Πλούτη που δεν προέρχονται από επιχειρήσεις ή από αδικία αλλά από την εφορία των καρπών της γης. Και αυτά τα πλούτη δεν καθιστούν ευτυχισμένο τον πλούσιο.
Πάντοτε η εφορία των καρπών της γης είναι μεγάλη ευλογία, αλλά την ευλογία αυτή που την παρέχει ο Θεός μερικοί την δέχονται και την μεταχειρίζονται με τέτοιο τρόπο που όχι μόνον την κακοποιούν, την μετατρέπουν σε κατάρα, «εαυτών και αλλήλων».
Ο πλούσιος για τον οποίο μας μιλεί το σημερινό Ευαγγέλιο δέχεται πλούσια τα αγαθά του Θεού στην παραγωγή αμέτρητων καρπών και αντί να είναι ευχαριστημένος αγωνιά, «τι ποιήσω;» Τι να κάνω τα πλεονάζοντα αγαθά; Μια απάντηση δική μας είναι να φανεί ευεργετικός προς τον πλησίον, τους μη έχοντες. Η δική του απάντηση είναι διαφορετική. Θα χαλάσω τις παλιές αποθήκες μου, θα οικοδομήσω καινούριες μεγαλύτερες, θα φυλάξω τους καρπούς μου εκεί και θα πω στον εαυτό μου έχεις πολλά σε έτη πολλά. Ο πλούσιος αυτός δε βλέπει κανένα άλλο γύρω του, πάνω του και κοντά του, ούτε Θεό ούτε άνθρωπο. Ξέρετε ποιόν βλέπει; Μόνον τον εαυτό του. Απόλυτη θεοποίηση του εαυτού του. Την εφορία των καρπών της γης τη θεωρεί αποκλειστική δική του επιτυχία. Αρνείται την ευλογία του Θεού. Εξαρτά τα πάντα από το Θεό. Υψώνει επιδεικτικά το λάβαρο της αυτοσωτηρίας του. Αγνοεί όμως ότι η αυτοσωτηρία συμπορεύεται με την αυτοκαταστροφή.
Και τούτο γιατί η ευτυχία δε φυλακίζεται στις αποθήκες του πλούτου και των αγαθών της παραγωγής ακόμα και του πολιτισμού.
Υπάρχουν πολλά άλλα που μπορεί να στενοχωρήσουν τον παρακαθήμενο μπροστά από μια πλούσια τράπεζα. Κόπος και ασθένειες. Διενέξεις μετά προσφιλών προσώπων, γονέων, αδελφών. Ταραγμένη συνείδηση και ακόμα αιφνίδιος θάνατος παιδιών κ.λ.π.
Αγαθά που δε μπορούν να τα αναπληρώσουν όλα τα πλούτη του κόσμου.
«Άφρων», αφροσύνη μαζί με την συνυπάρχουσα αθεότητα και αντίθετα του «εις έτη πολλά», αυτή τη νύκτα πεθαίνεις. Αυτή τη νύκτα που ονειρεύεσαι ως νύκτα ευτυχίας με την ψευδαίσθηση ότι έχεις πολλά αγαθά κείμενα εις έτη πολλά, γίνεται νύκτα αγωνίας, τρόμου και θανάτου. «Την ψυχήν σου απαιτούσι». Η ψυχή σου δε σου ανήκει. Κόλαση, που τα χάνει όλα. Ποιος; Ο αμαρτωλός. Παράδεισος, που τα βρίσκει όλα. Ποιος; Ο άγιος. Η επιλογή κόλασης και παραδείσου βρίσκεται στο χέρι μας. Πολύ πιο δυναμικά και πιο αποτελεσματικά στο χέρι του πλουσίου. Εάν ο πλούτος γίνεται δεκτός ως ευλογία του Θεού, ως κατά Θεόν πλούτος, τότε η χρήση του οδηγεί στην πλήρωση του κατά Θεόν αρεστού. Δηλαδή χρησιμοποιούμε τα θεϊκά χαρίσματα όχι για ιδιοτελείς σκοπούς, αλλά προς ωφέλειαν του πλησίον. Όποιος μεριμνά και λειτουργεί σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, πλουτίζει σε έργα αγαθά, «΄Εξει δε και θησαυρόν ανέκλειπτον εν τοις ουρανοίς».
Ο πλούσιος του σημερινού ευαγγελίου δεν καταδικάζεται επειδή ήθελε να νοικοκυρέψει τα γεννήματά του, αλλά επειδή αρνήθηκε την πηγή της ζωής, που είναι μόνον ο Θεός.
Τα γεννήματα, τα λάδια και τα ξύδια, το στάρι και οι καρποί της γης, μπορεί να έχουν θερμίδες όμως δεν έχουν ζωή. Δεν παράγουν ζωή και δε δίνουν ζωή. Τη ζωή τη δίνει ο Θεός. Η άρνηση του Θεού είναι άρνηση της ζωής. Των αγίων ο χορός βρήκε την πηγή της ζωής το Θεό.
Αυτή είναι η μεγάλη προσδοκία μας. Να συμπορευτούμε με τους Αγίους. Να ζούμε την χαρά και την ευλογία των Αγίων μέσα στη φωτεινή και φωτόλουστη παρουσία του Κυρίου.
«Μετά πάντων των αγίων, πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Πρακτική και πορεία φρόνησης, ζωής και σωτηρίας. Να μη φτάσει ποτέ στα αυτιά μας αυτή η φοβερή φράση. «Άφρων, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσι».
πρωτ. Στυλιανός Θεοδωρογλάκης
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
