γνω­ρίζω, εἶχε φυλαγμένους καί καλλιεργοῦσες στήν ψυχή σου, προσέρχεσαι καί σύ σήμερα, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ ὁσίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, σέ αὐτό τό περι­βόλι τῆς Παναγίας μας, στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ,  γιά νά τούς μετατρέψεις σέ πραγματικό­τητα, γιά νά ἀφιερώσεις τήν ψυχή σου καί τήν ὕπαρξή σου στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, στήν ὑπακοή τοῦ ἁγίου θελήματός του, στήν ἄσκη­ση καί στήν προσευχή, γιά νά ζεῖς πιό κοντά σέ Ἐκεῖνον πού πρῶτος σέ ἀγάπησε καί πρῶτος σέ ἐπέ­λεξε, γιά νά τόν γνωρίσεις ὄχι μόνο ἀπό τά ἐπιστημονικά συγ­γράμ­ματα καί τίς θεολογικές πραγ­ματεῖες στίς ὁποῖες ἐνε­τρύ­φησες εὐσυνείδητα μέχρι σήμερα κατά τή διάρκεια τῶν προπτυχια­κῶν καί μεταπτυχιακῶν σπουδῶν σου στή Θεολογική Σχολή τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ­σαλονίκης, ἀλλά καί γιά νά γνωρίσεις τόν Θεό μέσα ἀπό τή βίωση τῆς μοναχικῆς ζωῆς, μέ ἀπό τήν ἐμπειρία τῆς λειτουργικῆς καί μυστηριακῆς ζωῆς, μέσα ἀπό τήν κοινή ζωή ὡς μέλος τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Ἀδελφότητος.

Ἔφερες μέχρι σήμερα τό ὄνομα πού ἔλαβες κατά τή βάπτισή σου, τό ὄνομα ἑνός νέου στήν ἡλικία ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας μέ πολ­λά χαρίσματα καί πολλές δυνατό­τητες, τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου. Ὅμως ὁ μέχρι σήμερα προστάτης σου ἅγιος Γεώργιος δέν ὑπε­λό­γισε, ὅπως καί ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος, ὅλα ὅσα εἶχε στόν κόσμο, ἀξιώματα, τιμές, πλούτη, ἀλλά τά θεώρησε «σκύβαλα», σκουπίδια, τά θεώρησε ἄχρηστα καί ἀσήμαντα, προκειμέ­νου νά κερδίσει τό μεῖζον, προ­κει­μένου νά κερδίσει τόν Χριστό. Γι᾽ αὐτό καί τοῦ ἀφιέρωσε καί τήν ψυχή του καί τή ζωή του· γι᾽ αὐτό καί ἐπέλεξε μέ χαρά τό μαρτύριο γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, γιά τόν ὁποῖο ἐφλέγετο ἡ καρδιά του.

Καί ἐάν μέχρι αὐτή τήν ὥρα, πού ἐνεδύθης τό ράσο τοῦ μοναχοῦ, ἀκολούθησες τά βήματα τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, ἀπό σήμερα καλεῖσαι νά μιμηθεῖς καί τό μαρτύριό του. Ὄχι γιατί θά χρειασθεῖ νά θυσιάσεις τή ζωή σου ὅπως ἐκεῖνος, ἀλλά γιατί ἡ μονα­χική ζωή, γιά ὅποιον ἐπιθυμεῖ νά τήν ζήσει πραγματικά καί οὐσια­στι­κά, εἶναι ἕνα ἀναίμακτο μαρτύ­ριο, γιατί ὁ μοναχός καλεῖται νά θυσιάζει τίς ἐπιθυμίες του, τίς ἀνέ­σεις του, τήν ἀνάπαυσή του, τό θέλημά του, τίς ἀδυναμίες του γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ· νά τίς θυ­σιάζει μέ τήν ὑπακοή στόν Ἡγού­μενο καί τόν πνευματικό του πα­τέρα, στήν Ἀδελφότητα, μέ τήν ἐκκοπή τοῦ ἰδίου θε­λήματος, μέ τήν ταπείνωση, μέ τήν ὑπομονή, μέ τήν ἄσκηση, μέ τήν προσευχή.

Γι᾽ αὐτό καί παρότι κατά τήν κου­ρά συνηθίζεται ὁ μοναχός νά λαμ­βάνει ἕνα νέο ὄνομα, ἀπο­φάσισα νά σοῦ δώσω τό ἴδιο ὄνομα, τό ὄνομα τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, γιά νά ἐμπνέεσαι ἀπό τό μαρτύριό του καί νά ἀγωνίζεσαι καί σύ μέ τήν ἴδια αὐταπάρνηση γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, δίδο­ντας συγχρόνως καί τή μαρτυρία του στούς ἀνθρώπους.

Τό ἔκανα ὅμως καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο, διότι εὐλαβοῦμαι ἰδι­αι­τέρως τόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τοῦ Μπετζαλᾶ, ὅπως ὀνο­μάζεται ἡ εἰκόνα τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, πού εἶναι δίπλα στά Ἱεροσόλυμα, ὅπου ἡ μητέρα του εἶχε τά κτήματα της καί ὅπου τόν τι­μοῦν μέχρι σήμερα, ὀρθόδοξοι καί μουσουλμάνοι, καί τόν θεωρῶ καί ἐγώ προστάτη μου, διότι ὅποτε τόν ἐπικαλέσθηκα καί ζήτησα τή βοήθειά του, ὁ ἅγιος ἔσπευσε ἀμέ­σως νά ἀνταποκριθεῖ. Καί τώρα τοῦ χρεωστοῦσα ἕνα τάμα, καί τό τάμα τό ἐκπληρώνω μέ τό νά σοῦ δώσω τό ὄνομά του, ὅπως ἔκανα καί μέ τίς πρῶτες κουρές πού ἔδωσα τό ὄνομα πάλι τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μπετζαλᾶ στόν π. Γεώργιο, τόν μεγαλύτερο.

Αἰσθάνομαι, λοιπόν, γι᾽ αὐτό βα­θύ­τατα ὑποχρεωμένος, καί θεώ­ρησα ἀγαθή συγκυρία τό γεγονός ὅτι τό βαπτιστικό σου ὄνομα ἦταν Γεώργιος, ὥστε νά σοῦ τό δώσω καί ὡς μοναχικό, ἐκφράζοντας καί μέ τόν τρόπο αὐτό τήν εὐγνωμο­σύνη μου πρός τόν ἅγιο μεγαλο­μάρ­τυρα Γεώργιο, ἀκολουθώντας καί τό παράδειγμα τοῦ Γέροντός μου, μακαριστοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος, ὁ ὁποῖος ἔκανε τό ἴδιο σέ ἀνάλογη περίπτωση.

Ἔχεις, λοιπόν, ἀπό σήμερα τόν ἅγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο ὡς προστάτη σου καί στή μοναχική σου ζωή, μαζί μέ τήν Παναγία μας, τή Μη­τέρα τοῦ Κυρίου μας, τήν προστά­τιδα καί ἐφόρο τῆς Μονῆς μας, ἀλλά καί ὅλων τῶν μοναζόντων, καί μαζί μέ αὐτήν καί τούς λοι­πούς ἁγίους προστάτες τῆς Μονῆς καί τόν τιμώμενο σήμερα ὅσιο Ἀθανάσιο τόν Ἀθωνίτη.

Ἔχεις τίς εὐχές καί τήν ἀγάπη τοῦ Ἐπισκόπου σου, τοῦ καθη­γου­μένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας καί πνευματικοῦ σου πατρός, π. Παντε­λεήμονος, καί ὅλων τῶν πατέρων οἱ ὁποῖες θά σέ ἐνισχύουν στόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά σου στή νέα σου ζωή.

Ἔχεις καί τήν εὐχή καί τήν ἀγά­πη τῶν εὐλαβῶν γονέων σου πού μέ χαρά δέχθηκαν τήν ἐπιλογή τῆς ζωῆς σου καί μέ πολλή ἀγάπη σέ προσέφεραν στήν Ἐκκλησία καί στόν μοναχισμό, καί ὅλων τῶν συμπρο­σευχομένων οἰκείων καί φίλων σου. Καί εὔχομαι ἀπό καρ­δίας νά εὐαρεστήσεις τόν Θεό μέ τήν ὑπακοή καί τήν προθυμία σου, μέ τήν ἀγάπη καί τήν ἀφοσίωσή σου, μέ τή συνέπεια καί  τήν ὑπο­μονή σου, μέ τήν ταπείνωση καί τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς σου, ὥστε νά ζήσεις ὄντως ἰσάγγελη ζωή, ὅπως καί ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος, ἀλλά καί νά δίδεις τήν ὁμολογία τῆς πίστεως, ὅπως ὁ ἅγιος μεγαλο­μάρτυς Γεώργιος.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ