Μέσα στην πληθώρα των θαυμάτων τα οποία έκανε ο Χριστός ήταν και οι θεραπείες τυφλών ανθρώπων που με την πίστη τους απόκτησαν το φως τους. Οι τυφλοί ασφαλώς ήταν απελπισμένοι και απογοητευμένοι και η ελπίδα τους στηριζόταν μόνο σε ένα θαύμα του Θεού. Αυτή η εικόνα της απελπισίας και απογοήτευσης συναντάται συχνά σε ανθρώπους κάθε εποχής, όταν αυτοί βρίσκονται κάτω από την πίεση κάποιας δυσκολίας ή ασθένειας ανίατης. Τότε πότε φυσά ο άνεμος της απελπισίας μέσα στην καρδιά τους, και πότε βρίσκονται σε αδιέξοδο. Η τραγική αυτή κατάσταση διδάσκει τον άνθρωπο να μη απελπίζεται αλλά να έχει θάρρος και ελπίδα στη ζωή του για κάτι καλύτερο.
Η ελπίδα όμως και το θάρρος είναι συνυφασμένα με την πίστη προς το Θεό και την εφαρμογή του θελήματος Του. Η πίστη είναι ο κρίκος που συνδέει τον άνθρωπο με το Θεό και διοχετεύει το θάρρος και τη γενναιότητα στην καρδιά του. Γι’ αυτό καθήκον των ανθρώπων είναι να έχουν πίστη στο Θεό, εάν βεβαία θέλουν να έχουν θάρρος στις κρίσιμες στιγμές της ζωής τους. Όχι βεβαία πίστη προσωρινή, αλλά πίστη μόνιμη και ισόβια η οποία θα μεταφράζεται σε αγαθά έργα.
Ο Κύριος, προκειμένου να θεραπεύσει τους δύο τυφλούς της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, τους ρώτησε προηγουμένως, εάν πιστεύουν ότι μπορεί να τους θεραπεύσει. Και πράγματι η πίστη των τυφλών επέτρεψε στη θαυματουργική δύναμη του Κυρίου να ενεργήσει και έτσι ανέβλεψαν. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι εξοπλισμένος με το όπλον της πίστης για να έχει πάντοτε την βοήθεια του Θεού και να κατορθώνει στην καθημερινή ζωή του νίκες εναντίον του κακού. Κατά την περίοδο των διωγμών οι χριστιανοί, αν και δοκιμάζονταν σκληρά, νίκησαν με την πίστη τους και πότισαν με το αίμα τους τα θεμέλια της Εκκλησίας και της χριστιανικής κοινωνίας.
Και βέβαια σήμερα ο Χριστιανισμός δε διώκεται αλλά η πίστη είναι αναγκαία και πρέπει οι άνθρωποι να την διατηρούν στην καρδιά τους και να ρυθμίζουν τη διαγωγή τους έναντι του Θεού και των ανθρώπων. Η πίστη τους όμως πρέπει να είναι σταθερή και βέβαιη, δηλαδή αφ’ ενός μεν να μη κλυδωνίζεται και ταλαντεύεται, αφ’ ετέρου δε να είναι έμπρακτη. Η πίστη αποτελεί όχι μόνο την πνευματική ζύμη η οποία ενώνει την οικογένεια και την κοινωνία, αλλά και το αλάτι της ζωής που προλαβαίνει την ηθική αποσύνθεση των ανθρώπων. Γι’ αυτό όσο περισσότεροι πιστοί υπάρχουν σε μία χώρα τόσο περισσότερο προκόβουν οι άνθρωποι στους τομείς του πολιτισμού.
Αλλά σπουδαιότερο είναι ότι η πίστη αποτελεί προϋπόθεση της σωτηρίας και της εισόδου του ανθρώπου στην αιώνια ζωή. Τα λόγια του Κυρίου είναι ξεκάθαρα, όσον αφορά στην αξία και σημασία της πίστης. Συγκεκριμένα είπε στους Αποστόλους, « Πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το ευαγγέλιον πάση τη κτίσει. ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται·», δηλαδή όποιος ακούσει το κήρυγμα του Ευαγγελίου, πιστέψει, βαπτισθεί και εφαρμόζει τις εντολές του Κυρίου θα σωθεί, όποιος δε απιστήσει θα κατακριθεί. Αυτά ας έχουμε υπ’ όψη μας για να σωθούμε. Αμήν.
του Ιωάννη Δήμου,
Θεολόγου – Φιλολόγου
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
