Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε το θαυμαστό γεγονός της γαληνεύσεως της τρικυμισμένης θάλασσας.
Οἱ μαθητές βρίσκονται στο πλοίο με σκοπό να περάσουν στην απέναντι ερημική πλευρά της λιμνοθάλασσας της Τιβεριάδος, για να ησυχάσουν και να προσευχηθούν. Το μικρό πλοίο με τους μαθητες ενώ προχωρεί ήσυχα, ξαφνικά άρχισε να κλυδωνίζεται από τον δυνατό άνεμο, που ξέσπασε μέσα στη νύχτα. Ο τρόμος και η ανησυχία τους γίνεται μεγάλη, αν και ήταν έμπειροι ψαράδες και γνώριζαν καλά τις αλλαγές των καιρικών φαινομένων. Οι Πατέρες που ερμηνεύουν πολύ εύστοχα και με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος τα γεγονότα, μας λένε πως το κλυδωνιζόμενο πλοίο είναι η Εκκλησία, η οποία μέσα στο χρόνο και την ιστορία δοκιμάζεται και περνά από μύριους κινδύνους, διωγμούς, αιρέσεις, συκοφαντίες.
Γι΄αυτό φαίνεται πως όλοι όσοι είμαστε επιβάτες του πλοίου της Εκκλησίας, πολλές φορές θα χάσουμε την πίστη μας και θα νιώσουμε μόνοι και χωρίς την βοήθεια του Χριστού. Θα νιώσουμε την αγωνία της μοναξιάς μας, την έλειψη στόχων και προορισμού.
Είναι αλήθεια ότι στην ζωή του Χριστιανού, πολλές φορές ο Κύριος κρύβεται σκόπιμα, κρύβεται για να Τον αναζητήσουμε, κρύβεται για να δούμε την ματαιότητα των πραγμάτων.
Αυτό νιώθει και ο Πέτρος, πως η ζωή αξίζει όταν είναι μαζί μας και ο Χριστός. Έτσι παρακαλεί να περπατήσει και αυτός στα κύματα και καθώς ανθρωπίνως φοβάται, στρέφει το βλέμμα του αλλού, αφήνει την πίστη του, ξεχνά ότι ο Κύριος μας είναι η αρχή και το τέλος όλων των πραγμάτων, επιγείων και ουρανίων. Έτσι αρχίζει να βυθίζεται, να κινδυνεύει.
Μπροστά σε αυτό το γεγονός ο Κύριος άμεσα και δυναμικά απαντάει στην κραυγή του Πέτρου για σωτηρία. Και απαντάει ταυτόχρονια και όλους μας που τον ζητάμε με επιμονή και πίστη. Όμως τελειώνοντας το Ευαγγέλιο μάς δίνει και το νόημα όλης της χριστιανικής μας ζωής: Ἀληθώς ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ὑιός τοῦ Θεοῦ. Καμία λοιπόν κρίση, προσωπική ή οικογενειακή, κοινωνική ή οικονομική δεν μπορεί να μάς βλάψει, αφού τίποτα δεν γίνεται αν δεν το επιτρέψει ο Χριστός μας.
